Het begint bijna saai te worden als het niet zo subliem zou zijn: de overmacht van Esther Vergeer in het rolstoeltennis.
Afgelopen week won ze alweer haar 39e Grand-Slam titel bij de US Open in het enkelspel van Aniek van Koot.
Daags ervoor had ze al de dubbeltitel gewonnen met partner Sharon Walraven, tegen alweer Aniek van Koot met Jiske Griffoen.
Haar totaal staat nu dus op 39 Grand Slam titels - 19 in de singles en 20 in de dubbels. Het hadden er (veel) meer kunnen zijn, maar een aantal jaar zijn sommige Grand Slams niet gehouden - zo kent Wimbledon (nog?) geen singles Rolstoeltennis (sinds 2009 wel doubles), en had Roland Garros pas sinds 2007 rolstoeltennis).
Esther Vergeer een fenomeen noemen doet nog tekort aan haar overmacht: sinds 2001 heeft ze pas 1 (één) wedstrijd in de singels verloren, in 2003. Tussen 2004 en 2006 heeft ze zelfs 250 opeenvolgende sets gewonnen, waarvan slechts één met een tie-break. Haar totale winning-streak staat nu op een slordige 429 wedstrijden op rij. Geen enkele andere sporter in welke sport dan ook heeft zo'n staat van dienst.
Behalve die 39 Grand Slams beschikt ze ook nog eens over 5 Olympische gouden (3x single en 2x doubles) en 1 Olymische zilveren (doubles) medailles, 13 x wereldkampioen in de singles, 8x wereldkampioen bij de doubles.
Alsof dat nog niet genoeg is heeft ze ook nog een Europese titel Rolstoelbasketbal op zak. Toen ze aan het revalideren was na een zwemongeluk was ze namelijk begonnen met volleybal, basketbal en tennis. Met basketbal en tennis ging ze gelijktijdig verder, tot ze gevraagd werd om alsjeblieft in het Nederlands Rolstoelbasketbalteam te spelen. Daarmee haalde ze dus in 1997 de Europese titel. Toch trok het tennis meer, ze zag er meer uitdaging in. Ze dacht dat ze er wel wat mee zou kunnen.
Je zou kunnen zeggen dat dat wel gelukt is: in totaal 651x winst en 25x verlies in singles, en 422x winst en 32x verlies in doubles...
Vreemd dat we in Nederland de succesvolste sporter ooit hebben en er bijna nooit over lezen, horen of op tv zien....