Een tachtigjarige man uit Dokkum is dinsdagochtend verdwaald geraakt in Groningen. Hij was op weg naar zijn dochter, maar kon de weg niet meer vinden door het grote aantal omleidingsroutes.
De man vertrok dinsdagochtend om tien uur uit Dokkum, maar was om elf uur nog nergens te bekennen. Dat zinde dochter Carolien Fleurke niet, vertelt ze aan Sikkom. „Mijn vader is altijd op tijd. Soms komt hij iets eerder, maar hij is nooit te laat. Toen hij een kwartier later er nog niet was, dacht ik: dit klopt niet.”

Na een telefoontje met de vriendin van haar vader kwam Carolien erachter dat hij stipt om tien uur was vertrokken en zijn mobiel thuis had laten liggen. In paniek raakte ze niet, maar ze begon zich wel zorgen te maken. „Jur kan prima rijden en mag gewoon nog achter het stuur zitten. Maar ik werd wel wat ongerust. Ik was bang dat hem iets was overkomen. En ik kon wel in de straat op de uitkijk gaan staan, maar ik had geen flauw idee waar hij was.”

Na een halfuur volgde het verlossende telefoontje. Haar vader was in het Martiniziekenhuis. Niet omdat hij gewond was, maar omdat hij daar vroeger gewerkt had. Ter plaatse aangekomen bleek dat de man vanwege de omleidingsroutes de kluts was kwijtgeraakt.

Nadat hij via Hoogkerk probeerde te draaien en opnieuw naar Groningen te rijden, eindigde de man op allerlei onbekende plekken. Na meer dan een uur rondjes te hebben gereden op de ringweg, zag de man dat het Martiniziekenhuis werd aangegeven. Daar is hij vervolgens naartoe gereden.

In paniek is de man niet geweest, vertelt dochter Carolien. „Maar het is hem ook niet in de koude kleren gaan zitten. Hij had zijn auto geparkeerd bij het ziekenhuis en is direct naar binnen gelopen omdat hij mij niet langer in onwetendheid wilde laten. Hij was kennelijk dermate gestrest dat hij was vergeten waar zijn auto stond. Daar hebben we nog een tijdje naar moeten zoeken. Maar uiteindelijk hebben we de wagen gevonden.”