Dierexperts weten al meer dan een eeuw dat een bepaalde variëteit aan konijnen uitsluitend op hun voorpoten beweegt wanneer ze proberen snel te bewegen, maar ze hebben pas onlangs geleerd waarom dat zo is.

De Sauteur d'Alfort, ook wel bekend als het Alfort-springkonijn, heeft wetenschappers al meer dan een decennium verbijsterd. In tegenstelling tot andere konijnenrassen hebben de sauteur d-Alfort een unieke acrobatische manier van bewegen. Over korte afstanden, wanneer ze langzaam bewegen, lopen ze op alle vier de ledematen, maar hun achterpoten raken de ene na de andere in plaats van tegelijkertijd. Maar het echt opmerkelijke gebeurt als het sneller moet. In plaats van te springen, tilt hij snel zijn achterpoten boven zijn hoofd en begint hij alleen op zijn voorpoten te bewegen. Experimenten die decennia geleden zijn gedaan, toonden aan dat de sauteur niet in staat was om te hoppen, maar dankzij moderne technologie weten wetenschappers precies waarom dat zo is.

Experimenten die al in 1943 werden uitgevoerd, toonden aan dat het onvermogen om te springen van het sauteur d'Alfort-konijn geen aangeleerd gedrag was, maar het resultaat van een recessief gen. Tot voor kort wist echter niemand precies welk gen dat was, of hoe het het dier belette te doen wat alle andere konijnen volkomen natuurlijk vinden.

"Met moderne technologie is het eenvoudig om van een eenvoudige recessieve aandoening naar de genen te gaan", vertelde Leif Andersson, een geneticus aan de Universiteit van Uppsala in Zweden, aan Gizmodo. "De verwachting was dat er iets mis was met het ruggenmerg, omdat ze hun voorpoten en achterpoten niet coördineren."

Die verwachting bleek juist, aangezien een studie uitgevoerd door wetenschappers van de Universiteit van Uppsala aantoont dat een verwrongen gen genaamd RORB (RAR-related orphan receptor beta) ervoor zorgde dat ze niet meer in staat waren om te springen. RORB helpt informatie door te geven en verbindt de linker- en rechterkant van het lichaam - wat essentieel is voor het coördineren van ledemaatbewegingen - maar het kromgetrokken gen zorgde ervoor dat de konijnen hun achterpoten overbelastten, waardoor springen onmogelijk werd.

"Wat er gebeurt als je beweegt, is dat je deze neuronen de hele tijd laat afvuren, ze coördineren spiersamentrekkingen en krijgen feedback over de balans van de verschillende ledematen", zei Andersson. "Deze coördinatie van spiercontractie is niet correct bij deze konijnen."

Kortom, de handstandbeweging van bepaalde sauteur d'Alfort-konijnen is zelf niet de mutatie, maar eerder een oplossing voor een slopende genetische aandoening die hen ervan weerhoudt de iconische hop te doen. Andersson voegde eraan toe dat de voortbeweging van de voorbenen de konijnen geen pijn bezorgt waarvan hij zich bewust was.

Hoewel het oplossen van de puzzel die de sauteur d'Alfort-beweging was misschien geen wetenschappelijke doorbraak lijkt, zeggen experts dat het een bewijs is van hoe ver de genetische wetenschap de afgelopen jaren is gekomen, en dat het ons begrip van hoe gewervelde dieren kunnen lopen, zou kunnen vergroten.
Filmpje