Quote Evertwinter:
Hmmm... Als DNA toevoegen dan niet kan, hoe kan een mens dan blauwe/bruine/groene etc... ogen hebben? Precies, kan niet! Onmogelijk want je kan DNA niet toevoegen.

Quote evertwinter:
En zo zijn er ook mensen met 11 vingers etc. Maar het IS en BLIJFT een mens. Een aap blijft ook een aap, hoeveel soorten er ook zijn. Een hond blijft een hond, een kat een kat etc... Tuurlijk is het waar dat je er een vinger bij krijgt. Of een arm of weet ik veel. Maar als een mens 5 armen heeft, is het nog geen octopush. Wat je hier waarneemt zijn variaties. Maar je zult NOOIT een amfibie een reptiel zien worden. Een mens is en blijft een mens. Dat dat gebeurt zal ik niet ontkennen. Dan ben ik wel heel kortzichtig. Maar waar is het bewijs dat wij afstammen van een eencellige? Dat een vis een mens werd? Wat jij waarneemt is micro-evolutie. Een verandering binnen een soort. Wat de evolutietheorie beweert is macro-evolutie. Dus een eencellige veranderd miljarden keer en wordt een mens. Dat kan dus niet. De ene diersoort wordt niet de andere, en dat wordt wel beweert. Maar ik heb nog geen aap gezien met een reptielenhuid, om maar even een voorbeeld te noemen. En dat soort overgangsvormen hebben ook nooit bestaan.

Quote evertwinter:
Maar ik heb nog geen aap gezien met een reptielenhuid, om maar even een voorbeeld te noemen

Quote ElrohirElensar:
Markusw, ik hoop iets korter, ik heb nog andere dingen te doen in dit leven en mijn 8 andere levens...(ik geloof in het kattisme, dus ik heb 9 levens)

Quote markusw:
Zo lang hoef je niet meer te wachten, kunstmatige evolutie is binnen handbereik, zo heb ik eens gelezen dat ze een rat het gen dat er voor zorgt dat een bepaalde kwallensoort licht gaf hadden gegeven, kreeg je een glow-in-the-dark rat .

Quote evertwinter:
Om even een website te citeren:

vogelbekdier uit Australië, de platypus. Dit dier heeft een eendesnavel en poten met zwemvliezen. Het maakt een met gras gevoerd nest en legt eieren, die het uitbroedt door zich op het nest op te rollen en de eieren te verwarmen tegen het lichaam, evenals een vogel. Het moet daarom aan dezelfde evolutionistische stam zijn ontsproten als de vogels. Hoe zou anders de overeenkomst kunnen worden verklaard?

Maar aan de andere kant bezit het vogelbekdier vier poten, een pels, een staart en klauwen, zoals vele zoogdieren. Als het nog klein is bezit het tanden als van een bever. Hieruit moet men afleiden dat het vogelbekdier zich geleidelijk heeft ontwikkeld uit de zoogdieren; niét uit de vogels. Te veel voorouders!

Quote alweerdood:
Heb je het tegen mij Poncke?

Quote:
De grote moeilijkheid voor de ontwerpers van de evolutiestambomen is, dat op grond van hun eigen redenering ten gunste van evolutie uit de vergelijkende anatomie, de soorten 'te veel voorouders hebben'.
Wat we bedoelen zal nu door een aantal duidelijke illustraties worden aangetoond.

1. We kunnen eerst het geval van de dolfijnen, bruinvissen en walvissen nemen. Gewoonlijk meent men dat deze waterdieren vissen zijn, want in voorkomen en leefwijze komen ze met de vissen overeen.
Op grond van het argument voor evolutie gebaseerd op overeenkomst, wordt bewezen, tenminste als de redenering deugdelijk is, dat de tegenwoordige vissen en de tegenwoordige walvissen, dolfijnen en bruinvissen nauw met elkaar verwant zijn, daar zij niet zo lang geleden van een gemeenschappelijke voorouder afstamden.
Hoe zou anders, zo kunnen de evolutionisten vragen, zo'n overeenkomst tussen walvissen en vissen kunnen worden verklaard ?

Maar bekijk de zaak eens vanuit een ander gezichtspunt. Walvissen, bruinvissen en dolfijnen zijn zoogdieren, zoals katten, paarden en apen. Vissen zijn koudbloedige dieren, die eieren leggen. Dolfijnen, bruinvissen, en walvissen zijn warmbloedige dieren, die hun jongen in hun eigen lichaam ontwikkelen en ze met melk voeden. Door deze diepere overeenkomst tussen walvissen, bruinvissen en dolfijnen met landdieren, moeten zij zich niet uit vissen, maar uit landdieren ontwikkeld hebben. Volgens het 'bewijs' voor evolutie door bloedproeven, waarover later meer, zeggen de evolutionisten dat de walvissen afstammen van de hoefdieren, speciaal van het zwijn. Het is echter duidelijk, dat het niet beide uit de overeenkomst bewezen kan worden. De walvis kan niet van een landdier afstammen en tegelijk van een vis. Overeenkomst, die een tegenstrijdigheid bewijst, is derhalve waardeloos als bewijs van evolutionistische afstamming.

2. We gaan verder. Er leeft in Tasmanië een dier, dat 'Tasmaanse tijger' (of wolf) heet. Zijn officiële naam is 'thylacine', beter bekend als 'buidelwolf'. Uiterlijk is het precies een hond. Hij jaagt en doodt schapen op hondenmanier. Zelfs hij nauwkeurige waarneming zou men zeggen, dat de thylacine tot het honden- of wolvengeslacht behoorde. In de bouw van het geraamte, kop, tanden, enz. lijkt de thylacine zo zeer op een hond, dat men nauwelijks enig verschil kan ontdekken; zelfs een geoefend anatomist niet. Het is daarom zeker, als anatomische overeenkomst evolutie bewijst, zoals evolutionisten zeggen, dat de wolf, de hond, de prairiewolf en de thylacine op grond van hun overeenkomst in geraamte, allemaal zeer nauw met elkaar verwant zijn tengevolge van evolutionistische afstamming.

De thylacine is echter, met betrekking tot andere punten, totaal verschillend van de hond. Er bestaat een grote groep dieren, die men 'buideldieren' noemt. Deze groep omvat de kangoeroe, de opossum, de wombat en andere. Ze wordt door de evolutionisten erg 'primitief' van bouw genoemd en men veronderstelt dat ze zich direct uit de reptielen ontwikkeld heeft. Het vreemde bij de buideldieren is dat de jongen zich niet in het lichaam van het wijfje ontwikkelen tot ze voldragen zijn, zoals bij honden en wolven, maar ter wereld gebracht worden als ze nog buitengewoon klein lijn. En de vrouwtjes dragen ze met zich mee in een zak op de maagstreek tot ze groot zijn.

De thylacine behoort tot de groep der buideldieren. Door evolutionistische afstamming is hij daarom nauw verwant aan de kangoeroes en heel in de verte aan de honden. Dit wordt bewezen door vergelijkende anatomie, zeggen de evolutionisten. Maar we vragen ons af hoe de vergelijkende anatomie kan bewijzen dat de thylacine nauw verwant is aan de hond én er tegelijkertijd ver van af staat. Er moet iets haperen aan de bewijsvoering, ontleend aan de vergelijkende anatomie.

3. Nog een ander voorbeeld is het vogelbekdier uit Australië, de platypus. Dit dier heeft een eendesnavel en poten met zwemvliezen. Het maakt een met gras gevoerd nest en legt eieren, die het uitbroedt door zich op het nest op te rollen en de eieren te verwarmen tegen het lichaam, evenals een vogel. Het moet daarom aan dezelfde evolutionistische stam zijn ontsproten als de vogels. Hoe zou anders de overeenkomst kunnen worden verklaard?

Maar aan de andere kant bezit het vogelbekdier vier poten, een pels, een staart en klauwen, zoals vele zoogdieren. Als het nog klein is bezit het tanden als van een bever. Hieruit moet men afleiden dat het vogelbekdier zich geleidelijk heeft ontwikkeld uit de zoogdieren; niét uit de vogels. Nog eens: te veel voorouders!

Slechts om erop te wijzen hoe er vaak wordt gefantaseerd over de overeenkomsten en de ongelijkheden in de geschapen wereld van organismen zullen we nog een paar illustraties uit de vele gevallen kiezen.

4. Er zijn twee algemeen voorkomende vlinders in Amerika; de ene heet Viceroy en de andere Monarch. De gemiddelde man zou ze nooit onderscheiden. Ze zijn zowat even groot en hebben allebei oranje en zwarte vleugels met hetzelfde patroon. Op grond van hun uiterlijk stammen de Viceroy en de Monarch van een zeer nabije gemeenschappelijke voorouder af, als we redeneren als de evolutionisten. Hun inwendige bouw vertelt ons echter heel iets anders. Inwendig zijn deze twee soorten geheel verschillend en daarom zeggen evolutionisten dat ze helemaal niet van een gemeenschappelijke voorouder afstammen.

5. Verder is er een insekt dat Criorhina heet en dat zoveel lijkt op een hommel, dat hommels het als een welkome gast in hun nesten ontvangen. De Criorhina en de hommels moeten een nabije gemeenschappelijke voorouder hebben, indien overeenkomst evolutionistische afkomst bewijst. Inwendig echter is de Criorhina verwant aan de vliegen; ze wordt door de biologen geclassificeerd als een vlieg en moet daarom zich uit die richting ontwikkeld hebben.

6. Voorts is er een dier, de hazelworm, die uitwendig niet van een gewone worm te onderscheiden is. Toch heeft hij inwendig de bouw van een hagedis.

7. Evolutionisten noemden lange tijd de eendemossels 'weekdieren' vanwege hun harde schelp en lieten ze steeds met de strandgaper en de oester ontstaan, maar toen door onderzoek van de larven van de eendemossel aan het licht kwam dat het geen weekdier, maar een schaaldier was (zoals krabben en kreeften) bracht men de eendemossel over naar de schaaldierentak van de evolutionistische stamboom.

8. Op grond van de uitwendige vorm werd vele jaren de zeeschede ook als een weekdier beschouwd, maar hij werd naar de stam van de gewervelde dieren overgebracht toen men vond, dat jonge zeescheden kikkervisjes zijn.

"Convergentie" noemt men het proces, waardoor evolutionisten de overeenkomst van organismen, zoals hierboven beschreven, trachten te verklaren. Ze zeggen dat soorten zich in verschillende richtingen hebben ontwikkeld en toen heel anders werden; daarna weer convergeerden, zodat ze weer op elkaar gingen lijken. Dit is wat walvis gelijk én tevens ongelijk maakt aan de vis.

Over "convergentie" willen we alleen nog dit zeggen: als het bewijs zowel evolutionistische divergentie als evolutionistische convergentie door de vergelijkende anatomie gegeven wordt, dan moet vergelijkende anatomie wel met twee monden kunnen spreken!