"Niet overal gevoelloos gelukkig... Ik ga in de boeken snuffelen en kijken wat ik ertegen kan doen."

*Madarian loopt weer naar z'n werkkamer en ziet het boek wat hij moet hebben op de grond liggen. Hij raapt het op en wil gaan bladeren, maar ziet dan een tekening wat lijkt op wat Arya heeft. Hij begint te lezen. Precies de symptomen waar Arya last van heeft.*

Wat een geluk! Zou dat draakje Luna kunnen lezen, en weten wat ze gedaan had, of was het puur geluk? Ach, dat is voor latere zorg. Dat vergif moet meteen bestreden worden anders loopt het slecht af!

*Madarian gaat aan de slag met het tegengif maken. Wat later blijkt het eindresultaat 10 minuten te moeten pruttelen. Madarian gaat weer terug naar Arya.*

"Goed nieuws! Ik heb gevonden hoe ik het tegengif moet maken. Het antigif is bijna af! Het moet nog even 10 minuten pruttelen. Djaq, ik weet niet of dat draakje van jou geluk had of dat het draakje erg slim is, maar ze had het boek waar het tegengif in staat op die pagina geopend..."

*Madarian geeft Luna een aai over haar hoofd.*

"De 10 minuten zijn voorbij. Ik ga weer terug naar m'n antigif..."

Arya hoorde Madarian even niet, want ze was in een staat van bewusteloosheid, of slaap, het was niet precies te zien nu. ze lag er niet al te best bij.

*Madarian pakt het antigif en gaat weer naar Arya. Hij spuit het antigif in de bloedsomloop met een injectiespuit.*

"Wat ben ik blij dat ik wat dingetjes heb nagemaakt uit m'n vorige leven...

Het enige wat we nu kunnen doen is afwachten. Arya moet het nu zelf doen... Muad, hou haar zo koel mogelijk. Amber zal daarbij helpen."

*Omdat hij verder niets meer kan doen verlaat Madarian de kamer en bereid zich voor op de bandietenjacht. Arya heeft rust nodig...*

*Muad doet zijn uiterste best om te doen wat Madarian hem heeft opgedragen. Hij dept Arya's voorhoofd met natte doekjes, probeert haar te laten drinken door wat water op haar lippen te sprenkelen en waait haar toe met een waaier*
Ik ken dit... en dit bevalt me niet... Al die mensen bij mijn vader thuis die er zo uitzagen... hun verhalen over hoe hun sterven was....
*Wit weggetrokken gaat Muad verder met zijn werk*
"Houdt vol schat, doe het me niet aan om bij mijn vader op bezoek te gaan. Houdt vol"

*Madarian heeft de voorbereidingen klaar, en gaat weer even kijken bij Arya. Muad is druk bezig met het koelhouden. Madarian kijkt naar de tong en naar de wonden. Het zwarte begint langzaam te verdwijnen, en de wonden beginnen ook steeds minder te worden. Het lichaam heelt beter in slapende toestand.*

"Muad, rustig maar. Het ergste is volgens mij achter de rug. Ze komt er wel weer bovenop. Des te langer ze slaapt des te beter. Het lichaam heelt het meest als je slaapt, omdat er dan geen energie nodig is voor andere dingen..."

*Ondanks de aanmaningen van Madarian blijft Muad zich uit de naad werken.*
Rustig aan doen? Mehoela... het is wel mijn meissie die daar ligt hoor

"Swart bloed !", Igor schrikt van de ziekte die hem nu pas geopenbaard wordt : "Swart bloed ! Doduh ! Doodmakuh en ferbranduh !" Igor is volledig in paniek. Hij neemt zijn bijl op en richt het naar de zieke ... op dat moment realiseert hij zich dat zijn bijl met 'zwart bloed' besmet zou worden en bedenkt zich. "Swart bloed ! Swart bloed !" En Igor rent de kamer uit.

... "Swart bloed ! Swart bloed !" ... klinkt er in de stad : "Swart bloed ! Swart bloed ! Bij meester Madarian !" Igor gedraagt zich als de dorpsomroeper.

*Wordt ruw gestoord door Igor*
"Huh? Igor? Ze heeft geen.... Igor? Igor!"
*Staat ment zijn handen in het haar als hij Igor de stad in ziet rennen*
"Igor!!!! IIIIGOR!!! zucht... dit gaat leuk worden..."

*Gaat maar weer verder met het verzorgen van Arya*

"... swart bloed .... swart bloed ..." klinkt er op de achtergrond en de stedelingen beginnen zich te vervoegen : 'De pest bij Madarian ? Waarom zegt hij niets tegen ons, om ons te waarschuwen ? Hij is een verrader !' De menigte heeft haar menners al gevonden ... niet iedereen is blij met Madarian en dit is hun kans.

*Muad kijkt uit het raam, en ziet al een menigte vormen in het dorp*
"Ooooh jeee... dit gaat niet goed..."
*Zet zijn handen om zijn mond, ook al weet hij dat zijn stem Igor nooit zal berijken*
"Igor! Ze heeft geen pest! Ze is vergiftigd!"
*Rent dan naar beneden, naar Madarian's werkkamer*
"Ehm... Madarian? Igor heeft voor een klein probleempje gezorgd...
Hij dacht dat Arya de pest had, en is dat met luide stem in de stad gaan verkondigen...
Er is op dit moment een grote woedende menigte op weg naar je huis...."
*Rent zonder op antwoord te wachten weer naar boven, klaar om Arya verder te verzorgen, en eventueel te verdedigen, mocht dat nodig zijn...*

Igor rent inmiddels naar zijn 'vader'; een kluizenaar in het woud met 'oude kennis'. "Vader ! Swart bloed !". "Waar ? !", vervolgt de oude man. "Bij meester Madarian !". "Nee ? !", is het enige wat de oude man kan uitbrengen. Igor volgt de oude man, Grigorius de Oude, die een rugzak met onbekende inhoud meeneemt : "Schiet op, Igor !"

Onderwijl heeft zich al een meute verzameld bij het kasteel van Madarian. "Verraaier !"

*Madarian gaat naar buiten. De stadswachters komen er ook al aan.*

Madarian schreeuwt: "Er is geen pestdrager hier!"

*De menigte luistert niet. Madarian vuurt een pijl af die vlak voor de menigte explodeert. De menigte stopt met schreeuwen en blijft stokstijf staan*

Madarian schreeuwt weer: "Heb ik nu jullie aandacht? Er is geen pestdrager hier! Tijdens het gevecht in de troonzaal is iemand geraakt door een giftig wapen.

De symptomen lijken gedeeltelijk op de pest, maar het is vergif! Laat maar een arts komen! Die zal mij gelijk geven!

Schildwachters, totdat er een arts is, grendel dit huis maar af. Niets komt hier in of uit, behalve een arts!"

*De schildwachters hebben het hele verhaal gehoord en overleggen even. Madarian heeft het nog niet eerder verkeerd gehad, en gaan akkoord. Ze blokkeren alles van en naar het huis, en eentje waarschuwt de arts die ook de koning behandelt.*

*Ik ren achter Igor aan om hem te kalmeren*

"Igor wacht! Igor!!"

*Luna vliegt achter me aan en begint boos te kijken*

"Luna... Igor is geen vijand!!"

*Maar het is al telaat, Luna bijt Igor in zijn been waardoor hij op de grond valt*

Door al het geschreeuw van de menigte word Arya wakker, en kijkt op naar Muad, die gelukkig nog steeds bij haar was. "mijn lief... wat is er aan de hand? dat geschreeuw..." Ze draait haar hoofd een beetje zodat ze hem beter kan zien, en merkt dat het makkelijker gaat dan eerder. met haar hand pakt ze die van Muad vast, met een glimlach op haar gezicht. "weet je... ik geloof dat een van die smerige middeltjes van Madarian geen nut heeft, want ik heb al meerdere keren gezegt dat ik me best voel.."

Met een speelse lach probeert ze overeind te komen, maar word tegengehouden door een paar handen, die haar terug op bed duwen.

"Ze denken dat je de pest hebt, Arya..."
*Hij kijkt haar bezorgd aan, terwijl hij een oogje op de deur houdt mocht iemand door de deur komen met slechte bedoelingen*
"En natuurlijk voel je je al de hele tijd goed, schat" vervolgt hij, terwijl hij haar een knipoog geeft, waaruit blijkt dat hij er geen woord van gelooft. "Maar blijf toch maar even liggen, want in een van de drankjes die je hebt gekregen zat alcohol, en niet zo'n klein beetje ook."

Een een of ander beest heeft Igor's been afgebeten, maar Grigorius de Oude is daar om Igor te helpen. "Ik zal je been aanzetten en genezen." Hij haalt een naald en draad uit zijn rugzak en naait het been van Igor er weer aan. Terwijl Igor kermt, maakt hij een middel van wat ongeidentificeerde middelen : "Ik smeer dit op je been en hij groeit binnen minuten weer aan." Igor kermt slechts.

Binnen enkele minuten loopt Igor weer.

"Kom Igor, we moeten verder; wellicht is er sprake van pest." Grigorius de Oude vervolgt zijns weegs.

"de pest?" zonder pardon schiet Arya omhoog en kijkt ze naar haarzelf. haar huis was nog wat wit, maar toch kon ze geen hele zorgbarende dingen meer ontdekken. snel zakt ze weer ener op bed. " mensen denken ook bij de meest kleine dingen aan de pest.." ze schud het hoofd een beetje, de alcohol nu wel voelend na haar plotselinge beweging. " auw... wil je alsjeblieft Madarian een schop geven? die alcohol is niet bepaald fijn.."

"Auw? hm... blijkbaar werkt die alcohol niet goed, want normaal gesproken hoor je na de hoeveelheid die jij naar binnen hebt gekregen echt geen pijn meer te voelen....
Maar die schap zal ik hem geven hoor, als ik hem tegen kom" *grijnst*
*Ondertussen is er blijkbaar iemand langs de beveiliging van Madarian gekomen, want er wordt ruw op de deur gebonkt*
"Waar is die pestlijer!?"

"ik ben duizelig.. grapjas.." Arya grinnikt, en houd Muad zijn hand in de hare. dan als er plots op de deur gebonkt word kijkt ze op. " uuhm muad.. hoe veel mensen zijn opgestookt door hun angst?"

*Madarian loopt terug naar binnen en gaat naar boven. Daar staat iemand op de deur van de kamer van Arya te bonken! Madarian hoort zeggenover de pestlijder. Madarian begint naar die persoon te rennen en roept.*

"Wat moet dat daar! Er is geen pest hier!"

*De vreemde persoon kijkt om. Het is de arts!Madarian kijkt blij en groet hem.*

Madarian: "Mooi dat u er zo snel bent. Ik zal u begeleiden naar de zieke. Ze is echter vergiftigd, ze heeft geen last van de pest."

*Madarian doet de deur open van de kamer van Arya en laat de arts binnen.*

Madarian: "Dokter, dit is Arya..."

Arya uit een schreeuw als ze de dokter binnen ziet, en op de een of andere manier komen. hoe het kwam kom ze niet zeggen, maar de aanwezigheid van de dokter deed een scherpe pijn in haar hoofd opzetten. de rare uitwerking van de medicijnen van Madarian negerend krult ze helemaal op in her bed, met beide handen op haar hoofd. " haal hem weg! haal hem weg!"

"Moet een bijwerking zijn van de cannabis. Dat zorgt voor hallucinaties. Dokter, ik heb het tegengif gemaakt precies volgens het boek wat ik heb. Ik ga het boek even halen."

*Madarian rent naar z'n werkkamer en pakt het boek. Daarna rent Madarian terug, en laat de arts lezen welke ingredienten er gebruikt zijn en wat de symptomen zijn.*

"Arya, al je vrienden zijn er om je te beschermen!"

Arya negeert de pogingen tot geruststelling van Madarian en blijft smeken om de dokter uit de kamer te halen, terwijl de stekende pijn in haar hoofd blijft, alsof haar hersenen opeens helemaal worden ingedrukt. " muad alsjeblieft! haal hem weg!" de tranen rollen uit haar ogen terwijl ze maar probeert elk mogelijk contact met de dokter te vermijden.