Keith McVey is geen doorsnee postbode. "In onze ogen is hij een rockster", zegt Tina Starosto, receptioniste in een appartementengebouw in de Amerikaanse staat Ohio. Achter haar hangt een bord op de muur met de tekst 'Keith onze held'. In de loop der jaren heeft McVey (53) tijdens het lopen van zijn postroute driemaal iemands leven gered. Zijn reputatie als superheld begon twintig jaar geleden toen een tiener probeerde zich van het leven te beroven. McVey was te laat om te voorkomen dat de jongen van een brug sprong, maar hij dekte het slachtoffer toe met dekens en hield hem bij bewustzijn tot de ambulance arriveerde. Twee jaar geleden liep de Amerikaan op een bloedhete dag zijn dagelijkse ronde toen hij een schreeuw om hulp hoorde. Een 13-jarig meisje bevond zich een meter of twintig vanaf de oever in een meer en verdween onder water. McVey trok vlug zijn zware leren schoenen uit, gooide zijn postzak opzij en dook het water in. Al worstelend om niet door het meisje te worden onder geduwd, wist hij het slachtoffer naar de kant te brengen. Terwijl toegesnelde hulpdiensten zich over het meisje bogen, trok hij zijn schoenen weer aan en zwaaide de postzak op zijn rug om, in zijn kletsnatte goed, zijn ronde te hervatten. Het idee kwam niet bij hem op om eventueel de middag vrij te nemen om van de gebeurtenissen bij te komen.
De postbode geneert zich voor alle prijzen en onderscheidingen die hij in de loop der tijd heeft gekregen. Volgens hem begint het doorgaans met een roep om hulp. Zo ook vorige week, toen een man in paniek probeerde zijn bewusteloze vriend te wekken.
"Hij zei dat zijn maatje niet meer ademde", legt McVey uit. "Ik dacht, laten we maar eens kijken wat er aan de hand is. Soms moet je gewooon het heft in handen nemen." McVey had een cursus reanimatie gehad, maar nooit de gelegenheid gekregen dat in de praktijk te brengen. Terwijl een vrouwelijke omstander probeerde te voelen of het slachtoffer een hartslag had, begon de postbode hartmassage toe te dienen. Na een tijdje voelde de vrouw dat de man een polsslag had. Niet lang daarna begon het slachtoffer te ademen. McVey voelt zich wat ongemakkelijk als het op zijn reddingsacties komt, maar hij begrijpt de aandacht. "Ik weet het niet zeker, maar het zou zo na drie keer best eens kunnen zijn dat er hier sprake is van een soort van goddelijk ingrijpen."