"Odysseus, dat wil je niet eens weten." Arya haar stem trilde nog wat, terwijl ze naast Muad weer overeind kwam en naar de Halfkaai keek. Odysseus, dat trucje wat hij net de.. ARGH! Arya had Odysseus geestelijk iets willen vertellen, maar iets onderbrak haar en het deed zeer. Een hand legde ze op haar hoofd, want haar hoofd deed opeens veschrikkelijk veel zeer. vlak daarna hoorde zij en alle anderen een hol gelach in het hoofd.

De graaf blokkeerde alle communicatie op die manier, en Arthir bleef gewoon staan wachten, grijzend, want de groep leek het werk zelf al te doen. pas op het zwakste moment..

Demions wenkbrauwen zakte naar beneden. zijn tanden werden lichtelijk zichtbaar. hij spande zijn vuisten aan van woede. Demion wist dat er iets mis was, maar dit slaat weer alles. in een reactie even snel al men kon knipperen, trok hij zijn zwaard en sprong in de lucht op Arthir af. Demion haalde uit, door zijn zwaard richting de borstkas van de halfkaai te steken. Dit helaas te vergeefs, als hij in het niet verdwijnt. Demions zwaard komt enkel terecht in de stenen muur. Hij kijkt rond maar ziet Arthir niet, dus zet hij zijn voet tegen de muur en geeft een ruk. zijn zwaard komt los, maar niet zonder een gedeelte van de muur mee te nemen. stenen en stofdeeltjes vliegen in het rond. "als of mijn dag al niet slechter kon worden" sprak Demion geirriteerd.

"Een dag kan altijd slechter Demion, dat zou je ondertussen wel moeten weten. Hoe hebben jullie dat geval de vorige keer eigenlijk verslagen?"

Odysseus keek naar Linctus, die als een bezetene op Arthir inhakte, zonder ook maar iets te raken. "Sterf demon!" Riep Linctus, zonder ook maar iets te merken.

Odysseus zuchtte. Wat was die Linctus toch een hopeloos geval...

Pablo stond op en het kristal doofde weer. Hij haalde de woorden van de vampier weer naar boven. Een boogschutter, wat zwaardvechters en volgens mij ook een magiër. Hij mompelde wat vloeken en liep de ruimte uit. Dat zij ertussen zat was teveel gevraagd om even te zeggen? Opeens stond Pablo stil en hief zijn hoofd. Ze zijn er, wist hij.

Omarmd door schaduwen begaf hij zich in de kas, waar hij verbaast stond te kijken naar Linctus. Met 'Muad, Arya... wat voor idioot hebben jullie dit keer meegenomen?' verscheen hij tenslotte naast Althir.

"Linctus, dat hee.." Arya wou maar al te graag Linctus weer op zijn sodemieter geven, totdat er naast Arthir een andere bekende stem klonk. Weer versteende ze. Pablo was gekomen. waarom moest hij nou juist aan de andere kant staan, want daar was ze onderhand al wel zeker van.

" Pablo, doe me een lol, laat Linctus oprotten en ga dan zelf weg." Het was even alles wat ze kon zeggen voorzat ze haar zwaard trok.

"Steeeerrrrffff!" riep Linctus terwijl hij voor de zoveelste keer op Arthir instak. Arthir lachte slechts en keek Linctus aan.

"Jij bent niet echt het helderste licht, of wel?" zei Arthir spottend. Linctus stopte met hakken en liep achteruit.

"Hoe dood je zoiets?" De wanhoop was duidelijk in zijn stem te horen.

Neem wat vlugzout Linctus

'Ik, weggaan?' Pablo moest een lachbui onderdrukken. Daar zal je uiteindelijk alles voorover hebben nadat ik...' hij keek naar Althir en corrigeerde zich 'eh wij met jullie klaar zijn.'

Een vertrouwde donkere mist begon Pablo weer te vergezellen en hij bedacht zich in hoeverre hij had gemeend wat hij zojuist gezegd had.

*Terwijl Muad weer opstaat met behulp van Arya veegt hij nog wat braaksel van zijn gezicht af.
Als hij omdraait kijkt hij Arthir recht in zijn ogen.*
"Ik dacht al iets te ruiken..." reageert hij ijskoud, terwijl hij zijn eigen krachten begint te verzamelen.
*Als Pablo echter naast Arthir verschijnt, schrikt Muad echter zodanig, dat hij wat van de verzamelde energie spontaan laat gaan, wat een mooie maar nutteloze lichtshow tot gevolg heeft.*
"Pablo... Jij ook hier? Denk niet dat ik kan zeggen dat ik blij ben om je te zien... Heb het niet zo op overlopers."
*Het weerzien met Arthir heeft Muad's humeur duidelijk tot ver onder 0 gebracht, en Linctus' domme gedrag is nog minder bevorderlijk voor zijn humeur. Het weerzien met de veranderde Pablo was de druppel.
Muad hersteld zich snel, en gaat weer verder met het verzamelen van alle bruikbare energie om hem heen, totdat hij enkele centimeters boven de grond zweefde.*
"Met magie!" antwoordde Muad met galmende stem Odysseus vraag, vlak voordat hij een straal withete energie op Arthir afstuurt. *Arthir wordt vol geraakt, maar in plaats van in een rokend lijk te veranderen, verdwijnt hij gewoon.
Muad staat verbaasd te kijken als hij achter hem Arthir "mis" hoort zeggen.
*Als Muad zich omdraait, ziet hij dat Arthir niet meer in zijn eentje is. Hij wordt omringd door 12 exacte kopieën van zichzelf.
Ondertussen is Linctus gewoon naar de volgende Arthir gerend, en loopt nu op hem in te hakken, ook al doet hij totaal geen schade.*

*pakt Arthir den Eerste vol bij den kloten en draait ze af, mikt ze in de ijszee waarop een sissende Arthir zijn ballen achternaduikt. Fluks met een ijzige adem den zee dichtgevroren, dag Arthir den Eerste* Zo, de resterende malloten zijn voor jullie na deze wijze les van Kpuc de Gruwelijke

*speelt het spel maar mee*

Helaas had Kpuc de Gruwelijke een kopie van Arthir de ballen afgedraaid, en terwijl Kpuc de Gruwelijke weer wegvliegt richten de groepsleden zich na deze korte onderbreking weer op Arthir en zijn elf overgebleven klonen.

'Wat een originaliteit Arthir,' roept Pablo hem na op een sarcastische toon. Nadat Phæn zich een hele tijd stil heeft gehouden stapt hij nu opeens naar voren. 'En jij dacht het beter te kunnen?' roept hij terwijl hij zijn energie verzameld. Pablo draaide zich om naar Phæn en hief zijn wenkbrauw. 'Ah, de jonge tovenaar, ik zie dat je inmiddels bijgekomen bent van onze eerdere ontmoeting?' Met een zwaai van Pablo's hand vloog Phæn door een onvoorziene donkere energiestoot tegen de muur. 'Houd jij je maar even gedeisd, dan zorg ik dat je snel en pijnloos één zal worden met de dood.'

'Maar jij daarentegen...' Pablo keek Muad nu strak aan. 'Voor jou heb ik hele andere plannen in het geschied.' De donkere mist begon zich uit voorzorg om Pablo te verzamelen, zodat hij een mogelijke woedeaanval met gemak kon afweren.

"Dat dacht ik dus niet Pablo!" Riep Odysseus en hij schoot een pijl op de duistere magiër af. Deze werd echter aan de kant geslagen door verharde schaduw. "En wat dacht jij in te kunnen brengen?" Antwoorde Pablo koel. "Stoor me niet en laat me mijn werk doen. Jij komt nog wel aan de beurt..."

Odysseus gromde. Hij voelde zich machteloos, alsof hij niets kon doen. Hij keek maar eens om zich heen, en zag op een balkon wat verderop de vampier aan de balustrade staan. De volgende pijl was voor hem. Ook deze pijl richtte geen schade aan, en schoot rakelings langs het hoofd van de vampier, die een stap opzij had gedaan. Nu zag Odysseus wat er achter hem lag op een kleine pilaar. Was dat geen perkamenten rol?

*Gelukkig had Muad niet alle energie aan de aanval op Arthir verspeeld, en besloot om toch eerst maar wat aan Pablo te gaan doen, aangezien hij hem blijkbaar als persoonlijke tegenstander had uitgekozen.*
"Dus jij wilt een duel tussen magiërs? Dat kan geregeld worden.
Jongens, richten jullie je eventjes op Arthir, zodat hij ons niet lastig valt? Pablo neemt dit blijkbaar nogal persoonlijk."
*Muad was nog niet uitgesproken, of hij laat een tentakel van macht door de stroom magie die Phæn tegen de muur houd heen gaan, waardoor Phæn in een klap vrij komt.*
"Als je mij wilt verslaan heb je je hele aandacht nodig, Pablo, en dat weet je."
*Muad gaat in een vreemde houding zweven, terwijl hij zo snel als hij kon de krachtigste schilden die hij kende op wierp.*
"Pablo, Aan u de eer?"

Arya keek hulpeloos achter haar naar Muad, die het gevecht met Pablo aanging. ze wist dat het hem veel zou kosten, en zo te zien was Pablo zijn kracht enorm veel gegroeid. het zou nog spannend worden.
Ze knikte echter wel, en draaide zich daarna om naar de groep Arthiren die daar stond. " nou, dan blijf jij over. word nog leuk... verenbaal." Het laatste woord kwam er met spot uit. de vorige keer dat ze hem veren toe had gewenst had hij die ook gehad, en aardig wat ook.

Met haar zwaard in de aanslag, wat van haar magie er doorheen stromend om die rotzak ook te kunnen raken rende ze op een van de halfkaaien af, en sneed zo zijn arm eraf. aan de weinige weerstand was echter te voelen dat dit niet de Arthir was die ze zochten. Meteen draaide ze zich om toen een van de Arthiren haar vanuit de rug aanviel. Arya blokkeerde deze aanval nog maar net, maar ook dit gevoel klopte niet. dit was weer niet degene die ze zocht, maar zo te merken zou een rake aanval van deze illusies ook zo zijn schade achterlaten, en niet een klein beetje ook

'Met genoegen' zegt hij, terwijl de omgeving in een paar voet om hem heen steeds donkerder word. 'Achter je!' Klinkt het als er vanachter Muad een donkere energiestroom richting hem schiet, terwijl hij opeens van voren geraakt word. De impact is indrukwekkend, maar richtte met dank aan de schilden niet opvallend veel aan. 'Een beetje schuilen achter wat schilden, hm?' Klinkt het uit de richting waar de energiestoot vandaan leek te komen, terwijl Pablo op beide plaatsen vaag te zien is.

Odysseus besloot Muad en Pablo tijdelijk te laten voor wie ze waren, en richtte zich op de Arthirs. Al snel moesten de kopieën al hun aandacht vestigen op de elf en de reus, als ze niet wilden onthullen wie de ware kaai was...

*Muad knijpt zijn ogen samen in een poging te kunnen zien wat Pablo precies aan het doen is. Na de aanval van Pablo checkt Muad even snel zijn schilden, en merkt dat alleen het buitenste wat beschadigd is. Muad stuurt een klein beetje van zijn energie naar de minieme breuk, en dicht het zodanig dat het schild er alleen maar sterker van wordt.*
"Mooi gericht Pablo, precies op de zwakke plek van mijn schild. Alleen jammer dat je aanval zo zwak was." daagt Muad Pablo uit. "Maar wat jij kan, kan ik ook hoor."
*Muad was nog niet uitgesproken, of hij was verdwenen. Zijn beweging werd zo snel, dat hij voor het menselijke en supermenselijke oog niet meer te volgen was. Alleen van Arya wist hij dat ze zijn beweging zichtbaar kon maken met haar tijds magie. Hij hoopte van harte dat ze de tijd niet vertraagde.
Momenten later, terwijl de schimmen van Pablo verwoed proberen Muad bij te houden, komen er rondom iedere schim 8 stralen energie op de schim af, en waar de stralen elkaar raken volgt een prachtig vuurwerk.
Even later verschijnt Muad weer op de plek waar hij eerst stond.*
"Pablo, ik weet dat ik gemist heb. Laat uzelf zien!"

Het lukte Arya om drie nepkaaien van haar weg te houden, maar ze wist dat Arthir zelf er niet tussen zat. " Odysseus!" Ze riep naar de reus terwijl ze een van de nepkaaien liet verdwijnen, aangezien ook een illusie niet doorkon zonder hoofd. "ik denk niet dat Arthir hiertussen zit!" Arya Dook om een zwaardslag te ontwijken, want ze had geen zin om haar leven zo te beeindigen.

Weer hoorde ze in haar hoofd dat gelach, diezelfde stem. Arthir. hij was met de groep aan het spelen en Arya had het verrekte goed door. alleen ze kon er niks tegen beginnen. haar magie was lang niet sterk genoeg, en ook Arthir wist dat.

Plots voelde Arya iets bij haar rug. Ze draaide zich om en zag daar een van de Arthir klonen staan, verstijft, met zijn zwaardpunt tegen waar eerst haar rug was geweest. Veel zijn om na te denken had ze niet, want van een andere kant kwam er weer een aanval. iets had haar gered..

Twee schimmen leken weer om Muad heen te verschijnen, maar plots werd die illusie verbroken. Kort daarna werd Pablo vlak achter Arya weer zichtbaar, met rokende handen van een ongeplande aanval. Onmiddellijk draaide hij zich naar Muad en riep 'Hier ben ik'! Een verzwakking was duidelijk hoorbaar in zijn stem. Een donkere schicht schoot direct Muad's kant op, maar haalde weinig uit.

Terwijl hij zijn energie verzamelde maakte hij zich klaar voor een volgende aanval en wachtte Muad's beurt af.

"Zo'n vermoeden had ik al. Maar toch, volgens mij kunnen we deze klonen niet zomaar negeren." Antwoordde Odysseus op Arya's opmerking.

Odysseus zag hoe een kloon verstijfde, maar hij kon niet zien hoe dat kwam. Merkwaardig... Zouden er nog meer wezens in deze ruimte zijn?

"Begin je nu al moe te worden, Pablo? Wat valt dat me nou toch van je tegen. Kom op man, een klein aanvalletje van jouw kant, en je bent al bijna door je energie heen! Ik had toch wel gehoopt dat je inmiddels wel wat geleerd had." Muad probeert met al zijn macht Pablo uit te dagen, zodat hij nog een paar nutteloze aanvallen op Muad zou uitvoeren. Zolang hij nog een klein beetje energie over had, zou Muad de schilden wel omhoog kunnen houden. Helaas moest hij nog wel wat energie overhouden om ook nog met Pablo, Arthir en de vampier af te rekenen, en eventueel ook nog met die domme mens. En helaas was zijn voorraad ook niet oneindig. Hij begon nu zelf ook te merken dat die aanval van net meer kracht had gevraagd dan dat hij had verwacht.
Niets laten merken bedacht hij bij zichzelf, terwijl hij nog wat rechter ging staan, en een uitdagend gezicht richting Pablo trok.
"Klaar?" Vroeg Muad een moment voordat hij weer verdween. Even later staat hij achter Pablo, met zijn hand op Pablo's schouder, en zijn zwaard in Pablo's rug. Op fysieke kracht zou Pablo nooit vrij kunnen komen, maar misschien was Pablo nog berijd om wat van zijn energie aan Muad af te staan.

Linctus was druk aan het zwaardvechten met een van de klonen. Hij kon ze dan wel geen pijn doen, maar hem zouden ze niet zomaar krijgen.

"Wat een rot dingen" riep linctus terwijl zijn zwaard met dat van een kloon kruiste, maar de groep stond net iets te ver weg. Linctus had zich door het vechten afgezonderd en dat was niet bewust. Zou er iets zijn waar ik geen kijk op heb. Waren die wezens meer van plan dan mij te laten lijden.

Langzaam begon het stuk lichaam waar Muad het zwaard in had gestoken weg te vagen en dwars door het zwaard heen te gaan als Pablo zich omdraaide en een stap naar achter deed. De donkere mist leek even bezit van Pablo te nemen als hij zijn ogen sloot en kort daarna een krachtige energiestoot richting Muad schoot, die door verschillende dimensies leek te reizen alvorens Muad daadwerkelijk te raken. Pablo's ogen gingen weer open en hij deed wat stappen opzij om op adem te komen, terwijl zijn beeld op diezelfde plaats Muad strak bleef aankijken.