mag ik hem villen? alsjeblieft?? Arya was de mens echt meer dan zat, en zijn gedrag maakte het alleen maar erger. zonder het door te hebben zocht ze het getik van de klok op, maar toen ze merkte wat ze had willen doen stopte ze. Iemand verouderen zou haar waarschijnlijk veel te veel energie kosten, dat was het niet waard. Dat mens was niks waard.

stenen en een hoop stofdeeltjes vlogen door de lucht, als Demion onder een hoop puin vandaan komt. hij had niet alles zien aan komen en werd naar achteren gelingerd. gelukkig mankeerde hij weinig. Hij stond op en klopte zijn armen af. Snel keek hij op waar iedereen zich bevond. Ineens ziet Demion, Linctus en Creanan in een ruzie raken. Oooh mooi, dat kon er ook nog eens bij dacht Demion. Snel liep Demion naar Odysseus en tikte hem op zijn schouder. "Moeten wij ze niet uit elkaar halen... ik ken ze beide misschien niet zo goed, maar er hangt een rare sfeer om die 2 heen, dat nooit goed kan zijn"

"Laat ze maar Demion. die mens kan toch weinig beginnen. Zijn ego zit hem in de weg, en daarbij weet hij niet hoe hij fatsoenlijk een zwaard vast moet houden." Arya schudde haar hoofd. Een ander had ze met plezier wat bij proberen te leren, maar ze wist zeker dat ze Linctus nog voor geen goud zou helpen.

Arya keek rond met haar hand weer bij haar zwaard. heel erg binnenkort zouden ze de vampier zelf moeten stoppen. " Madarian, hier is wolfskruid. we kunnen het pakken en proberen zo gauw mogelijk weg te wezen, of we pakken die vampier aan en gaan dan rustig weg."

“Laat dat rustig gedeelte maar weg Arya, moet je zien!” Odysseus wees naar de deur, waar drie zwarte gestaltes doorheen kwamen. “Deze shades laten zich niet zo snel kisten!” Odysseus zuchtte. Kwamen ze in dit kasteel nooit aan rust toe?

De vampier stond geamuseerd toe te kijken. In zijn hand had hij dezelfde perkamenten rol als Odysseus had gezien. Dat stuk perkament had iets, iets bijzonders…

Ondertussen gingen de shades in de aanval. Uiteraard werden ze meteen door het roest van Linctus begroet, maar wederom had het zwaard weinig effect. Waar is schimmenscherp als je het nodig hebt! Dacht Odysseus en zuchtte weer. “Muad, Demion, jullie kunnen ze verdrijven met fel licht!"

'Krijgen we dan nooit een moment rust?' riep Creanan, waarop Linctus terugriep: 'jij hebt net al lekker mogen slapen!'
'Wat was hij onuitstaanbaar, die solliciteerde naar nog een wurging', dacht Creanan.
De eerste schim was al druk in gevecht met Linctus die er weinig van bakte, en de andere kwamen richting de groep.
Creanan blokte de eerste slag met zijn dolken, maar kreeg een storm van aanvallen terug.
'Ietwat hulp hier zou fijn zijn!' riep hij naar de groep

Odysseus besloot om Creanan maar te helpen, en de andere shade aan Muad, Arya, Demion en Madarian over te laten. Linctus moest zijn eigen probleem maar oplossen. Odysseus leidde de shade af door middel van een uitval van zijn bijl, waardoor de shade zich moest omdraaien. Dat gaf Creanan de kans om toe te slaan…

Arya sprong op een van de andere twee shades af. Haar eerste aanval ontweek hij/zij/het echter makkelijk, zonder enige moeite te doen. degene die zij onder handen nam deed echter niks terug, en Liet Arya alle aanvallen doen. Het enige wat hij/zij/het deed was ontwijken. wat.. Arya liet de tijd terugkomen en gebruikte deze in haar aanvallen, telkens net ietswat vertragen en proberen te zien wat de shade aan het doen was, waardoor hij makkelijk kon ontwijken, hoe hard ze ook haar best deed.

Na enkele aanvallen had ze het echter door. "Jongens! de shades tappen krachten af!"

Snel pakte Creanan hetzelfde flesje tevoorschijn waarmee hij Muad bij zijn positieven had gebracht en sloeg het flesje kapot op zijn dolk... je wist maar nooit.
Hij stak de Shade recht door waar hij dacht dat zijn hart zat.
Het effect was verbluffend...

Demion wist wat de shades konden doen... hij had er al vele gezien in zijn tijd. zijn aura lichtte op en de blauwe gloed kwam opzetten. "Jongens hou ze van mij af...dan laat ik ze wel zien waarom in guardian van licht en duisternis ben".

"Komen er nou nooit dingen die wel aan mijn zwaard blijven plakken?" Linctus probeerde uit alle macht een shade van zich af te slaan.

"Sorry Linct, maar als je wilt winnen kun je beter andere slachtoffers uitzoeken" Arya probeerde de shade weg te houden van Demion, zoals hij had gevraagt. Weer voelde ze iets tintelen, maar deze keer was het anders dan de volgende keer. Arya had al door dat Demion iets van plan was, amar wat precies dat wist ze niet. Hoewel ze de mens niet veel gunde, hoopte ze dat het Linctus zou lukken om de shade bij demion vandaan te houden

Toen de shade werd geraakt door Creanans dolk verschroeide zijn borstkast, gevolgd door romp en ledematen, al snel was er niets meer van hem over. Verbaasd keken Creanan en Odysseus elkaar aan. Dat hadden ze niet verwacht. “Goed spul Creanan! Heb je nog meer?” Creanan keek naar zijn dolk. “Nee, alle vloeistof is in de shade blijven hangen, we zullen het nu weer op de ouderwetse manier moeten doen.” Odysseus knikte, en ging als een bodyguard bij Demion staan.

ineens was er een fel licht dat de gehele kamer vulde. 2 shades schreeuwde en verdwenen, een derde wist snel weg te duiken in een schaduwhoekje. Demions aura was nog hevig en blauw. hij leek sterker sinds hun laatste gevecht en hij voelde het zelf ook. snel trok hij zijn zwaard, die ook blauw opgloede. even, al was het maar voor kort, was er een kleine grijns te zien op het gezicht van Demion. hij genoot weer van de kick van het gevecht, al was het kijken in de ogen van de dood. zijn bloed begon te koken en stroomde met hoge vaart door zijn systeem. de aura om Demion leek nu niet alleen groter, maar ook instabiel te worden. toch hield hij het in de hand. ik ben er weer klaar voor

De shade verdween na het licht van Demion. Linctus draaide zich om en schrok van het aura om Demion. Dit had hij niet verwacht. Hij zette een stap uit de richting van demion. Hij wist immers dat hij niet zo geliefd was door hem.

Odysseus genoot van Linctus' verbazing. Misschien was deze lichtshow genoeg om een beetje respect bij hem te kweken.

De vampier was ondertussen van zijn balkon verdwenen en liep nu naar de groep toe...

Toen Linctus de vampier aan zag komen strompelde hij snel tot achter de groep. Hij dook in zijn zak en haalde het flesje weer eruit en goot weer wat van dat stinkende spul over hem heen. Als dit maar werkt ; dacht Linctus bij zichzelf. Hij stond op en keek de vampier aan.

Deze keek hem ook aan en schudde met zijn hoofd. Linctus verstevigde de greep op zijn zak en hield zijn verroest zwaard omhoog.

Opeens kwamen van achter weer een stel orc's aan die duidelijk onder de macht van de vampier waren. "Laat mij die orc's maar, mijn zwaard is er wel aan toe om ergens in te kunnen hakken." Linctus draaide zich richting de orc's en strompelde er op af. Hij voelde de ogen van de vampier nog steeds op hem gericht zijn.

Als dit maar werkt dacht linctus als dit maar werkt

Demions aura werd groter... sterker en iedereen voelde dit. de grijns op zijn gezicht veranderde van een grijns naar een duistere glimlach. zijn spieren spande en zijn aura begon te verkleuren van blauw, naar rood, naar groen, naar zwart en weer naar blauw.

---------------------------------------------
Raven kijkt op. "er is iets vreemds aan de hand". zijn ogen knijpt hij tot spleetjes en concentreerd zich, om zijn andere zintuigen te verhogen. Andrax keek raar op "wat nu weer Raven?". Raven gebaarde dat Andrax zijn mond moest houden. Andrax krabde achter zijn hoofd "wat nou?!". "Stil! zeg ik toch" sprak Raven geirriteerd. Andrax trok zijn schouders op, deed zijn armen weer over elkaar en mompelde wat. Na een enkele minuut werden Ravens ogen groot en op zijn gezicht was verbazing te lezen. "Mag ik al weer praten?" vroeg Andrax dit maal. Raven zei niks terug en draaide zich om en greep naar zijn hoofd om na te denken. "Wat is er nou allemaal aan de hand Raven? zeg op!". Raven draaide zich langzaam om en keek met een verwarde blik naar Andrax. "Er is iets raars met Demion aan de hand... ik herken zijn energie niet, zoals zijn eigen".

Hee swa's dit is leipe shit ouwe! vooral die Odysseus. die spaced hem hard als die zijn stukjes schrijft! laters mooi boys blijf schrijven ik volg jullie shizzel! peace

(oke man zal ik voor je doen wanneer plaats je weer eens stuk van je spannende verhaal? ik kan niet wachten gek! waarom is er geen romantiek in jullie shit ouwe. moeten ook chickies in voor komen gek lekkere bimbo's ik zit er aan te denken om mee te gaan schrijven man maar weet niet of ik wel of ik kan weet je.)