In vele talen valt het de laatste dagen te lezen. Man in the Netherlands euthanised due to his alcohol addiction.

De Nederlandse media lijken het te hebben gemist, op de Linda na, de bron van alle buitenlandse berichten. De broer van Mark Langedijk (41) beschrijft daar waarom zijn broer dood wilde. Na 8 slopende jaren en 21 ziekenhuisopnames bleef de familie van Mark Langedijk hopen dat hij zou stoppen met drinken. Het bleek ijdele hoop, want hij kreeg het niet voor elkaar. Maar Mark had een oplossing: euthanasie.

Broer Marcel Langedijk:
“Na iedere poging begon Mark gewoon weer te drinken. Maar, zei Mark, hij had wel gezocht naar een oplossing. En die had hij gevonden. “Daarom wilde hij ons spreken”, schrijft Marcel. “Het was belangrijk, zei hij, en we moesten het weten. Want hij wilde dood. Dat was de oplossing, zijn oplossing: euthanasie.”

De familie nam het nieuws met een korrel zout. Want euthanasie was toch voor mensen met kanker, voor mensen voor wie de dood onvermijdelijk was? Maar zijn broer vertelde de dokters: “Ik wil sterven. Genoeg is genoeg.”

Als bewijs van zijn ondraaglijke lijden hield hij een dagboek bij. Een uitzichtloze cocktail van pijn, drank, eenzaamheid en verdriet. Uiteindelijk werd zijn aanvraag tot euthanasie goedgekeurd. “Doe maar 14 juli”, had hij gezegd. “Mooie dag om dood te gaan.”

“We huilden, vertelden elkaar dat we van elkaar hielden, dat het goed zou komen, dat we voor elkaar zouden zorgen, dat we elkaar ooit weer zouden zien, we hielden elkaar vast. Als het niet zo verschrikkelijk was, was het mooi geweest.”