Totaal verbijsterd door het nieuws van Andrax bleef Dhib een tijd lang voor zich uit staren. Hij deed alleen het strikt noodzakelijke om in leven te blijven, zoals het ontwijken van een plasmaschot van Madarian, maar verder stond hij alleen maar "mijn... mijn... mijn..." te mompelen, steeds maar zijn zinnetje afbrekend.

Van binnen stond Muad ook met zijn kaak zo ongeveer op de grond. Zijn achter achter achter kleinzoon, ofzoiets. wist Muad wel te verwoorden wat Dhib niet kon. Ze heeft het overleeft...
Dan krijgt Muad plotseling door dat Dhib totaal niet op hem let. Onmiddellijk stormt hij naar voren, en begint hij Dhib uit zijn lichaam weg te werken.
Een paar momenten later ligt Dhib nogsteeds mijn... mijn... mijn... te mompelen, maar nu in de innerlijke wereld, terwijl Muad moeite moet doen om het door magie-gebruik verzwakte lichaam te laten doen wat hij wil.
Achter hem verdwijnen de opgeroepen demonen gillend, omdat de magische stroom die hen in deze wereld hield plotseling op hield te bestaan.
Dan pas kijkt hij omhoog, naar de boven hem uit torende gestalte van Féinan.
"Môge, Féinan. Wat brengt jou hier plotseling? Lang niet gezien."
Een moment later lijkt zijn hoofd te ver achterover te kantelen terwijl hij de kop van Féinan in beeld probeert te krijgen, en valt hij pardoes achterover.
"ehm... schat? Beetje hulp zou wel welkom zijn. En wat eten ook wel, trouwens..."

Féinan snuffelt even aan Muad.

Ik heb net uitgelegd wat ik kom doen, maar ik zal het nog even herhalen. Mijn opdracht is om iemand te doden, deze persoon wordt in meerdere werelden gezocht, en hij of zij heeft iets met wolven. Het heeft overigens niks met jou, Arya of een van de anderen hier te doen...hoop ik. Jij en Arya en die weerwolf zijn in ieder geval veilig...van de rest kan ik dat nog niet zeggen.

Féinan likt een keer over zijn poot.

Het is slechts een aanwijzing, maar ik vind de persoon wel. Als het een van jullie is, dan is dat jammer.

Hij kijkt naar Arya, en hij likt haar een keer.

Arya loopt naar Muad toe en steekt een hand naar hem uit, om hem weer omhoog te helpen. Volgens mij mag ik binnenkort nog wel wat uitleg krijgen, maar dat doen we wel op een ander moment. Ze geeft hem een zoen op zijn wang en strijkt daarna even over zijn voorhoofd. het was hem in ieder geval gelukt om Dhib zijn truc te ontdekken en tegen hem te gebruiken.

"Feinan, zodra ik er iets meer over hoor zal ik het je op de een of andere manier proberen te laten weten, maar ik denk dat we nu echt weer achter de anderen aan moeten in de richting van de tempel. ik heb het idee dat Demion en Odysseus onze hulp wel kunnen gebruiken."

Arya loopt naar haar paard, en kijkt even wat de andere twee doen.

Die uitleg krijg je nog wel, maar dan wil ik wel samen met jou alleen zijn. En zonder draken, reuzen, of andere vreemde vogels

Als hij weer op zijn benen staat, richt hij zich weer op de draak.
"Sorry dat ik je in herhaling laat vallen Féinan, maar ik weet niet of je het gemerkt had, maar ik was even in mijzelf bezig. Moest even een demon tot de orde roepen."
mijn... mijn... mijn...
"hm... daar hoeven we voorlopig ook niets meer van te verwachten..."

Als Arya richting de paarden loopt, gaat Muad er direct achteraan. Hij springt op zijn paard, en rijdt samen met Arya weg naar de tempel.

Na een tijd te hebben gereisd zijn ze eindelijk bij hun bestemming gekomen, de tempel van de Order. De muren zijn hoog en stevig en hebben de tempel al door de eeuwen heen beschermt. Ze kwamen dichter bij de poort en een schitterend gezang verstoorde de rustgevende stilte. Demion keek op en zag de persoon die hij al verwachtte, Sonya. Ze keek naar de groep, maar bleef ongestoord door zingen. De melodie was betoverend en zelf Creanan was blijkbaar onder de indruk. Ze kwamen bij een grote poort die al open ging toen ze hem naderde. Een vrouw stapte naar buiten en maakte een kleine buiging. “welkom thuis Demion, wie zijn je vrienden”. “Tanya!” riep Demion iets harder dan hij zelf wilde en steigerde van zijn paard. “Hoe is het met je? Het is weer een tijd geleden”. Tanya’s gezicht werd iets vrolijker “alles is goed, vooral nu dat jij terug bent”. Een keelgeschraap van Odysseus bracht Demion weer terug naar zijn serieuze gewoonte en hij keek Tanya recht in de ogen. “We moeten zo snel mogelijk versterking sturen naar Leavington, de Necros is aan het optrekken richting het fort!”. Tanya’s ogen keken Demion verbaast aan “Waar heb je het over? Dat is oud nieuws. We hebben laatst al extra troepen gestuurd naar Leavington”. Demion draaide zich naar Ryu die zijn schouders optrok. “He! ik weet hier niks van”. Snel draaide Demion zich terug naar Tanya. “Wat is er aan de hand?!” Tanya keek ook verward “kom maar binnen dan bespreken we het verder”.

Zodra de groep binnen was vroeg Linctus meteen aan Demion waar een priester was. Maar toen zag Linctus een oude man lopen die water droeg die hem wel heel bekend voorkwam. Zonder een woord te zeggen liep Linctus naar de man toe die hem ook leek te herkennen. De groep keek op een afstandje hoe de twee een hevige discussie hadden, maar die was al snel over. Linctus gaf de man nog een handdruk en voegde zich snel weer bij de groep.

"Laat die priester maar zitten Demion. Wie is hier de baas over deze tempel? En kan ik hem in privé spreken?" Linctus keek afwachtend op het antwoord een beetje rond. Wat sloofde deze mensen zich toch uit dacht hij bij zichzelf.

*Madarian was blij dat alles weer goed was met Muad. Andrax was verdwenen, maar die duikt vast wel weer op. Madarian gaat riching de tempel, voor Arya en Muad, die nog verder afscheid nemen van Féinan. Amber was er bijna, en gaf de locatie door aan Madarian. Madarian rijdt alsof z'n leven ervan af hangt. Dan wordt hij verblindt door de zon als hij bij de open vlakte aan komt en de tempel ziet. Zodra hij weer kan zien gaat hij richting de tempel. Amber nadert de poort...*

Tanya draaide zich naar Linctus, “jij zoekt het orakel? Het is niet mogelijk om haar prive te spreken beste man”. Linctus keek wat geirriteerd en draaide zich tot Demion “waarom niet?!” Demion had geen zin om in te gaan op Linctus, er waren wel belangrijkere dingen aan de hand. “Tanya, wat bedoelde je, met het al sturen van troepen?”. “Het orakel heeft vorige week al troepen gestuurd om te vechten tegen de naderende Necros en die zijn gewoon aangekomen, waarom deze vraag?”. Demion begreep er niks van, was de commandant in Leavington dan niet duidelijk geweest? Of was er iets anders aan de hand? Odysseus begreep dat Demion in de war was en liep naar Demion toe. “Demion, wat is er aan de hand?”.

“er komt een vrouw aan!” riep een wachter bovenop de poort. Iedereen keek om en ze zagen dat het Amber was. “Laat maar binnen, er zullen waarschijnlijk nog meer volgen”. De wachter knikte instemmend en liep door over de muur. Demion zette even alles op een rij. De commandant had hun uit Leavington gestuurd, waarom? Als de extra troepen er al waren… was Bruce tegelijk met de troepen aangekomen of wist hij hier niks van? Was een van hun de verrader? Demion wist niet wat hij moest denken, maar ze moesten plannen maken voor alle mogelijkheden die de toekomst kon brengen. “Kunnen we ergens vergaderen Tanya?”. Ze knikte en draaide zich om “kom maar met mij mee”.

Creanan was blij dat hij even kon zitten. Er was zoveel gebeurd in de tijd dat ze uit de boomhut waren vertrokken. Hij was niet meer gewend aan een actief leven, maar hij vond het ook zeker niet vervelend.
Wel was het lastig voor hem dat hij al die nieuwe mensen tegen kwam. Hij vond het lastig om ze allemaal te plaatsen. Iedereen leek iedereen maar te kennen en hij voelde zich geen lid van de groep.

'Demion, ik neem aan dat hier een bibliotheek is?', en zonder op een antwoord te wachten richtte hij zich tot Tanya: 'voordat je weggaat, kan iemand mij naar de bibliotheek brengen? Ik moet even lezen. En hebben jullie ook kruidenkundigen? Ik zou wel wat hulp kunnen gebruiken bij een drankje.'

Hij keek Linctus strak aan: Linctus wist wat Creanan ging doen. Hij hoopte maar dat de Elf genoeg zijn vak beheerste om hem te helpen.

Linctus ging op zoek naar het orakel. Met grote passen zocht hij zijn weg door de tempel. De wachters keken hem vreemd aan. Daar zag hij een grote deur rijk versiert met een groep wachters voor de deur. Linctus liep naar de deur en vroeg of het orakel daarbinnen was. "Dat klopt" Antwoordde een wachter. "maar jij kunt niet met haar spreken. Je moet het waardig zijn om haar te aanschouwen laat staan spreken." De wachters gingen nu voor Linctus staan en hadden hun wapens in de aanslag.

Linctus zag er dan ook niet echt waardig uit, daar hadden de wachters gelijk in. "Is het dan mogelijk dat jullie het orakel een geschenk van mij aanneemt?" Vroeg Linctus terwijl hij in zijn tas dook. Hij haalde een amulet uit de zak met het teken van de orde erop en een verzegeld stuk perkament. "Hoe kom je aan iets met ons zegel?" Begon een wachter te sputteren. "Laat haar deze maar zien en zeg dat Linctus van de Warriv clan een audiëntie met haar verzoekt." De wachters hadden nog nooit van deze clan gehoord en vertrouwde het niet zo zeer. Toch ging een wachter met de spullen de ruimte van het orakel binnen.

Even later kwam de wachter naar buiten met een verbouwd gezicht. "Het orakel kan u nu ontvangen." De andere wachters keken verbaast naar Linctus. Hoe kon hij in godsnaam nu waardig zijn? Linctus liep een grote hal in met hoge banners aan de muren. De pracht en praal fonkelde hem tegemoet. Aan het eind zat het orakel. Linctus ging door de knieën bij het aanblik van het orakel.

Met een fluweel zachte stem begon het orakel te spreken. "Sta op Linctus van de Warriv clan en vertel mij vanwaar dit bezoek?" Linctus stond op en begon eerbiedig te spreken. "Het zijn duistere tijden uwe verhevene. De goede raken corrupt door macht en haat. In deze tijden is het noodzakelijk, dat oude allianties kracht worden bijgezet. En het krachtige verscholen blijft." Linctus keek het orakel aan. Het orakel antwoordde terug. "De warriv clan kan zoals altijd rekenen op de steun van de orde. Het pact van 1000 jaar zal in stand gehouden worden. Het geheim blijft een geheim." Linctus begon te glimlachen dit was precies waar hij op hoopte. "Uwe verhevene, sta mij toe om u en uw orde een taak toe te vertrouwen om het pact kracht bij te zetten." Linctus graaide in de zak en haalde een fel gekleurd kristal een een ketting eruit. "Bescherm een van de 6 tegen het gebruik." Het orakel keek verwonderd. "Maar dan betekend dit, dat u de uitverkorene van de Warriv clan bent. De leider van de clan en de hoeder van het grote geheim." Het orakel slikte even en antwoorde toen. "Wij zullen een van de 6 beschermen." Linctus knikte en legde het kristal voor het orakel op de grond neer. "Ik dank u voor uw tijd uwe verhevene. Het was mij een eer om uw te mogen spreken. Nu zal ik vertrekken en kan ook uw orde rekenen op onze steun." Linctus maakte een buiging. "Wij danken u voor uw vertrouwen en ga heen met moed." Linctus draaide zich om en liep de deur uit.

Nu de rest maar vinden voordat hij een portaal naar Leavington kon maken. Als ze snel vertrokken konden ze het tij keren in de strijd.

Nou ja, ik ben in ieder geval blij dat ik jullie gevonden heb, ik miste jullie toch wel hoor

Féinan slaat zijn vleugels uit en volgt Arya en Muad. Hij blijft vlak boven hen vliegen, waardoor de twee gehuld zijn in een schaduw.

Als jullie liever in de zon rijden, zeg het dan maar even hoor, dan ga ik wel naast jullie vliegen

Op een gegeven moment kijkt Féinan een keer opzij. Bij een klein meertje zit een bloedmooi, blauw vrouwtje, iets kleiner dan hem.
Hehe, als ik Fionà niet had gekend, dan...ahum, hm..eh

Féinan kijkt snel weer naar voren.
Ik ga Fionà niet bedriegen, dus ik besteed geen aandacht aan die schoonheid bij het water...hopelijk ziet ze mij niet

De schaduw boven hen bedekte beide voor de felle zon, iets waarvoor ze toch wel dankbaar was, aangezien hij erg fel leek te schijnen. het enige waar ze iets minder blij mee was was dat ze nu dus zou moeten wachten op het verhaal dat muad haar zou vertellen. aan zijn toon had ze al begrepen dat het echt behoorlijk vertrouwelijk was. Zo erg dat zelfs hun oude vriend het even niets aanging. Ze reed dicht bij hem, want op de een of andere manier leek muad'dhib gespannen te zijn.

Toen ze de gedachten opving van Feinan moest arya wel lachen. ontdanks dat hij dus met die Fiona wat had was hij het kijken naar mooie 'vrouwtjes' nog niet verleerd, maar toch verbaaste het haar dat er hier in de buurt er nog een draak te vinden was, aangezien die bijzonder schaars waren.

Féinan beseft dat er iets speelt tussen Arya en Muad, maar omdat het kennelijk erg vertrouwd is, besluit hij om er niet naar te vragen.

Als ik met iets zit, wil ik ook niet door de eerste de beste ondervraagd worden is zijn motivatie.

Féinan kijkt vlug nog even opzij. De blauwe draak heeft hem al in de gaten gekregen, en ze gaat erg verleidelijk liggen.

Tja, als draken hier inderdaad schaars zijn, dan is deze allang blij dat ik hier ben....o jeetje. Ehm, Arya, Muad, ik denk dat we straks wel gezelschap zullen krijgen.

Het vrouwtje uit al haar charmes om Féinan naar haar toe te lokken.

Nee, nee, nee, nee, nee. Blijf kalm, Féinan, negeer haar...

Demion keek hoe Linctus zijn eigen gang weer ging. "laat hem maar" zei Odysseus die achter Demion stond. Demion knikte en volgde Tanya, de groep volgde op voet. Tanya duwde een grootte deur open en ze liep naar binnen. er stond een ronde tafel binnen met allemaal kaarten over de tafel verspreid. "ga zitten" zei Tanya, terwijl ze zelf op een stoel neer plofte. Demion greep een stoel en ging zitten, de rest volgde al gauw. "Tanya, dus jij zegt dat er al een leger naar Leavington gestuurd is?". Tanya kinkte en schoof een van de kaarten naar Demion. "kijk hier, dit is waar het leger van de Necros zich een week of twee geleden bevond.... en dit is van vorige week". ze wees met haar vinger over de kaart en wees naar twee kruisjes. "we hebben dus al een groep soldaten gestuurd, dus waarom moet de commandant nog meer soldaten hebben?". "Dat vroeg ik mijzelf dus ook af. wanneer vertrok Bruce vanhier?" Tanya dacht even na en rolde met haar ogen om haar gedachten af te speuren. "euhm... een dag of 4 geleden, waarom?". Demion wist nu dat Bruce wellicht iets te maken kon hebben met het geheel, maar was dat ook zo? de enige andere die nu verdacht kon zijn was de commandant zelf. Tanya kon aan de blik in Demions ogen zien dat er iets totaal mis was. " verdenk jij een verrader?". Demion trok zijn schouders op ïk heb geen idee, maar een paar van onze groep werden achtervolgt en aangesproken door een soldaat, die vertelde dat er een verrader in ons midden zat... helaas moet ik het nu gaan geloven". Tanya knikte "hadden jullie nog meer zaken hier in de tempel? aangezien je zoveel mensen om je heen hebt getrokken". Demion knikte "dat klopt". Tanya stond op en liep naar de deur. na een harde duw vloog deze weer open en het licht van de zon scheen naar binnen. "dan moeten jullie maar gaan doen, wat jullie nog moeten doen. als het klopt wat je zegt, kunnen er veel problemen komen". Tanya gebaarde naar de rest naar buiten "jullie kunnen bijna overal gaan en staan waar jullie willen. ik zal iemand sturen om jullie te halen als het tijd is om terug te gaan naar leavington".

*Amber rijdt door de poort en ziet Demion en de anderen. Ze stapt af en volgt de anderen naar binnen. Na het gesprek gaat ze op zoek naar een alchemist. Al snel heeft ze er eentje gevonden en gaat er naar binnen. Daar koopt ze flink wat spullen en gaat aan de gang met het speciale gif opnieuw maken.*
---
*Madarian volgt Muad en Arya zo snel hij kan te paard, maar verliest hen al snel uit het oog. Féinan is echter niet zo makkelijk uit het oog te verliezen. Het duurt niet lang of Madarian komt bij de open vlakte, waar hij even verblindt wordt door de zon. Muad en Arya hebben een minuutje of vijf voorsprong...*

*Zonder al te veel incidenten komen Arya, Muad en Féinan in de buurt van de tempel. De wachters weten niet wat ze moeten denken van de draak en de twee personen die komen. Is dat een vriendelijke draak of wil deze aanvallen? De ruiters eronder lijken in geen gevaar, maar toch worden de boogschutters op hun posten gebracht, voor het geval dat de draak aanvalt. Demion ziet dat het Amber en Muad zijn en geeft het sein veilig. Dan komt Madarian om de hoek. De wachters kijken naar hem, maar vooral naar het harnas... Er zijn vele pogingen gedaan door de jaren heen om dat harnas te bemachtigen, en hier komt een wildvreemde aan met het complete harnas?!? Of die gozer moet erg veel geluk hebben gehad, of het is voorbestemd...*

Linctus vind creanan in de bibliotheek, Er liggen allemaal boeken op de tafel en creanan is driftig aan het lezen. "Kun je wat hulp gerbuiken?" Creanan kijkt even op en ziet Linctus om de hoek komen. Creanan antwoord terug: "Ik zoek een vervangend middel voor slijm van de oostelijke vampier slak. Dat is namelijk niet zo makkelijk te krijgen. Wellicht dat de schubben van een vuursalamander samen met....." creanan is weer diep in de boeken gedoken. Linctus loopt naar Creanan toe. "Dat heb ik wel bij me, dus zoek maar geen alternatief." Linctus haalt een fles uit zijn zak.

"Nou zei Creanan dan is de rest wel makkelijk aan te passen. Ik moet alleen even rondkijken voor wat kruiden, maar het recept is in iedergeval af." Creanan geeft een papiertje met tekens erop. Elventekens kon Linctus wel lezen, maar dat was alweer een tijd geleden. "kun je dat ook gewoon opschrijven? Mijn elfventaal is niet meer wat het geweest is." Linctus kijkt enigzinds beschamend naar Creanan. "Geen probleem" antwoord Creanan en hij schrijft het recept in begrijpelijke taal eronder.

Samen bergen ze de boeken op en ondertussen verteld Linctus dat hij dadelijk een portaal zal openen naar Leavington. Hij heeft gezorgt dat iemand daar ook een portaal heeft openstaan, zodat hij verbinding kan zoeken. Samen gaan ze de rest zoeken en vertellen over de portaal.

@Luna (&andere mods): Zou je deze willen laten staan totdat iedereen die het aangaat hem heeft kunnen lezen?
Na een paar uur rijden, komen ze eindelijk aan bij de poort van de stad. Omdat Muad het zo druk had gehad met te proberen zijn broer te kalmeren, (de hele dag mijn... mijn... mijn... aan moeten horen is immers ook geen pretje) had Muad het zelfs helemaal gemist dat Fiona concurrentie had gekregen van een andere draak.
Eenmaal binnen de poorten van de tempel was Dhib meteen een stuk rustiger, en vroeg Muad aan een van de wachten waar Demion en zijn groep uithing, zodat ze weer een stuk konden bijpraten.
Na die lange reis samen met Arya wist hij helemaal niet meer wat er aan de hand was, en daar baalde hij van.
Na dat gesprek hoopte hij dat hij nog tijd zou krijgen om te baden en samen met zijn schat op een te krap bed in slaap te vallen.
Nadat de wacht hem had uitgelegd hoe hij zo snel mogelijk bij de vergaderruimtes kon komen gaat hij weer op weg. Na een paar stappen kijkt hij achterom, om te kijken wat Arya doet.

Féinan besluit om toch maar naar het blauwe vrouwtje te gaan, in plaats van zijn vrienden te volgen.

Misschien kom ik iets te weten denkt hij.

Hij landt naast haar, en zij begint hem meteen te likken, en kopjes te geven.

Wat weet jij over iemand met wolven? denkt Féinan.

Het vrouwtje kijkt hem aan.
Ben jij naar hem op zoek? Ik weet wie je bedoelt denkt ze.

Echt waar? Waar kan ik hem vinden? Ik moet hem doden, zo luidt mijn opdracht

Het vrouwtje gromt een keer.
Hij is al een week geleden gedood denkt ze.

Door wie?

Door mij...nadat hij een mensenvriend van mij had gedood

Ze kijkt Féinan aan met droevige ogen.
Maar nu ben jij er...

Féinan gaat wat opzij.

Helaas...ik heb al een lief vrouwtje. Ze heet Fionà, en samen hebben we al een kroost. Het spijt me denkt hij.

Jammer...maar het geeft niet, ik weet nog wel een plek waar draken leven, hier heel ver vandaan. Maar zwarte draken zijn zo mooi...zeldzaam

Ik ga nu terug, nu ik weet dat mijn opdracht voorbij is

Zonder afscheid te nemen van de rest, roept Féinan een poort op, en hij vertrekt naar zijn wereld, om verslag uit te brengen aan zijn koning, en om weer terug te keren naar zijn lieve vrouwtje.

Nadat ze door de poorten was gereden begonnen haar ogen meteen met het verkennen van de stad, en probeerde ze zoveel mogelijk dingen te onthouden die later nog van pas zouden kunnen komen. vanuit haar ooghoeken zag ze Muad even met een van de wachten praten, maar haar aandacht lag bij de rest van de stad. er liepen mensen voorbij, en om de een of andere reden leken ze te vermijden in haar richting of die van Muad te kijken. zo vies zie ik er toch ook weer niet uit? De enige blikken die ze kreeg waren die vanuit ooghoeken, van mensen die nieuwsgierig waren maar het niet wilde laten merken. Even schudde ze haar hoofd. toen ze zag dat Muad weer verder ging spoorde ze haar paard aan om er achter aan te gaan.

"ben je nog wat nuttigs te weten gekomen?" Arya hield in toen ze weer naast hem reed. ze merkte dat er toch weer wat aan de hand was.

"Ik ben er achter gekomen waar Demion en de rest uit hangt. Maar daarvoor zullen we wel een stukje over de muur heen moeten rijden."
Muad stuurt zijn paard naar een opgang om de muur op te komen.
Als ze boven op de muur aan zijn gekomen, kijken ze nog even over de velden waar ze vandaan kwamen, en zien dan nog net Féinan zijn poort op roepen.
"Féinan!" roept Muad spontaan met een met magie versterkte stem. "Het ga je goed! Veel succes met je vrouw en kinders!"
Met een laatste zwaai draait Muad Féinan de rug toe, en rijdt hij de muur weer af richting de vergaderruimtes.
Daar aangekomen zien ze nog net dat de deur wordt gesloten, en dat ze binnen aan het opruimen zijn.
"Shit.... we zijn te laat.
Zeg, schat. Wat zeg jij van een warm bad, en een te krap bed om daarin lekker tegen mekaar op te kunnen kruipen?"

Als Arya Muad naar Feinan hoort roepen draait ze om en ziet de draak. verbaast kijkt ze naar Feinan die eenmaals zwaait, en dan de rug naar hen keert om weg te gaan. ze wist dat ze hem nu echt niet meer zou zien. dus... nu ben je echt weg.. tot ziens Feinan, het ga je goed.

Ze wacht totdat ze prachtige zwarte draak uit het zicht verdwenen is voordat ze weer naar Muaddhib draait, die ondertussen al iets verder was gereden. Net voordat ze weer volledig bij was hoorde ze hem vloeken dat ze te laat waren.

"We zien ze straks nog wel, dat weet ik zeker" Ze strijkt even met haar hand over de arm van Muad heen terwijl hij praat, en merkt dat haar wangen langzaam iets roder worden. "ah... nog eventjes goed zoor onszelf zorgen voordat we het gewoel weer induiken? dat lijkt mij een perfect idee." Met een grote glimlach geeft ze hem bijna een zoen op zijn wang, maar houd zich net daarvoor in, en rijd dan snel vooruit. "dan moeten we natuurlijk wel eerst even een plek vinden he, lief?"

"Die plek weet ik al, hoor. Ik heb ook meteen even inlichtingen over taveernen ingewonnen bij die wacht, en ik kreeg te horen dat hier vlak bij een goede, maar dure tent zou zitten. Als ik echter de naam Demion zou noemen, zou alles goed komen."
Rustig reed hij met zijn hand op Arya's arm naar de tent die hem gewezen was, en als ze ervoor staan staan ze even met hun ogen te knipperen.
"wow... dure tent? Dat was een understatement..." kermt Muad geschrokken als hij in zijn bereisde kleding de taveerne binnen wandelt.
De waard knippert even twee keer verbaasd met zijn ogen, maar hersteld zich dan snel.
"Wat zouden de dame en heer gewild hebben?"
"Doe maar een kamer voor 2 met een te klein bed, en een warm bad."
"Een geliefden kamer? Dat kan. maar houdt u wel rekening met de prijs?"
"We horen bij de groep van Demion."
"In dat geval is er al betaald. Wilt u de maaltijd op uw kamer? Of komt u hem als u omgekleed bent beneden gebruiken?"
"We gebruiken de maaltijd beneden wel. Ik zie u dadelijk."
"Is goed mijnheer, mevrouw."
Gezamenlijk lopen Muad en Arya de trap op naar hun kamer, waar ze inderdaad een warm bad,en twijfelaar, en schone kleding in hun maat tegen kwamen.

In de herberg merkt Arya dat ze moeite moet doen om niet heel verbaast om haar heen te kijken, maar in hun kamer voor die nacht lukt het haar niet meer haar verbazing te verbergen. "Krijg nou toch.." Het was maar moeilijk om te bedenken dat ze hier zaten door enkel Demion zijn naam te noemen. Ze zou eens met Demion praten, om er achter te komen wat hij hier precies had uitgevreten.

Arya keek weer naar Muad met een speelse blik, die daarna naar het bad ging. "nou.. in welke volgorde had jij het bedacht? Ik denk namelijk dat ik het liefst met een bad begin. de laatste die we hadden was bij dat meertje... dat is ook al weer eventjes geleden, niet?" Ze wist dat het op zich wel meeviel, maar veel maakte het niet uit. ze hadden nu namelijk even genoeg ruimte, rust en tijd om er goed gebruik van te maken.

Het enige waar ze op hoopte was dat Dhib zijn kop zou houden, maar voor zover ze wist was die nog steeds in shock van de ontdekking dat hij een oud-oud-oud en waarschijnlijk nog veel verdere opa was van Andrax. maar dat was iets om later zorgen over te maken.