Britse en Zwitserse wetenschappers gaan op zoek naar bewijs voor het bestaan van de yeti en vergelijkbare mythische wezens zoals Bigfoot. Ze hopen dankzij dna-onderzoek meer te weten te komen.
Een team van wetenschappers aan de Universiteit van Oxford onderzoekt haren en botmateriaal dat door een bioloog is verzameld en afkomstig zou zijn van een yeti. Andere inzendingen zijn welkom.
Er is eerder dna-onderzoek gedaan naar yetis, maar de Oxfordse wetenschappers hopen dankzij de enorme vooruitgang die inmiddels in de techniek is geboekt verder te komen. Nu kan op basis van een enkele haar al iets worden gezegd over de afkomst.
‘Het is een gebied waar elke serieuze academicus met enige aarzeling intreedt,’ zegt professor Bryan Sykes. De geneticus is een pionier in het verkrijgen van dna-materiaal uit archeologische resten en leidt het Britse onderzoek.
De yeti is de bekende mythische apensoort. In 1951 kwamen bergbeklimmers voor het eerst van Mount Everest terug met foto’s van enorme voetsporen, waardoor de speculatie over het bestaan van de verschrikkelijke sneeuwman op gang kwam.
Sindsdien zouden talloze mensen een dergelijk wezen in het Himalaya-gebergte hebben gezien. Een klooster in Nepal beweert een schedel van het beest in huis te hebben.
In andere delen van de wereld komen soortgelijke fabeldieren voor. Zo kent Noord-Amerika Bigfoot en het Indonesische eiland Sumatra de Orang Pendek. Het zijn allemaal harige wezens die net als mensen op twee benen lopen. Maar tot nu toe is hun bestaan nooit wetenschappelijk aangetoond.
Professor Sykes en zijn team zullen in de eerste plaats de collectie yeti-resten van de Belgisch-Franse bioloog Bernard Heuvelmans onderzoeken. Heuvelmans speurde tot zijn dood in 2001 naar de yeti.
Sykes verwacht geen bewijs te vinden voor het bestaan van het dier. ‘Maar als we geen onderzoek doen, weten we het nooit.’