*Omdat hij te laat was met ogen en oren dicht doen, stond Muad te tollen op zijn benen, terwijl hij sterretjes ziet, en een luide piep in zijn oren hoort*
Arya, waar ben je toch? Als je me hoort, geef dan antwoord! roept hij haar aan. Helaas stuurt hij ook de luide piep mee met de gedachte.
*Als hij weer wat ziet, merkt hij dat hij nu in plaats van naar een massieve muur, naar een gapend gat aan het staren is*
"Steil, een dikke nul, maar het was wel effectief... Dat zeker..."
*Voorzichtig loopt hij de gang in, zijn zwaarden gereed houdend*
"Als iemand iets hoort, zeg dat dan, want ik hoor nog steeds niet veel meer dan die piep..."

"auw verd.." Ze had maar al te graag haar handen voor haar oren gehouden om die vreselijk irritante piep die naar haar werd gezonden weg te houden. dat Muad iets zei had ze niet eens gehoord. de kaai zorgde ervoor dat alle communicatie haar haar en naar elkaar onmogelijk was geworden. ze zag nog steeds niks, trilde van de kou, omdat ze niet meer om haar heen voelde dan haar shirt en korte broek, allen andere dingen weggenomen uit voorzorg dat ze op de een of andere manier uit zou breken.

*Madarian was net op tijd om z'n oren te bedekken, maar hij was de verkeerde kant op gedraaid.*

"Muad, je hoeft niet zo te schreeuwen. Als je iets ziet, laat het mij dan weten, want ik ben verblindt door die flits!"

*Madarian gebruikt z'n zwaarden als blinde geleidestok. Hij ziet dit als de training tegen onzichtbare vijanden vechten. Hij loopt echter de verkeerde kant op...*

*Demion krapte zich even achter zijn hoofd.

(een dove en een blinde...fijn)

"het is maar tijdelijk. over 5 minuten zal het al minder worden"

natuurlijk kon Muad hem niet verstaan, omdat hij nog aardig doof was. maar met wat gebaren wist hij zich toch duidelijk te maken.

die klap moet de kaai wel gehoord hebben. wat zal hij in zijn paniek doen, nu dat wij steeds dichter bij hem komen. beesten die je in een hoek drijft, kunnen gevaarlijk uitvallen.

(eindelijk terug krijgen waar ik zolang naar heb gezocht)

ze liepen met ze drieen het gat in. Demion zag een fakkel en greep hem beet. hij moest tijdelijk als ogen en oren dienen. hopelijk was het effect van de knal en flits snel voorbij. ze liepen een lange gang in, waar de muren steeds dichter bij elkaar leken te komen. het licht van de fakkel flikkerd in de duister gang. er zijn sleep sporen te zien in het stof op de grond die naar de andere kant van de gang lijkt te lopen.

Demion vertragde zijn tempo en kwam uiteindelijk tot stilstand.
iets klopt hier niet
hij hield zijn hand even omhoog en de 2 andere wachtte geduldig wat Demion van plan van.

Hij trok zijn zwaard achter zijn rug vandaan en schramte met het punt van zijn zwaard over de vloer. gigantische punten schoten uit de muur en hadden de 3 zeker gedood, als ze door waren gelopen.

Demion lachte zachtjes "ken je mij nou nog steeds niet kaai?"

de punten schoven weer terug de muur in en Demion stapte over de schakelaar heen. muad en madarian volgde zijn elke beweging.

aan het eind van de gang was een deur, waar na steeds dichter bij te komen, meer geluid achter vandaan kwam. er scheen een vreemd en fel licht onder de deur door. Dit moest het zijn... de kaai kon toch nu verder geen kant meer op?

met wapens in hand liepen de drie richting de deur en duwde hem langzaam open.

Het eindigd hier kaai! ik krijg terug wat jij gestolen hebt en hun de beloning en hun vriend...mooie deal toch

*Madarian begint weer wat te zien, hoewel het wat wazig is. Het eerste wat hij ziet is een aantal spijlen die omhoog schieten!*

"Gelukkig begint m'n zicht wat beter te worden."

*Madarian volgt de vreemdeling letterlijk in z'n voetsporen...*

*De piep in zijn oren begint gelukkig weer wat minder te worden terwijl hij achter Demion aan rent.*
*Als Demion de deur geopend heeft, gooit Muad de helm naar achteren weg en stormt hij naar binnen, maar het enige dat hij ziet is een gebonden gestalte die op de grond ligt, en een paar paperassen die door de lucht heen vliegen. Ze vliegen rondjes, alsof iemand ze al ijsberend aan het lezen is, behalve dan dat er niemand zichtbaar is.*
"Arya!"
*Snel rent Muad naar de gebonden gestalte toe zonder acht te slaan op de rondvliegende paperassen. Eerst trekt hij de blinddoek van haar gezicht, en met tranen van geluk kijkt hij even recht in de ogen van Arya. Dan maakt hij haar snel verder los. Als hij de touwen van Arya's benen los maakt en weggooit ziet hij net te laat een dun strakgespannen koortje lopen. Het koortje wordt plotseling slap en Muad weet Arya nog net weg te duwen als een grote kooi zich om Muad heen sluit.*
"Shit..." mompelt hij in zichzelf

*Ondertussen hoort iedereen de kaai gniffelen over de val waar Muad in gelopen is. Het geluid lijkt uit deze kamer te komen, maar het valt niet te zeggen waar vandaan precies...*
"Raak de spijlen maar niet aan, mijnheer Chimerae. Ze zijn nogal giftig."

Demion doet de deur open en word vrijwel opzij geduwd door muad die naar binnen vliegt. demion duikt ineen, omdat er een helm richting zijn hoofd kwam vliegen. Hij liep naar binnen en zag Muad en arya elkaar ontarmen. in een flits ziet Demion een soort van koortje dat gespannen is vlak boven de vloer.

"Kijk u...!" het was al te laat en muad loopt tegen het koortje. een grote kooi valt richting de grond. muad weet nog net optijd Arya opzij te duwen, maar hijzelf zit gevangen.

*een gniffel op de achtergrond*
"Raak de spijlen maar niet aan, mijnheer Chimerae. Ze zijn nogal giftig."

Demion kijkt rond waar het vandaan komt, maar lijkt het niet te lokaliseren.

"Kom te voorschijn Kaai...je kan geen kant meer op"

Demion zijn zwaard begint op te lichten, waardoor de kamer iets beter zichtbaar word.
daar is de kaai achter een duistere gedaamte.

Dit kan niet... Raven!

"Hallo Demion, tijd geleden nietwaar?"

"Aan de kant Raven, dit heeft niks met jou te maken"

"hahaha, natuurlijk wel... de kaai heeft mij ingehuurd, omdat hij wat last had van...ongedierte"

"Ik waarschuw je Raven, opzij... je weet wat er volgende keer gebeurde"

"ja zeer zeker...je had geluk, maar dit keer niet. de kaai betaald mij heel erg goed en toen ik hoorde dat jij in de buurt was en ik jou ook nog moest doden, was dat een goede bonus"

*Raven trok zijn zwaard achter zijn rug vandaan en stond in aanvalspositie*

*Demion deed het zelfde*

"Madarian...Arya...zorgen jullie voor Muad en de kaai...deze is voor mij"

*Madarian ziet dat Demion de deur opent, en dat Muad nar binenn stormt. Plost vliegt er iets naar naar achteren. Madarian kan het object niet ontwijken en vangt het in een reactie op. Hij kijkt naar het object. Z'n helm!

Madarian kijkt op en ziet nog net dat er een kooi naar beneden valt, die Muad vangt. Arya was net naar buiten gerold...*

"Arya, dat scheelde maar een haartje..."

"Demion, wees voorzichtig..."

*Madarian bekijkt de kooi. Het is gemaakt van een speciaal metaal dat bestand is tegen extreme hitte. Ook komt een zwaard niet door het metaal heen. Madarian bekijkt de deur, en met name de scharnieren.*

"Geen zorgen Muad, we krijgen je er wel uit."

*Demion staat nu oog in oog met Raven. het vuur in de ogen van beide wakkerd aan. het lijkt wel een staarwedstrijd. een koele wind waait langs de grond en roert wat stof op. Beide Demion en Raven sprinten op elkaar af en slingeren hun wapens tegen elkaar. vonken springen en een energiegolf knal van het midden af. de twee staan met de wapens tegen elkaar gesloten en ze kunnen elkaars zweer haast proeven.

Raven leunt wat naar voren en fluisterd zacht "Wil je weten wat de kaai mij betaald voor dit werkje?"

Demion drukt zichzelf van raven af en glijd naar achteren, waardoor meer stof opwaait.

Raven stak zijn andere hand in zijn zak en haalde er iets uit. het was een ring "herken je dit nog Demion?"

"Wat! dus jij hebt mijn ring!"

Raven begon te lachen "hij wilde mij overgieten met schat, maar ik wilde enkel dit"

*Raven rende een stuk naar achteren en sprong omhoog. een geheim luik in het dak ging open en hij sprong erdoorheen.

*Demion volgde hem op de voet en rende tot onder het luik. daar hurkte hij en zette af van de grond. hij schoot tevens door het luik achter Raven aan, om zijn bezit terug te bemachtigen

Even kijkt ze in zijn ogen, totdat ze plots aan de kant word gegooit. het duurde even voordat ze haar zicht en lichaamscontrole weer terug heeft. voor haar ziet ze Muad, haar geliefde, in een kooi zitten, omringt door vreemde spijlen. er gebeurde van alles om haar heen, maar het eerste wat ze moest doen was haar wapen, of enig ander wapen zien te vinden om haarzelf te verdegigen zodat ze niet nog eens te pakken genomen zou worden.

Ze springt op terwijl ze de situatie in haar opneemt, Madarian die de kooi bekijkt, Demion en een vreemd ander persoon die ergens anders gingen vechten en de kaai die weer eens een hele andere weg was gegaan. de rest van haar kleding was nergens te vinden, dus het meeste van haar uitrusting was ze kwijt. tot haar geluk hing er wel een mooi zwaard aan de wand die ze er snel vanaf haalde.

"Ik zorg dat ik je er uit krijg Muad.. en hopelijk neem ik meteen die verrekte kaai te pakken."

*Terwijl Madarian de kooi aan het bestuderen is, bedenkt hij dat de kaai nog in dezelfde ruimte zit. Onopvallend pakt Madarian z'n boog en schiet razendsnel een pijl richting de kaai.

De kaai zelf wordt niet geraakt, maar de rechtermouw zit vast in de muur. Madarian schiet nog een paar pijlen af en de kaai zit aan de muur genageld.*

*De kaai lijkt een ogenblik te knipperen, en verdwijnt dan weer op mysterieuze wijze*
*Even later hoort Madarian iemand iets in zijn oor fluisteren*
"Leuk gedaan jochie, maar je moet toch echt met iets beters op de proppen komen om mij gevangen te nemen"
*Een moment later voelt Arya plotseling iemand achter zich staan. Ze voelt een hand die ze niet ziet over haar kaak strijken.*
"Wat ben je toch een leuk poppetje, jammer dat je zo vijandig tegenover mij bent. Ik kan je rijkelijk belonen als je met mij samen werkt, Arya Atharn. Beter dan dat dat koninkje ooit bij elkaar kan krijgen."
*Zijn hand volgt ondertussen haar halslijn*
"Ik zou zelfs heel misschien je vriendje los willen laten"
*Vlak voordat zijn hand verkeerde plekken bereikt is hij weer verdwenen, en komt hij weer tevoorschijn bij de pijlen die Madarian op hem heeft afgeschoten.*
*Hij trekt een van de pijlen uit de muur, en bekijkt hem*
"Hm... goede kwaliteit pijlen trouwens. Wie heeft ze gemaakt? Ik kan wel een goede pijlenmaker gebruiken"

*Ondertussen staat Muad hulpeloos in zijn kooi, terwijl hij wél de kaai heen en weer ziet schieten.
Als de kaai bij Arya aankomt weet hij zich er nog net van te weerhouden om zich tegen de spijlen aan te gooien om de kaai tegen te houden.
In de plaats daarvan staat hij stilzwijgend met gebalde vuisten en knarsetandend in zijn kooi*
Als ik je liefje tot mij neem zal je meekijken, Muad'Dhib. Ik ga je breken!
*Als blijk van weerstand stuurt hij de gedachte door naar zijn vrienden, en hij zorgt ervoor dat de kaai het weet.*
Doe je best maar, Muad'Dhib. Ik breek je, hoe dan ook!
*Eindelijk verwaardigd Muad het zich om te spreken*
"Mijn naam is Muad, Arthir!"
Arthir: "Ah, zijn verdediging begint al af te brokkelen, mooi."
*Muad kijkt de kaai nu alleen maar woedend aan*

"Krijg toch veren Arthir!" Ze wist dat de hand die ze voelde waarschijnlijk van iemand afkomstig was die ondertussen zelf een stuk verder weg stond om zijn eigen zekerheid te garanderen. alleen veel meer zei ze niet, want zij had een opening gevonden, een manier om wat in haar nadeel stond in haar voordeel om te keren. niet wetend waar Arthir zich bevind loopt ze naar de kooi van Muad, en gaat er zo voor zitten dat ze er ook niet per ongeluk tegenaan kan vallen.

"ik hou van jou, en alleen van jou.. ik beloof je dat ik je hieruit zal krijgen." Ze keek hem diep in de ogen voor de paar momenten die ze hadden, totdat die vervelende vogel weer eens alles kwam verstoren. iets dat ze niet kon zien sneed haar in de arm, maar snel sprong ze op en tilde ze haar zwaard op.

*Madarian loopt naar z'n pijlen toe en haalt deze uit de muur. In de tussentijd kijkt hij rond. Hij laat zich niet meer afleiden door de trucjes van de kaai. Madarian pakt de pijlen uit de muur*

"Jammer. Hij heeft twee pijlen gepakt. kan ik weer nieuwe gaan maken..."

Muad beantwoord haar blik, en zonder geluid zegt hij: "Ik ook van jou, liefste."
*Dan krijgt zijn gezicht een wanhopige blik, want hij ziet Arthir naar haar toe sluipen, en op haar toesteken.*
*Op het moment dat ze haar zwaard optilt slaat ze tegen een mes aan.
Haar snelle reactie vangt Arthir onverwacht, en voor een klein moment wordt hij zichtbaar. Tot ieders verbazing is hij van top tot teen bedekt met kleurige veren*
"Kijk uit met wat je wenst, kleine meid, want wie weet komt het uit!"
*Arthir stapt snel achteruit, verbaasd over snelheid en kracht die er achter Arya schuilt, en vanaf het moment dat zijn mes Arya's zwaard verlaat, wordt hij weer onzichtbaar.*
Als hij weer spreekt klinkt er angst door in zijn stem: "Wat is dat voor zwaard Atharn!"

Muad: "Schat! Probeer je zwaard op de tralies!"
*Hij ziet dat de kaai even van kleur verschiet, en een angstige blik op zijn gezicht krijgt. "Nee!" vormt hij geluidloos met zijn lippen, blij dat behalve Muad niemand hem kan zien.*

*Madarian ziet dat Arya plotseling een slag afweert. Daarna ziet hij de kaai bedekt met vreemde veren.*

"Apart kostuum kaai. Zitten je normale kleren in de was? Wil je daarom niet dat wij je zien? "

op de een of andere manier krijgt Arya last van een kleine, amar heftige lachaanval als ze Arthir onder de veren ziet, die van kleur verschillen tussen knalblauw, pimpelpaars en bijna fluoriserend geel. Zo snel als ze Muad hoort Draait ze zich om en slaat met het zwaard dwars door de tralies van Muad zijn kooi heen.
goede vraag Arthir....
Het was niet haar zwaard, het was een zwaard dat ze in her klasteel zelf had gevonden, maar kennelijk was het goed genoeg om die rotkaai toch bang te maken.

*Madarian moet zich inhouden om geen slappe lach te krijgen*

"Wat een kostuum. Als we dit vertellen tegen de koning, dan heeft de nar geen baantje meer..."

*Ondanks dat Muad om de slag van Arya heeft gevraagd, is hij er niet op voorbereid, en van schrik springt hij naar achter, en een klein stukje huid komt tegen de tralies aan.
Direct voelt Muad een misselijk makend gevoel van zijn arm naar de rest van zijn lichaam stromen, en hij springt geschrokken weer terug naar het midden van de kooi. Als hij weer staat bereikt het gif zijn maag, en braakt hij hevig. Als hij even later klaar is, lijkt het gif echter geen effect meer te hebben.*
*Dan klinkt er plotseling een angstaanjagend geknars.*
*Als Muad in de rondte kijkt ziet hij dat de kooi is gekrompen. Hij moet nu echt doodstil blijven staan, anders raakt hij de tralies al aan.*
*Hij begint behoorlijk te zweten, en er ontstaan al snel een flinke natte plek in zijn broek. De doodsangst is op zijn gezicht af te lezen.*
"Help?"

*De kaai wordt weer even zichtbaar, terwijl hij Muad vol in zijn gezicht uitlacht.*
"Hahaha, ik zei toch dat je de tralies niet aan mocht raken! Succes met blijven staan, Chimerae!"

Terwijl haar gezicht van bezorgt langzaam vertrekt naar woede word de greep op het zwaard in haar handen steeds sterker, harder, en merkt ze dat ze het handvat haast vastknijpt. als Arthir dan Muad uitlacht haalt ze zonder pardon uit en richt op zijn nek. het staal van het zwaard lijkt slechts een kleine glinstering te geven, en zoeft zingend door de lucht. Helaas scheen Arthir het net op tijd door te hebben, want Arya miste de nek van de kaai. het kon haar niet meer schelen dat ze hem levend moesten laten, levend was hij veel te gevaarlijk. het gedeelte dat ze echter nog niet door had was dat als ze hem inderdaad zou onthoofden de kooi waarin Muad zat hem fijn zou knijpen.

Muad: "Arya! Nee!"
Arthir: "Ja, luister naar je mannetje... dood mij, en je dood hem..."
*Terwijl Arthir zich richting het plafond van de kamer rept, wordt de kooi rondom Muad nog iets kleiner, totdat er nog maar 1 centimeter rondom Muad vrij was.*
"Schat? Madarian? help?"

Wanhopig kijkt Arya nu naar Muad, want ze was leeg. " Wat moet ik doen Muad, vertel het me en ik doe het. maar vertel het me alsjeblieft.." Ze kon Arthir niet doden, kreeg de kooi niet open en kon deze ook niet aanraken.

De paar seconden leken wel eeuwen te duren, die wanhoop leek haar helemaal over genomen te hebben totdat ze zich iets herinnderde. " verd... blijf stilstaan Muad.. nog heel even.." Ze kon dan wel de kooi niet openbreken, nog niet, maar ze kon wel meer tijd regelen. zonder genade starte het vreemde maar regelmatige getik in haar hoofd weer, ging langzamer en daarna weer harder, maar de andere kant op. voor haar ogen zag ze een vreemd draaiend ding, en langzaam werd de kooi waarin Muad opgesloten zat weer wijder, om hem en haar toch nog wat tijd te geven.

*Boven hun hoofd begint de kaai plotseling te zweten als Arya zijn spreuk ongedaan begint te maken*
"Wat?!?! Nee! Dat mag niet!"
*Hij begint zich te concentreren, en al snel stopt de kooi met wijder worden.*
*Opgelucht verslapt zijn aandacht even, en meteen begint de kooi weer te groeien, totdat hij zijn oude grootte weer heeft, en zelf dan blijft de kooi wijder worden.*
*Al snel staan de spijlen zo ver uit elkaar dat Muad er met enige moeite tussendoor kan.*
*Hij neemt een sprint, en springt zijdelings tussen de tralies door, maar net op het laatste moment weet de kaai de controle weer terug te pakken, waardoor de tralies op volle snelheid op de vliegende Muad inbeuken. Hij weet echter toch tussen de tralies door te komen, maar niet zonder schade. Zodra hij uit de kooi is, zakt hij door zijn knieën, en begint hij heftig te braken. Pas na geruime tijd komt hij weer tot rust..., en zakt hij uitgeput in zijn eigen braaksel ineen*
*Ondertussen kijkt de kaai woedend naar wat Arya heeft bewerkstelligd.*
"Bitch!" roept hij kwaad, en hij begint een spreuk te weven.
*Al snel ontstaat er een grote bol vuur tussen zijn handen, die hij richting Arya en Muad stuurt*

"Ik vind jou ook erg lief hoor" Kaatst Arya terug, terwijl ze met het zwaard keihard een ram geeft tegen de inkomende vuurbal, die zonder genade terugvliegt in de richting van de kaai. zonder tijd te verspillen helpt Arya Muad overeind en even uit de buurt. Zorg dat het weer wat beter gaat, daarvoor wil ik je niet aan het vechten zien.

het getik en gedraai was opgehouden zodra Arthir de kooi weer terug liet krimpen naar de oorspronkelijke grootte, maar haar beeld was weer helder geworden. Arthir scheen zijn eigen vuurbol ontweken te hebben, want hij hing nu in de lucht, woedend naar haar te kijken.

Raven rent door een lange tunnel die boven de kamer door lijkt te lopen. Demion rent er achter aan met zwaard in hand. zijn ademhaling neemt toe, zijn hardslag slaat op hol en zijn grip op het zwaard versterkt.

"kom op Demion, sneller hahahaha!"

Raven lijkt steeds meer afstand te creeren tussen hem en Demion. de tunnel lijkt eindeloos lang en word steeds smaller.het ruikt er muf en is er vochtig. de spinnenwebben langs de muren zijn gigantisch. misschien is deze tunnel al in eeuwen niet meer betreden. het enige wat demion kan zien is een fel licht aan het eind van de tunnel. het licht lijkt steeds dichter bij te komen en een warme luchtstroom streelt zijn gezicht. Demion voelt dat er iets mis is, springt opzij en drukt zich tegen de muur. het is niet de uitgang maar een grote blauwe vuurbal die langs hem scheert! Aan het eind van de tunnel hoort hij het harde gelach van Raven.

"ik had niks anders van je verwacht Demion"

Demion ontspant zijn spieren en rukt zich van de muur. terwijl hij rent probeert hij zijn ademhaling weer rustig te krijgen en zich te concentreren. hij rent verder door de tunnel. Nu ziet hij duidelijk het licht van de maan de tunnel binnen schijnen.

het felle licht van de maan verblind Demion tijdelijk als hij naar buitenkomt, maar zijn ogen beginnen langzaam te wennen. hij stond op het dak van het gebouw, met daarnaast een diep en steil ravijn. Daar, bij de rand stond Raven met een glimlach op zijn gezicht te grijnzen naar Demion.

"Welkom Demion. je hebt je tijd er wel voor genomen"

"Raven...... laat mij dit niet doen..... waarom kan het niet terug gaan naar vroegere tijden?"

De glimlach van Raven was snel vergaan van zijn gezicht, die plaats maakte voor een diepe woede.

"Jullie denken dat jullie zo goed zijn, maar wat heeft het leven voor zin als je er zelf niks van maakt!"

Demion schut zijn hoofd en kijkt naar de maan, de zacht en rustgevend aanvoelt. Demion vond altijd al troost in de maan, die rust uitstraalde.

"Raven, wat jij doet is verkeerd. je verdraait het geheel"

"NIET WAAR! jullie hebben mij verraden!"

"Raven, geef terug wat mij toebehoort en gaan heen"

Raven keek naar de ring in zijn hand en bestudeerde het alsof hij diep ingedachte zijn vele jaren herleefde. toen kneep hij zijn hand stevig dicht.

"Als je deze wilt kom je hem maar halen"