Een Britse soldaat die een been verloor nadat hij werd 'opgeblazen door een moslim' in Irak, heeft woensdag een facebookpost geschreven over Islamofobie. ,,Alle moslims de schuld geven van dingen die groepen als IS of de Taliban doen, is hetzelfde als alle christenen de schuld geven voor acties van sektes als de Ku Klux Klan.''

In 2007 diende de toen 19-jarige Chris in Irak. Hij raakte zijn been kwijt door een bermbom in de stad Basra. Bij de explosie kwam zijn beste vriend om het leven.

Acht jaar later heeft Herbert vrede met de situatie, maar het is zijn omgeving die boos blijft. Hij stelt tot zijn ontzetting vast hoe de islamofobie in snel tempo om zich heen grijpt in de maatschappij. In een facebookpost die viraal is gegaan, richt hij zich tot de mensen die van hem nu 'verwachten' dat hij alle moslims haat door zijn ervaring in Irak.

,,Ja, een moslim blies me op waardoor ik mijn been verloor, maar een andere moslim in Brits uniform verloor op dezelfde dag zijn arm", is te lezen in de post. Herbert vervolgt met een opsomming van moslims die hem na zijn ongeluk hebben geholpen. ,,Een moslimlegerarts zat in de helikopter die me ophaalde na de explosie. Een moslimchirurg redde mijn leven. Een moslimverpleegster maakte deel uit van het team dat me hielp bij mijn terugkeer naar het Verenigd Koninkrijk en mijn revalidatie. Een moslimtaxichauffeur gaf me een gratis rit toen ik met mijn vader voor het eerst weer naar de pub ging."

Vervolgens schrijft de voormalige Brit over een aantal ervaringen met 'blanke Britten'. ,,Een man spuugde in het gezicht van mijn vriendin omdat ze een relatie met een 'manke' had, terwijl ze hem kon krijgen. Een blanke Brit duwde mijn rolstoel, met mij erin, aan de kant zodat hij als eerste in de lift kon."

Herbert benadrukt dat hij tegenover niemand haat koestert, dus ook niet tegenover blanke Britten. Hij probeert met zijn post een punt te maken. ,,Als je een hele bevolkingsgroep haat door de acties van een paar enkelingen, voel je vrij. Maar probeer niet jouw mening bij mij op te dringen, omdat ik een makkelijk doelwit ben door het feit dat één eikel besloot dat het mijn dag was om te sterven. Ik kan prima zelf beslissen wie ik leuk vind en wie niet. Doe allemaal even normaal, knuffel je familie en hup, terug aan het werk", besluit hij.