De laatste tijd hou ik me heel erg bezig met de vraag wat maakt de mens een 'gelukkig' mens.

maakt het je namelijk gelukkiger dat je meer kan doen in minder tijd? of zorgt de extra tijd voor meer stress en wordt je er ongelukkiger van?

een vraag die ik hierbij altijd wil stellen is of gelukkig zijn een 'permanente fase' zou moeten zijn. vanuit de media lijkt dat het streven te moeten zijn. maar is er dan nog een overtreffende trap? is tevreden met af een toe een geluksmoment niet genoeg?

maar ik kan heel gelukkig worden van een rustig momentje of een kopje thee / koffie op een terrasje met vrienden.

Ik word gelukkig als alles makkelijk gaat zonder dat ik me er bij ga vervelen. Weinig nadenken en dingen doen waar ik goed in ben. Af en toe een uitdaging om mijn grenzen te leren kennen. dat zou mijn ideale wereldje zijn

Als ik geen migraine heb dan voel ik me gelukkig

Maar verder heb ik redenen zat om gelukkig te zijn. Ik heb een baan, een dak boven me hoofd en geld is ook geen probleem

als ik met vrienden in een kring zit, en genietend van wat te drinken, rondkijkend voel ik me soms echt gelukkig =O