@Roxichu:
Ik heb thuis daar juist geen last van gehad. Hield ook heel duidelijk de leraren en mijn ouders hierbij buiten de deur. Ik wilde het juist zelf oplossen en zag de hulp inroepen van volwassenen als een teken van zwakte. Achteraf was dat misschien niet helemaal de juiste keuze

Kon mijn ouders niet om hulp roepen
En ik schaamde me teveel om het tegen de leraar of vrienden te vertellen.
Heb het ooit één keer gezegd tegen een vriendinnetje. Ik moest heel erg huilen en na een tijdje zei ze. "Nu moet je wel stoppen met huilen hoor, ik wil graag weer gaan spelen."

@linctus: aan de andere kant word je er wel sterk door, door er zelf mee om te gaan, en had de tussenkomst van volwassenen mogelijk voor nog meer problemen gezorgd....
Gelukkig dat het maar een periode was.. maar als je er middenin zit is het niet makkelijk..

@Roxichu: thuis werd je door ouders gepest, of door broers/zussen?

Als je dat zo leest vraag je je af hoe we allemaal tot 'normale' mensen kunnen opgroeien.. Misschien zijn we wel niet normaal

@allone: Stiefvader, En mijn moeder deed alsof d'r neus bloedde

Niemand is normaal

@Roxichu:

en is het met je stiefvader nog goed gekomen?

@allone: Die zie of spreek ik zo min mogelijk. Is inmiddels ook gescheiden van mijn moeder, maar het is en blijft de vader van mijn broertje en zusje. Ook is er een geldsituatie tussen hem en mijn moeder (Alimentatie) waar ik me achter de schermen mee bemoei. Ik heb gezegd dat ik dingen voor zou schieten als hij het niet kon betalen. Niet voor hem, nooit voor hem. Maar voor het welzijn van mijn broertje of zusje.
Je kunt zeggen dat ik het hem een soort van heb vergeven, maar vergeten doe ik nooit.

@Roxichu:
Het hoort toch echt vergeven en vergeten te zijn .
Dat geeft veel meer innerlijke rust als je het ook loslaat.

@linctus: Ik heb me erbij neergelegd. Maar het zal altijd een stukje van mij zijn, het heeft me gemaakt tot wie ik nu ben. Zoiets vergeet je nooit helemaal.

@Roxichu: begrijpelijk.. en fijn dat hij weer weg is, want hij komt niet over als een aangenaam mens

@linctus: is vergeven niet ook loslaten?

@allone:
Ja, maar als je zegt van ik heb het hem vergeven, maar ben het niet vergeten dat spreekt elkaar in mijn ogen tegen. Mijn vrouw zegt dat ook wel vaker, maar daar ben ik het niet mee eens. Juist het feit dat je iemand niet meer herinnert aan wat hij fout heeft gedaan maakt een vergeving zo krachtig. Sterker nog vergeven is een van de grootste dingen in het leven. Dat is een van de hoofdredenen dat ik geloof. Ik geloof namelijk in de kracht van vergeving.

Sommige dingen kost tientallen jaren voordat je het oprecht kunt vergeven. Vergeten zul je nooit meer doen.

Het is moeilijk iemand niet meer te herinneren als je hem/haar soms nog onder ogen moet komen. Daarnaast komt ook dat ik het niet wíl vergeten. Iedereen mag weten wat hij gedaan heeft, dan had hij maar na moeten denken voordat hij met zijn handjes ging wapperen. Ik heb lang genoeg mijn mond dicht gehouden. Ik wil het niet vergeten voor zijn bestwil, dat vind ik zelf-onterend, en bij deze zet ik mezelf luid en duidelijk op de eerste plaats.

Ik snap je standpunt wel, en in zekere zin worden trauma's ook wel vergeten. Ik kan me maar weinig herinneren van mijn jeugd, omdat mijn hersenen veel gedachten opzettelijk hebben doen vergeten.

@linctus: ik snap wel wat je bedoelt, maar 'vergeten' is per definitie onmogelijk omdat je daar geen controle over hebt en omdat, als je denkt aan wat je moet vergeten, dan denk je er al aan

Terwijl vergeven, hoewel loslaten, ook een 'actief' proces is in zoverre, dat je de impuls geeft om er overheen te stijgen

@Roxichu: da's waar, en in zoverre is vergeten een zegen

Waarschijnlijk is het een keuze tussen: het naast je neerleggen of er over door blijven gaan..

Alev:

@allone: Ik heb me er dan ook bij neergelegd. Maar als iemand ernaar vraagt zal ik in alle eerlijkheid antwoorden.

Maargoed, even om de gelaadde sfeer wat om te gooien. Wat gaat iedereen eten tijdens de lunch vandaag? Ik heb twee boterhammen met kaas vandaag

Het is geen echte keuze, anders was het wel gemakkelijk geweest.

Alev: ja, idd, zo makkelijk is het niet, het is een keuze die je steeds opnieuw moet maken, en het verwerkingsproces heeft sowieso tijd nodig
Er is een verschil tussen er steeds maar weer actief mee bezig zijn of iedere keer als het opkomt ook weer loslaten..
Maar ja, over loslaten heb je natuurlijk ook geen 'controle'.. dus je hebt gelijk, het blijft moeilijk


@Roxichu: haha ik heb net ontbeten

Laatste edit 01-12-2016 11:18

@allone:
Vergeven is daarom ook gemakkelijker gezegd dan gedaan. Ik heb ook nog bepaalde dingen waar ik niet actief mee bezig ben, maar waar ik nog niet van kan zeggen dat ik die persoon vergeven heb. Des te groter het leed des te moeilijk het is om te vergeven. Bedenk je hier ook bij dat vergeven eigenlijk pas echt kan als iemand ook berouw heeft getoond.

@Roxichu:
Ik ook en die gooi ik straks onder het tosti ijzer.

@allone: Wat heb je ontbeten?

@linctus: Ik ben het met je eens.. behalve het berouw-stukje.. want wat de ander wel of niet denkt of voelt of doet heeft weinig met jouw geestesgesteldheid te maken, en ook het vergeven doe je uiteindelijk voor jezelf, en niet voor de ander.. al is het natuurlijk fijn als beide het achter zich kunnen laten..

afbeelding

@Roxichu: 2 geprakte bananen met uitgeperste sinaasappel..
baby-eten dus

Laatste edit 01-12-2016 11:28

@allone: Kan toch ook lekker zijn

Vanavond mag ik oma helpen met koken want ze heeft nog nooit pasta gemaakt, en dat wilde ze graag een keer proberen.

@allone, babyeten?
doe je dan ook .. en nu een hapje voor...?

@Roxichu: idd, was ook lekker

Nog nooit pasta?? Dan wordt het idd tijd dat ze het van je leert
Pasta met wat voor saus? Want die is het belangrijkst ..

@stora: .. nu een hapje voor stoor.. nu een hapje voor Roxi

Laatste edit 01-12-2016 11:36

Ik dacht eerst maar rode saus... En als ze het dan lekker vinden Carbonara. En dan moeten ze wel verkocht zijn, denk ik zo.

@Roxichu: haha, ben benieuwd

afbeelding

Dat ze nog nooit pasta hebben gehad.