Vier maanden lang waren Ylva en Roméo ervan overtuigd dat hun geliefde gekko Fuego nooit meer thuis zou komen. Het beestje was in juli uit zijn hok ontsnapt en sindsdien ontbrak ieder spoor. Tot een buurtgenoot afgelopen weekend belde met de boodschap: jullie gekko zit op mijn voordeur.

"Heel onwerkelijk." Zo beschrijft Ylva (27) uit Den Bosch de gebeurtenissen van afgelopen weekend. Ze had er totaal geen rekening meer mee gehouden dat ze haar geliefde huisdier ooit nog zou zien. Sterker nog: volgende maand zou er een vervangende gekko worden gekocht bij een reptielenbeurs.

Afgelopen juli raakte het beestje namelijk vermist. Het was die dagen heel warm in Nederland en dus moest het vochtige hok van de gekko af en toe open staan om te luchten.

In principe deden ze de deuren van het hok altijd dicht voor ze naar bed gingen, maar 14 juli waren zowel Ylva als Roméo dat vergeten. De volgende ochtend zag Ylva dat het hok nog open stond en heeft ze de deuren dicht gedaan en ging ze naar haar werk. Pas 's avonds, toen ze het beestje eten wilde geven en ze hem niet in het hok kon ontdekken, kwam het moment van besef: hij is ontsnapt.

Dat besef werd nog wat erger, toen ze bedachten dat 's nachts - toen het hok open was - ook de ramen naar buiten open stonden om door te luchten. "Toen heeft-ie een weg naar buiten gevonden."

Een week lang hebben ze alles geprobeerd om Fuego terug te vinden. Overal door het huis stonden voerbakjes en ze hebben alle kasten leeg getrokken. "Je blijft toch een beetje zoeken, maar uit de voerbakjes werd niet gegeten."

In de tussentijd hadden ze ook een oproep geplaatst op Amivedi, een website voor vermiste huisdieren.

Aangezien het beestje die week niet opdook, hielden ze er sterk rekening mee dat de gekko het avontuur uiteindelijk niet zou overleven.

Ze hebben een hele poos gebaald van de verdwijning, maar legden zich er uiteindelijk bij neer. Na verloop van tijd vergaten ze ook dat ze de oproep hadden geplaatst.

"Roméo kwam 's avonds thuis en zag dat hij twee gemiste oproepen had", vertelt Ylva. Er zat ook een sms'je bij, met de boodschap: 'Hallo meneer, wij wonen bij jullie in de straat en wij hebben jullie gekko gevonden'.

"Hij dacht echt dat het een grap was", vervolgt Ylva. "Maar hij ziet er precies hetzelfde uit en die vrouw woont twee straten verder. Het kan niet anders dan dat het dezelfde is."

Wat Fuego al die tijd heeft uitgespookt, weten ze niet. "Het is wel heel vochtig en warm geweest, maar het heeft ook gestormd. We hebben geen idee hoe het kan dat-ie niet is opgegeten door een meeuw of kat, of overreden door een auto. Hij is maar twaalf centimeter groot."

"Dat hij dan uiteindelijk bij iemand op de voordeur eindigt", vervolgt Ylva lachend. "Voor hetzelfde geld heeft hij daar maanden in de tuin geleefd."

Bioloog Mátyás Bittenbinder stelt dat de gekko geluk heeft gehad. "Het zijn koudbloedige dieren. Die hebben wel warmte nodig om te kunnen overleven, maar hij is niet in de winter ontsnapt."

Bijkomend voordeel is dat een gekko niet zo'n hoog metabolisme heeft. Hij hoeft dus niet heel vaak te eten. "Het kan goed zijn dat hij een paar weken niet heeft gegeten. Het is bijzonder, maar niet onmogelijk dat hij het heeft overleefd. Een gekko kan best veel hebben."

Wanneer het beestje wél at, ging het volgens de bioloog waarschijnlijk om wat kleine spinnetjes of insecten. Het is vooral wonderbaarlijk dat-ie niet zelf is opgegeten.

In alle maanden is Fuego slechts vier gram afgevallen, stelt Ylva. Ze nemen 'm deze week nog wel even mee naar de dierenarts voor een controle. "Hij is gewoon weer thuis."
Foto