PARIJSE POLITIEAGENT

Daar zat ik vanmiddag in de auto een beetje te mijmeren over vakanties in het verleden.

Toen we nog met de tent kampeerden. Een enorme bungalowtent. Eerst met de kinderen maar later met ons tweetjes.
De dochters waren dat jaar voor het eerst alleen thuisgebleven. Twee tieners die oud en wijs genoeg waren om dat aan te kunnen.

Die enorme tent gaf altijd nieuwsgierige blikken van mensen die een spektakel verwachtten bij het opzetten hiervan. Maar dat ging uitermate snel en efficiënt en hij stond overeind voor je met je ogen geknipperd had.

Wél belden we geregeld naar huis en dat was nog een heel gedoe met zo'n telefooncel en een onbegrijpelijke Franse telefoonkaart.
En ja hoor, de meiden vonden het toch niet zo fijn zonder pa en ma, zeiden ze
.
Ze wilden naar ons toe. Helaas zaten we nogal een eindje weg, onder Parijs vlakbij Orleans.
Dus daar ging Papsie, dat hele eind naar huis om de kinderen te halen.
En de volgende dag weer terug. En eigenlijk vonden ze het toch best wel leuk.
Die camping daar daar hebben we vaker gestaan en ook heel wat beleefd.
We hadden thuis 2 nieuwe stoelen gekocht maar die bleken achteraf toch niet zo lekker te zitten. Maar ja, we hadden ze nu eenmaal. Een eindje verder op de camping stond een Frans gezin met twee kinderen. De vader bleek een politieman uit Parijs te zijn die daar ook met vakantie was. Alleen hadden ze voor die kinderen geen behoorlijke stoelen, waarom dat weet ik niet meer.
Dus wij gaven die mensen onze stoelen en ach, wat waren ze daar blij mee.
En wij gelijk naar de hypermarché voor nieuwe stoelen. Want die had ze in alle soorten en maten.
Ik vraag me af wat een politieagent in Frankrijk destijds verdiende omdat ze niet zelf eventjes stoelen hadden kunnen kopen. Vreemd hè!
Maar wij waren ze met ere kwijt en een ander gezin was er dolblij mee.

Laatste edit 26-07-2025 22:38

Laatste edit 26-07-2025 22:40