zodra ik merk dat jij je klaar maakt, laat ik je langzaam los. dan plots komen er twee op ons af en in een vloeiende beweging trek ik de katana en haal in die zelfde beweging uit een belager die met een flink zware knuppel uithaalde. maar nog voor hij de knuppel echt kracht kon bijzetten stak de punt van mn katana al door zijn schouder, een zenuw rakend, waardoor hij de knuppel losliet.

De rest is nu wat meer op de hoede en kan ik dus niet meer bij verrassing uitschakelen..

intussen cirkel ik om je heen, opdat je genoeg tijd hebt voor je spells..

Zodra je het gevecht hebt ontketend laat ik de energie in mijn hand "vrij", wat een constante stroom energie door mijn arm levert. Mijn arm begint blauw te gloeien. Ik ren langs je, richting de 2 belagers die jij op afstand hield, en in een vloeiende beweging met mijn arm sla ik ze weg. Ze vliegen beide, nog blauw oplichtend van de energie, 5 meter verder, terwijl de mensen onder hun maken dat ze wegkomen wat hun een ongelukkige landing oplevert. Één daarvan blijft bewegingsloos liggen terwijl ik me richt tot de andere belager naast jou, die ziet hoe jij zijn maat toetakelt. Ik loopt naar hem toe en richt mijn hand op hem. Mijn hand begint lichtblauw op te gloeien en een raar symbool verschijnt rond mijn hand. (zie de afbeelding van mijn char)

ik kijk om en zie een raar symbool rond je hand verschijnen.. en ik spring echt maar NET op tijd opzij om niet geraakt te worden door de knuppel van die gast voor me..

Een schijf of straal van fel verbindend licht, het is onduidelijk te zien wat het precies was, schiet naar die belager en doorboort hem. Als het licht verdwijnt is er een redelijk gat in zijn buik te zien. Terwijl hij zijn evenwicht probeert te houden, valt hij op zijn knieën en zakt hij in elkaar. 'Zo, nu kan je je in alle rust bezighouden met de laatste.' Ik loop naar jou toe, terwijl de angst in de ogen van de belager te lezen is. 'Of heb je nog hulp nodig, schat?'

'tsja..'
'die laatste..'
'ziet hem daar zo lief en angstig kijken...'
en ik onthoofd hem in 1 snelle vloeiende beweging. daarna loop ik naar hem toe en veeg mn katana af aan zijn shirt.

'zo.. en mag ik bij deze uw naam?.. schat.. '
en ik knipoog even naar je

'Phæn is de naam, Phæn Nyyetn, maar noem me maar gewoon Phæn.' Ik kijk even naar de bevroren blik van het hoofd wat op de grond ligt, en vraag dan: 'En wat is jouw naam?'

ik berg mn katana op achter me.
'Lalythil y Daneah'
ik houd mn armen naast me en buig lichtelijk met mn hoofd.

'hmmzz.. je vecht goed voor een magie gebruiker'

Onderwijl worden de krijgers gadegeslagen door de oude Wijze Uil, die al zuchtende leunt op zijn houten staf. Langzaam schudt hij zijn staartveren, terugdenkend aan zijn jongere jaren, toen hij nog de kracht had om zelf gevechten aan te gaan.

Echter, De Wijze Uil kan altijd nog rekenen op zijn - zij het sterk verminderde - magische krachten, die in zijn gloriejaren menig Magiër deden sidderen van angst. Het zal dan ook een kwestie van tijd zijn totdat de Wijze Uil zich gaat mengen in de strijd, uiteraard op zijn geheel eigen wijze.

Langzaam, voor zijn gevoel enkele uren, maar in werkelijkheid slechts minuten; zet hij zich in beweging en begint aan de afdeling, terwijl hij in zichzelf een deuntje neuriëd dat alleen van Uil op Uil wordt doorgegeven.

*Muad hoort de schreeuw van Arya, en ziet hoe de man met een triomfantelijke grijns Arya weet te verwonden, en van haar verwonding misbruik probeert te maken. Hij is Muad echter volledig vergeten.
Ookal is de man in zijn slagader geraakt, het schijnt hem niet te deren.*
*Muad ontsteekt in woede, en vliegt de man aan.*
"Hoe durf je!"
*Met een snelle vloeiende slag rakkt Muad de niet oplettende man in de nek met zijn zwaard, waardoor de man wordt onthoofd. Met een verbaasde blik rolt het hoofd door de arena, en het lichaam stort langzaam inelkaar.
Muad vliegt naar Arya toe, ondersteund haar, en helpt haar de arena uit.*
"Volgende" snouwt hij naar de koning"

*Arya ziet hoe Muad de man makkelijk afmaakt, ls hij ziet dat zij gewond is geraakt. toch nog wel een beetje verbaast komt ze met zijn hulp overeind. ze loopt met hem mee de Arena uit. in de Arena blijft ze nog even stil. dan later als ze ergens iets rustiger zitten voor zover dat mogelijk is begint ze te praten*
"dank je wel Muad. ik lette even niet goed op ben ik bang... ik denk dat ik beter op mijn eigen verdediging had moeten letten."
*Arya kijkt even omlaag, beschaamd.*
"je blijft me toch telkens verbazen."
*ze tilt haar hofd weer omhoog, en glimlacht, terwijl ze haar hand zo veel mogelijk over de wond houd.*

"Woede en angst geven een man vleugels, Arya. Toen ik jou gewond zag raken werd ik zo kwaad, en zo bang dat ik je zou verliezen, dat ik zelfs tot bovenengelse dingen in staat was..."
*Hij kijkt Arya even glimlachend aan, en vergewist zich er meteen van dat ze verder niets mankeert.*
"Maar zullen we je eerst even naar de ziekenboeg brengen?"

*Ondertussen loopt een ielig mannetje in de richting van Phaen Lalythil*
*Met een wel erg bekend klinkende stem trekt hij hoestend hun aandacht*
"Sorry, mijnheer en mevrouw... Als ik vragen mag, zijn jullie een team? En hoe luiden jullie namen? Ik wil namelijk wel weten wie ik om moet roepen als die Madarian-gast klaar is met zijn gevecht..."
*Ondertussen neemt de man een klein steentje in zijn hand. Hij houd hem voor zijn mond, en het steentje begint wit te gloeien. Dan begint hij te spreken*
"Dames en heren!" galmt zijn stem plotseling door de arena heen. "Na dit geweldige spektakel waar u allen vast van genoten heeft, is het mij een eer om de nieuwe speler voor u aan te kondigen!
U kent hem nog van zijn vorige gevecht! De slachter van de gevreesde Merthenson drieling! De overwinnaar van Magie, Pijl en Boog en Melee! Ik geef u Madarian!"
*Wat zachter* "Om zijn wonden te sparen heeft de koning besloten Madarian tegenover slechts 2 leeuwen te zetten, maar maakt u zich des al niet te min klaar voor wederom een spektakel! Want het zijn wel de 2 grootste en sterkste leeuwen die de koning heeft!
Een groot aplaus voor Madarian!"
*Het mannetje haalt de steen weer bij zijn mond vandaan, waardoor het onmiddellijk zijn gloed verliest.*
*Hij wend zich weer tot Phaen en Lalythil*
"Als jullie ook een mooie aankondiging willen hebben, zou ik maar beginnen met vertellen" zegt hij met een grijns

*Arya kijkt eventjes naar Muad, en knikt dan*
"ik heb het inderdaad gemerkt. maar ik ben wel oke."
*Arya haalt langzaam haar hand van de wond af, en kijkt naar de schade. het blijkt vooral oppervlakkige schade te zijn, maar na een klein beetje voelen merkt ze dat het zand over de wond ook een wat diepere snee verbergt.*
"ik moet het wel even schoon maken... volgens mij zit er iets meer achter"
*ze staat weer op, zij het een beetje lastig.*
"waar zouden hier ergens kranen zijn, of een bron van water.."

"Ik hoor wel een fontijn klateren. Zullen we daar eventjes kijken?"
*Hij helpt Arya weer overeind, en loopt dan richting de fontijn. Die blijkt toch verder weg te zijn dan gedacht, maar na een kleine 10 minuten lopen berijken ze hem eindelijk.
Hij laat Arya rustig op de rand van de fontijn zitten, en kijkt dan eerst of het water wel schoon is.
Het water is van voldoende kwaliteit, en Muad helpt Arya met het schoonmaken van de wond.*
"Is de pijn een beetje uit te houden?"

*alhoewel het water op ahar huid haar de neiging gaf om geluiden van pijn naar buiten te laten, hield Arya zich zo stil mogelijk. ze liet haar hand keer na keer in de fontein zakken om er water uit te halen en het over haar wond op haar been te laten lekken en rollen*
"het gaat wel..."
*langzaam verdween het zand van haar wond. het spoelde met het water mee, en maakte de wond schoon*
"zo... volgens mij kan ik het wat beter zien"
*alhoewel het niet erg bloedde, kwam de diepere snee snel in zicht*

*Madarian loopt de arene binnen Daar komen de twee grootste en sterkste leeuwen binnen die hij ooit had gezien. Madarian richt zich op de rechterleeuw, en 'negeert' de linker. Het schild en z'n zwaard zijn echter op de linker leeuw gericht. De linkerleeuw neemt een aanloop en springt precies in Madarians zwaard.

Madarian wordt omver geworpen door de kracht, maar is niet gewond. Hij probeert de leeuw af te werpen, maar dat lukt niet. Madarian concentreert zich, en z'n lichaam begint vaag te gloeien. Nu lukt het wel om de eerste leeuw af te werpen.

De tweede leeuw is intussen dicht genaderd. Net kan Madarian de pootuithaal van de tweede leeuw ontwijken.

Daarna gooit Madarian z'n zwaard en schild op de grond. Het publiek lijkt het te zien alszijnde verlies, maar niets is minder waar...

De tweede leeuw springt naar Madarian. Hij weet de leeuw te ontwijken, en sprint op de rug van de leeuw. Een ware rodeorit volgt.

Madarian blijft op de rug zitten van de leeuw en weet de leeuw in een houdgreep te nemen waar de leeuw niet uit weet te komen. De leeuw geeft zich gewonnen. Madarian laat de leeuw los, en aait de leeuw.*

"Braaf beestje. Ga maar terug naar je kooi."

*De leeuw loopt naar de uitgang. Een bewaker kijkt door de tralies naar de leeuw, maar zit wel iets te dichtbij. De leeuw valt plotseling aan, maar wordt tegengehouden door de tralies. De bewaker valt achterover van schrik...*

"Dat ging veel makkelijker dan ik dacht. Ik ben het toch niet verleerd..."

*De omroeper houd plotseling zijn hand bij zijn oor*
"hm... 't is afgelopen..."
*Hij houdt het steentje weer bij zijn mond*
*Zijn stem schalt weer door de arena*
"Dames en heren! Na deze geweldige rodeo is het tijd voor een kleine pauze! We maken de arena weer klaar voor een volgende serie gevechten, en u heeft even de tijd om uzelf te verfrissen.
Madarian: Gaat heen en verfrist uzelf. U hebt uzelf al eerder bewezen, en u hoeft uzelf niet verder in te spannen. Laat wel even naar uw linker oor kijken. De leeuw heeft u weten te raken!"
De omroeper steekt zijn steentje weer terug in zijn zak, en mompelt: "Geweldige uitvinding toch, die magie..."

*De omroeper draait zich weer richting Phaen en Lalythil.*
"Een van jullie is de volgende die op moet. Wie moet ik omroepen?"

*Arya gaat evrder met het schoonmaken van de wond, en scheurt een klein stukje van een van haar broekspijpen af om deze over de wond te binden. daarna staat ze weer op, en merkt dat alhoewel het een beetje zeer doet, het geen extra inspanning kost gewoon te staan en te lopen*
"zullen we maar eens gaan kijken hoe de rest het er vanaf brengt, of gaan we even de rest van de plek inspecteren?"

Ik kijk phaen even aan
'team of geen team?'
hmmzzz.. hij vecht wel goed voor een magier.. maar het is misschien wel ietwat afleidend en natuurlijk krijgen we dan wel een sterkere tegenstander.. aan de andere kant, dan zijn we hier wel een stuk sneller doorheen..

ik kijk naar de omroeper
'team of geen team maakt mij in ieder geval niet uit, Ik ben Lalythil y Daneah en dit is Phæn Nyyetn'
zeg ik terwijl ik naar phaen gebaar.
'en tsja.. wat mij betreft is alleen een naam genoeg voor de omroep'

*Muad staat klaar om Arya te ondersteunen, als ze probeert te gaan staan, maar dat blijk niet nodig*
"Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar wat de rest kan. Als ik zo het rumoer boven hoor, heeft Madarian alvast een leuke show opgevoerd.
Zullen we weer even tussen het publiek gaan zitten? Kunnen we meteen zien met wat voor mensen we in een team zouden komen te zitten... Misschien laat de koning ons zelfs wel een keuze maken."
*Muad blijft naast Arya staan, nog enigzinds bezorgd naar het ondertussen doorbloede stuk verband kijkend*

*Arya knikt, en merkt dan dat Muad nog steeds bezorgt naar haar kijkt*
"het gaat echt wel met mij.. het is maar een oppervlakige wond, en zelfs de snee is niet erg diep. maak je maar geen zorgen, en laten we gaan kijken hoe de rest het er van af brengt"
*ze glimlacht, en loopt dan twee passen voor Muad uit terug naar de Arena. ze was nieuwsgierig hoe de rest van het mensen het er af zou brengen.*
Äls we madarian vinden wil ik meteen even vragen hoe het bij hem ging. ik baal wel dat ik zijn 'show' niet heb kunnen zien."
*Ze lacht, en kijkt over haar schouder naar Muad, die maar net iets achter haar loopt.*

Ik staar Lalythil even aan als ze onze namen verteld en denk na over het voorstel van een team. 'Ja onze namen zijn wel genoeg lijkt me, de rest mag een verassing blijven voor 't publiek.' Ik staar de omroeper nog even aan. 'En wat mij betreft is een team ook oké...' Ik kijk nog even plagend naar Lalythil. 'Iemand moet je toch redden in de arena?'
Ik draai me weer naar de omroeper. 'Nou waar wacht je op? Doe je ding! En wijs ons ook even de ingang aan, alstublieft.'

"Lopen jullie maar mee... Ik moet toch naar de box toe. Het roept toch beter om als je de actie ziet, dan als je alles hoort."
*De omroeper begint richting de ingang te lopen, en houdt ondertussen weer een steentje voor zijn mond, deze keer een rode*
"Temmer, volgende wordt toch een team. Ik heb ze zien vechten net, dus doe maar een paar lekkere grote. Probeer in ieder geval die getemde van net weer een beetje wild te krijgen, wil je?"
*Hij lijkt met een gekanteld hoofd te staan luisteren*
"hm... Je wilt hem oppeppen met je wondermiddeltje?"
*De omroeper kijkt Phaen en Lalythil even onderzoekend aan, en knikt dan*
"Ik denk dat ze dat wel aan kunnen. Doe ze allebij maar."
*Hij stopt het steentje weer in zijn zak, en kijkt het stel al lopende aan*
"Jullie krijgen het leuk dalijk. De leeuwen worden speciaal voor jullie nog sterker gemaakt. Maak er een mooie show van."
*Ondertussen zijn ze aangekomen bij de ingang.*
"Als jullie blieft. Succes heh."
*Terwijl de omroeper weg loopt, zien ze hem weer naar een steentje grabbelen, en even later horen ze zijn stem weer door de arena heen galmen*
"Dames en Heren! De arena is weer op orde, en de leeuwen zijn wild van enthousiasme! Neemt u weer plaats, en geef een luid applaus voor het volgende team.
Laat u zuch niet verwarren door hun zwakke uiterlijk!
Ik geef u de magier Phæn Nyyetn! Hij ziet er misschien zwak uit, maar met een uitgestoken vinger kan hij beren van mannen vellen!
En met hem, in de rode jurk, vecht de chineese schone: Lalythil y Daneah! Met haar langzwaard en dodelijke gratie is zij een lust voor ieder oog!
Phæn en Lalythil, succes!"
*De poorten aan de andere kant van de arena gaan open, en twee gigantische leeuwen komen de poort uit lopen. Aan hun manier van bewegen is al meteen duidelijk dat er met ze geknoeid is. Ze bewegen duidelijk een stuk aggresiever en slimmer dan alle leeuwen die tot nu toe in de arena zijn gedood.*

*Ondertussen komen Arya en Muad bij een paar lege plaatsen aan, waar ze gaan zitten.*

*Madarian heeft zich inmiddels weer omgekleed en is op zoek naar Muad en Arya. Hij ziet ze net de Arena in gaan, maar de afstand is te groot om te roepen. Madarian gaat na een minuutje dezelfde ingang in, en probeert Arya en Muad te ontdekken in het publiek. Na even gezocht te hebben ziet Madarian ze zitten.Madarian loopt naar Arya en Muad toe.

"Hoi Muad en Arya. Dat was een mooi gevecht wat jullie hadden laten zien! Arya, hoe gaat het? Jij was flink geraakt."

*Ziet het doorbloedde verband. Haalt een flesje uit een rugzak.*

"Arya, ik heb in m'n tijd hier flink wat dingen geleerd, waaronder alchemie. Probeer dit middeltje eens. Dit middeltje is onder andere gemaakt van de Aloë Vera. Dit moet ervoor zorgen dat je wond sneller geneest, en minder zeer doet. Het is wel de bedoeling dit middel op je wond te smeren. Niet om op te drinken.

Enne... Muad... Kijk eens in deze rugzak... Lijkt wel wat op jou oude tas. Diegene waar je een complete moestuin e.d. in had. In deze rugzak kan niet zo veel als in jou oude tas, maar wel veel meer dan in een normale rugzak. En alles wordt zo licht als een veertje. Ik heb thuis nog een paar van deze rugzakken. Een cadeautje van het hoofd van de gilde van de magiërs. Een oude vriend van me...

Je wilt niet weten wat voor zooi ik nog meer thuis heb. Er zitten vast dingen bij die jullie ook kunnen gebruiken...

Willen jullie de andere gevechten bekijken, of zal ik je m'n 'bescheiden' optrekje laten zien?"

*Het volgende gevecht gaat net beginnen.*

Ik loop de arena binnen en wanneer ik dan hoor dat we 2 grote leeuwen krijgen die OOK nog eens sterker gemaakt zijn kijk ik phæn even geschokt aan.

hmmz.. mensen doden.. okay.. maar dieren slachten... die hebben niet eens de keuze om hier aan mee te doen.. ik haal mn schouders op en begin weer wat kalmte uit te stralen
nou ja.. ik zal kijken of ik die leeuw uit kan schakelen zonder hem te verwonden

de katana die ik wat losser had gemaakt in de schede druk ik er nu weer terug in en ik pak de wakizashi omgekeerd in mijn linker arm, als om mijn linker onderarm te beschermen (heft in hand, zwaardblad langs mn onderarm wijzend naar mn elleboog en de scherpe kant naar buiten). deze arm houd ik beschermend voor me, linkerbeen voor, gewicht op mn rechterbeen, en mijn rechterhand in een vuist met de knokkel van mn middelvinger iets uitgestoken.
hmmzz.. de druk punten moeten toch ongeveer op dezelfde plaatsen zitten als bij mensen.. als ik er maar goed genoeg bij kan...