De vierde was al een maand op.

Nood breekt wet. Alleen is het moraal niet te verantwoorden om je beste vriend op te peuzelen.

Laatste edit 07-12-2012 10:10

En wat is er mis met een stukje vis?

moeilijke keuze... sterven of je vriend opeten.
misschien was die vriend niet vermoord, maar gestorven door ontbering..
??
@bsur: dit was geen stukje vis, maar een stukje visser

Ditzelfde is gebeurd met dat Argentijnse footballteam dat vele jaren geleden strandde in de Andes, die moesten op zeker moment wel mensenvlees gaan eten om te kunnen overleven. Hoewel zover men weet ze enkel de dode slachtoffers van de vliegramp hebben geconsumeerd. Misschien is de dode visser wel door vissen en krabben aangevreten, wie weet?

Laatste edit 07-12-2012 10:22

Edit: Mijn geheugen faalde even, het was geen footballteam maar een rugbyteam waar ik het over had. Die mensen moesten 72 dagen zien te overleven alvorens gered te worden.

Bron

SamuiAxe: @allone:

Het ligt er aan en zijn een aantal opties.
1: De vriend viel en was op sterve na dood en zij tijdens het sterven. als ik dood ben peuzel mij maar lekker op om te over leven. In dat geval moet het acceptabel zijn om hem op te eten.
2: hij trok aan het kortste touwtje.
3: Ze hebben hem vermoord om hem op te eten. De laatste optie is geen mogelijkheid onder geen enkele voorwaarde. En is altijd verkeerd hoe je het ook bekijkt.

Laatste edit 07-12-2012 10:41

@Hisoka:
Optie 4: De beste man was inmiddels al overleden door "natuurlijke oorzaak" en men besloot om van zijn dood het beste te maken door hem op te eten om zodoende hun eigen overlevingskansen te vergroten.

Lees als je wilt maar eens de link die ik hierboven gezet het over dat Argentijnse Rugbyteam. Ik heb indertijd het boek gelezen, daaruit blijkt zeer duidelijk dat men het afschuwelijk vond, (vergeet niet dat het om overtuigde Katholieken ging!), maar het was of dat, of zelf sterven. Da's hoe dan ook een bijzonder moeilijke keuze!

De meeste mensen zouden volgens mij al genoeg gestraft zijn door de herinnering, die ze de rest van hun leven bij zich dragen. Afschuwelijk

@ledi: Je hebt helemaal gelijk! Ik heb een paar jaar geleden een documentaire gezien over de overlevenden van die vliegramp. Er waren er bij die tot op die dag nog steeds worstelden met wat ze moesten doen om te overleven! Ik geloof zelfs dat er een paar vanaf toen vegetariër geworden zijn.

Ze hebben eerst tegen hem gezegd : "Je bent om op te vreten"

Eten om te overleven. Moeilijk om die stap te zetten, maar verhongeren schijnt geen prettige dood te zijn.

@bsur: Heerlijk droge reactie!

SamuiAxe: En pas daarna aten ze de vliegtuigmaaltijden, al stuitte hen dat vreselijk tegen de borst.

@ShittingBull: Als ik me het boek goed herinner was er al dagenlang helemaal niets meer te eten alvorens ze besloten om van de doden te eten. Er was meen ik een teamarts die het ongeval had overleefd en die heeft de meest voedzame delen weggesneden uit de lijken. Die repen vlees werden op het dak van het vliegtuig gedroogd en daarna al kokhalzend naar binnen gewerkt. Dat was zeker geen pretje, er waren beste vrienden en familieleden tussen de doden. Maak er maar een dolletje mee, maar hoop tevens dat je het nooit zal overkomen!

SamuiAxe: Ik heb de film gezien: Alive. Inderdaad vreselijk.
Als die situatie zich voordoet ontdek je waarschijnlijk van jezelf kanten die je nooit hebt gekend en die je ook liever niet had gekend.

Ik zie mezelf al met ogen dicht de mond open trekken en tussen mijn lippen door een klein stukje naar binnen proppen... al nee schuddend kauwen met een scheve grimas... en dan opeens met opengesperde ogen en open vallende mond, volmondig roepend: "Heerlijk!!!"

Laatste edit 07-12-2012 15:09

@ShittingBull: Ik heb zelf ook de film gezien, spooky! En ergens geloof ik niet dat je als je rauw mensenvlees naar binnen wurmt ineens roept dat het heerlijk is alleen al de gedachte wekt weerzin op, tenzij je natuurlijk een kannibaal bent, dan heb je een feestmaal

Ze waren de vis kennelijk meer dan zat...

SamuiAxe:
mijn onderwijzer op de lagere school vertelde er over....
chronisch depressief als ik ben, heb ik er later alleen maar een paar artikelen over gelezen
als ik met een paar anderen in zo een situatie ben, dan zijn waarschijnlijk de antidepressiva al een tijdje op, en geen nieuwe in zicht, dan vind ik waarschijnlijk spontaan dat ze mij maar....

botte bijl: In dat geval hoop ik niet dat het oraal overdraagbaar is...

@Emmo:
kans is gering....
als mij zoiets overkomt, dan is de kans groot dat ik de enige aanwezige vrouw ben, die ze ook nog lief en moedig vinden, en dat ze mij dan knuffelen totdat ze allang niet meer denken aan een mens doden om op te eten

botte bijl: Zou het? Vrouwen schijnen een dikkere vetlaag te hebben, en zijn dus voedzamer

@Emmo: en wat dacht je van al die "opvuloperaties".

@ledi: D'r zit weinig voedingswaarde in siliconen, ben ik bang.
Ik weet niet of botte bijl: in die categorie valt overigens

Overigens, de uitspraak "Ik vind je om op te vreten" krijgt in deze discussie wel een geheel nieuwe dimensie, niet?

Laatste edit 07-12-2012 21:57

@Emmo:
toen ik kort geleden naar de dokter ging omdat ik wil afvallen, toen werd vastgesteld dat ik bijna alleen spieren heb in mijn 25kg overgewicht

botte bijl: Kampioen gewichtheffen?

botte bijl: En spierweefsel is.....Vlees!!

Ik denk dat ik in die situatie, als écht mijn leven er van afhangt, het wel zou eten. Niet met plezier, maar puur om te overleven...Maar ik kan me zo voorstellen dat ik als ik gered zou worden zou zweren om nooit, maar dan ook nooit meer vlees te eten....

Botte Bijl:

Sorry, een wat late reactie: Als jouw overgewicht voornamelijk bestaat uit spierweefsel en niet uit lichaamsvetten, zet dan maar het afvallen uit je hoofd! Dan moet je gewoon accepteren dat je nu eenmaal een stevig gebouwde vrouw bent en het lekker zo laten! Ikzelf heb een gewicht van 103 kilo, (ben ietsje aangekomen toen mijn familie hier was ) Mijn oudste broer is vadsig, in ieder geval vadsiger dan ik, met veel lichaamsvetten, toch weegt hij slechts 90 kilo, hij is even lang als ik ben, dus daar ligt het ook niet aan. Soms zit het gewoon in je gestel, kun je verder nauwelijks iets aan doen. Toen ik volop sportte, en dan praat ik over echt dagelijks trainingen, woog ik ook bijna 100 kilo! Soms moet je gewoon jezelf accepteren zo je bent

Laatste edit 11-12-2012 08:15