De afkorting OK is jarig. Exact 175 jaar geleden gebruikte een krant uit Boston de afkorting een eerste keer als grap, maar het werd een veelgebruikt woord in de daaropvolgende presidentiële campagne.
Op 23 maart 1839 pakte de Boston Morning Post uit met een grapje in de tweede kolom van de voorpagina. Het was in die tijd gebruikelijk om woorden af te korten, maar men probeerde dat telkens op een grappige manier te doen. De afkorting van all correct werd zo al snel o.k., van de fout gespelde woorden oll korrekt. De krant gebruikte de afkorting drie dagen later opnieuw, en tegen het einde van het jaar hadden ook kranten in New York en Philadelphia de afkorting gepubliceerd.
Het was pas in 1840 dat OK in de alledaagse spreektaal kon doordringen. Dat had het te danken aan de toenmalige president Martin Van Buren en zijn aanhangers. Van Buren spendeerde zijn kinderjaren in het dorpje Kinderhook, en kreeg daardoor de bijnaam Old Kinderhook. Zijn aanhangers richtten O.K. Clubs in het hele land op, en iedereen wist al snel: Old Kinderhook was all correct.

De Amerikaanse stemgerechtigden vonden Van Buren echter niet meer zo OK, en zijn opponent William Henry Harrison won de verkiezingen. Maar ook OK werd een winnaar, aangezien de afkorting daarna de wereld veroverde. En laten we eerlijk zijn, jij en ik gebruiken het woordje ook op heel regelmatige basis.
OK, dat weten we dan ook weer.