"Muad, we hebben snel het wolfkruid nodig voor Madarian. Aangezien jij als weerwolf zijnde 's nachts veel sneller bent dan wij, is het misschien wel slim als jij op zoek gaat naar de hofmagiër in plaats van ons. Als je..." Odysseus werd onderbroken door een wachter die in complete paniek het cellencomplex uitvluchtte en dingen schreewde over een op hol geslagen weerwolf. Madarian! Als hij maar niet...

Odysseus wachtte niet op Muads antwoord op zijn voorstel. Zo snel als zijn vermoeide benen konden dragen rende hij de gevangenis in. Bij Madarians cel stond hij abrubt stil. Bij de celdeur stond Demion, die verslagen naar de gebogen spijlen staarde. Was Madarian toch ontsnapt?

*Plotseling springt Madarian weer tegen de spijlen. Demion en Odysseus schrikken door de sprong. Nog een paar sprongen en Madarian breekt uit. Er komen weer een paar wolken voor de maan. Madarian verandert een kort ogenblik weer terug. Hij ziet de spijlen.

SHIT! Iedereen zoek dekking. Ik sta op het punt uit te breken!

*Madarian probeert de spijlen terug te duwen, maar het lukt niet. Demion en Doysseus zien wat Madarian wil doen en proberen Madarian te helpen. Madarian prevelt een spreuk waardoor hij tijdelijk krachtiger wordt, en de spijlen beginnen terug te buigen.

Dan komt de maan weer tevoorschijn, en verandert Madarian weer in een weerwolf. De spreuk is nog niet uitgewerkt. Demion en Odysseus weten wat ze te doen staat: Dekking zoeken! Madarian springt weer richting de spijlen, en die geven nu volledig mee. Madarian is uit z'n cel! De wachters zetten het op een lopen en barricaderen de toegangsdeur naar de cellen.

De twee inbrekers die in de cel ernaast zitten, zitten tegen de achterwand van hun cel aan. Ze kijken naar de wolf waarin Madarian is veranderd. Een gigantische donkergrijze zeer sterke wolf. Met z'n gouden ogen kan hij goed zien in het donker, en z'n tanden zien er ook erg sterk uit. Daarmee kan hij alles verscheuren. Dit is de sterkste weerwolf ooit (met dank aan de vader van Muad...). Madarian huilt een keer. De inbrekers kunnen zich niet bewegen uit angst. Madarian ziet Demion en Odysseus gelukkig nog niet.*

Er werd wild op de deur geklopt. Duss! DUSS! Kom helpen!
Duss schrikt wakker en kijkt om zich heen om te zien wat er aan de hand is.
Door het open raam ziet hij een geel - rood licht flikkeren. Brand!
Hij schiet snel zijn kleren aan en rent naar buiten.
Buiten staat de buurman verschrikt naar het vuur te staren.
Duss slaat hem op de schouder en roept: "Kom mee, misschien kunnen we nog wat redden. Wat is er gebeurt?"
De man zegt dat de smitse in de brand staat.

Duss schrikt *Daar liggen nog spullen van mij!* en hij begint sneller te rennen.
Bij de smit aangekomen ziet hij dat alleen het voorste gedeelte in brand staat.
Hij loopt naar de put en pakt een emmer water en gooit die over zich heen. *Zo, nu ben ik in ieder geval goed wakker *
Snel rent richting de smit en springt head-first door het vuur en komt met een rol op de grond terecht.
Hij springt op, probeert zich snel te oriënteren en rent door naar het achterste gedeelte van de smitse.
Hij kijkt in de schappen die achterin aan de muur zijn gemaakt. Hier ligt alles op wat klaar is.
Op het bovenste schap ziet Duss zijn helm en harnas liggen.
Hij neemt een aanloop en klautert via de schappen naar boven, pakt het harnas en de helm in een beweging en springt weer naar beneden.
Nu pas merkt Duss hoe heet het binnen is want de helm brand aan de binnenkant van zijn hand.

Rechts van hem hoort hij gehinnik van een paard die doodsangsten uitstaat.
Voorzichtig loopt hij met een boogje om het paard wat staat te stijgeren en te trappen.
Hij gaat naast links van het paard staan en legt een hand op zijn nek. Terwijl hij dit doet beginnen zijn vingertoppen weer groen op te lichten.
Binnen een paar seconde word het paard rustig en briest nog een keer.
Duss maakt de teugels, die aan een paal vastzitten, los en duwt het paar langzaam achteruit.

De mensen buiten hebben ondertussen een lange rij gemaakt vanaf de waterput en geven emmers door.
In het midden is al een opening ontstaan in het vuur.
Duss laat het paard draaien en springt op zijn rug. Hij geeft het paard de sporen en rent door de opening naar buiten.
Onderweg naar buiten ziet hij over de grond de vlammen richting het achteste gedeelte van de smitse begeven.
Buiten aangekomen ziet hij de smit en zijn vrouw staan. De vrouw heeft tranen in de ogen staan
terwijl de smit met een woedend rood hoofd toe staat te kijken hoe zijn smit in vlammen opgaat.

Duss loopt richting de smit en geeft hem de teugels van het paard.
Snel loopt hij naar het eind van de rij mensen en helpt mee met blussen maar het was al te laat.
De smitse is niet meer te redden en nog erger; de woning die er boven zit staat ook in lichter laaie.

Hij loopt terug naar de smit die nog steeds op de zelfde plek staat.
Nu alleen met de teugels van het paard in de hand en de de hand van zijn vrouw in de andere hand.
Duss zegt tegen de smit: "Ik moet er vandoor, als je wil kan je gebruik maken van mijn huis terwijl ik afwezig ben.
Er ligt genoeg eten in de voorraadruimte.
De smit en zijn vrouw bedankten Duss voor het aanbod waarop Duss zich omdraaide en terug naar zijn huis liep.
Zijn helm en harnas gooide hij in zijn wagen waarna hij op de bok springt en de stad uitrijdt in de richting waar hij gisteren vandaan kwam...

Demion springt achteruit zodra de wolf door de tralies heen beukt en verdwijnt in de schaduw. Hij trekt Odysseus mee achteruit waardoor de wolf hen niet gelijk opmerkt. De wolf kijkt rond en steekt zijn snuit de lucht in en begint te snuffelen. Het kon niet lang duren voordat ze opgemerkt werden, maar wat konden ze doen? Ze konden hem niet doden. Wat voor alternatieven hadden ze? Demion keek rond tikte Odysseus aan. Ze keken beide naar boven. Daar was de balk waar Demion binnen was gekomen. Demion fluisterde zacht naar Odysseus “ leid hem af. Dan spring ik op zijn nek en probeer ik een slaapgreep op hem”.
Demion sprong vanuit de schaduw omhoog en klom recht boven de wolf.

Arya kijkt verschrikt op als ze een angstaanjagend gehuil hoort. er waren drie weerwolven in de buurt. Muad, Madarian en Shana. Maar Shana was niet 'wild' op dat gebied, en Muad al helemaal niet. dat liet slechts een weerwolf over. ze kreeg kippenvel op haar rug terwijl ze ze huil langzaam hoorde wegsterven, om nogmaals te beginnen.
dat word geen nachtje rustig slapen.. Arya zucht en kijkt naar muad, die schijnbaar hetzelfde dacht.

" zullen we maar eens kijken of we moeten helpen? ik denk niet dat Madarian als weerwolf een goed idee is.."

De aandacht van een weerwolf trekken kan nooit moeilijk zijn als je zo groot bent als Odysseus. dat was dus niet zo moeilijk, maar als Demion zou falen zou het een stuk vervelender worden.

Odysseus wachtte totdat Demion recht boven Madarian zat, en kwam toen met gebrul en een opgeheven bijl tevoorschijn. Madarian zette zich meteen schrap, en maakte zich klaar voor een uitval naar Odysseus.

"Nu!" brulde Odysseus, en hij hoopte, dat Demion het goed zou doen...

*De weerwolf in Madarian zit om zich heen te kijken. Plotseling komt Odysseus op Madarian af. Madarian schrikt eerst heel even, en zet zich schrap. Daarna wil de weerwolf in Madarian Odysseus aanvallen.*

*NEE! hoorde iedereen. De weerwolf blijft even staan, maar wil toch aanvallen. NEE! hoorde iedereen weer in hun gedachte. Madarian probeert de weerwolf in hem te temmen!*

*Dan schreeuwt Odysseus 'Nu'. Demion springt op de rug van Madarian, en weet precies hoe hij Madarian vast moet grijpen. Madarian valt bewusteloos neer. Odysseus ziet een andere lege cel en samen met Demion slepen ze Madarian de ander vrije cel in.*

Madarians nieuwe cel is een stuk steviger, maar om er zeker van te zijn dat hij niet nog eens uitbreekt, word de deur gebaricadeerd. Odysseus slaakte een zucht van verlichting. Het was goed afgelopen. Maar nu had hij toch echt rust nodig na deze belachelijk zware dag. Hij moest moeite doen om niet ter plekke in slaap te vallen. Hopelijk was dit het laatste probleem van vandaag...

Duss rijd in in de richting van de stadspoort. Onderweg komt hij langs de smid en ziet dat het huis grotendeels is afgebrand maar het vuur is geblust.
Hij ziet de smit en zijn vrouw druk bezig om te kijken wat er nog over is van hun bezittingen.
Duss laat de paarden tot stilstand komen.

Duss: "Heb je nog ergens hulp bij nodig?"
Smit: "Nee bedankt, we hebben alles bij elkaar gezocht en ingepakt."
Duss: "Ok, ik heb thuis wat eten en drinken klaar gezet en op het vuur staat een ketel water. Ik moet er nu vandoor."

Duss loopt weer naar zijn wagen. Voordat hij weg gaat trekt hij eerst zijn nieuwe harnas aan.
Als hij de poorten van de stad uitrijdt pakt hij het paarse steentje uit zijn tas waarvan hij er ook een aan Arya had gegeven.
Hij houdt het steentje voor zijn mond: "Arya, ben je daar? Sorry dat ik zolaat nog stoor maar ik ben weer op mijn weg terug. Is er nog iets dat jullie nodig hebben?"

*Langzaam draait Muad zijn kop richting de gevangenis als hij het gehuil hoort. Zonder ook maar iets te laten merken draait hij om en rent Muad naar de gevangenis toe. Daar aangekomen springt hij door hetzelfde luik dat Demion gebruikt had naar binnen, en rent hij lichtvoetig als een kat over de balk het complex in. Hij is net op tijd om te zien hoe Demion en Odysseus Madarian uit weten te schakelen en in een versterkte cel stoppen. Hij springt naar beneden, en loopt rustig in zicht van Demion, Odysseus en de wachters.
Hij stuurt snel een beeld door van een wolf die kwispelend en gehurkt wacht tot iemand hem een opdracht geeft, en springt dan tegen de celdeur op, om te zien hoe het met Madarian gaat. Hij ziet net hoe Madarian bij komt. Met gespannen spieren blijft hij in de raamopening staan, om te zien wat Madarian doet.
Ondertussen stuurt hij snel aan de anderen door dat hij in de gevangenis is, en dat Madarian ondertussen weer opgesloten is...*

De deur was gebarricadeerd. Opgelucht keken Odysseus en Demion naar de deuropening. Daar kwam Muad op zijn dooie gemak aanlopen, en hij wierp een blik op de barricade. "Maak je geen zorgen, Muad, Madarian zit goed vast" zei Odysseus. Muad keek hem aan. In Odysseus' hoofd verscheen het beeld van een wolf die op orders wacht. Hij knikte. "Muad, het is maar beter als je nu op zoek gaat naar de hofmagiër, voordat het te laat is en Madarian een weerwolf blijft." Muad knikte kort, en verdween weer in de duisternis.

*Muad is niet ver, als hij zich iets bedenkt. Hij weet niet wie de hofmagiër is!*
*Rustig loopt hij terug naar Odysseus, en gaat voor hem zitten, met hopelijk een verbaasde blik in zijn ogen. Als hij echter naar de achteruitdeinzende wachters kijkt (een is zelfs bezig zijn zwaard te trekken), bedenkt hij zich dat zijn blik meer angstaanjagend is.
Met een zucht kijkt hij Odysseus in de ogen, en laat hem een beeld van een man zonder gezicht zien.*

Een man zonder gezicht... Natuurlijk! Muad wist helemaal niet wie de hofmagiër was! Daar had Odysseus niet aan gedacht. Hij wist zelf ook niet hoe hij eruit zag, van hen allen wist alleen Madarian dat...

Maar de oplossing was simpel. "De hofmagiër woont in Haryendhal(dat had Odysseus Madarian horen zeggen). Reis daar naartoe, het is ongeveer een dag en een nacht reizen. Als je in Haryendhal bent, hoef je alleen maar naar de Hofmagiër te vragen. Zo zul je wel verder komen, hoop ik..."

Die laatste paar woorden waren twijfelachtig. Maar wat moesten ze anders? Als er iemand met Muad mee zou gaan, zou zijn voordeel om 's nachts te reizen wegvallen, en het zou zonde zijn om geen gebruik te maken van zijn gave.

Muad knikte weer, trok een grimas het meest weghad van een grijns, en verdween weer. "Veel geluk, Muad!" Riep Odysseus hem nog na. Hij hoopte, dat Muad zou slagen, anders zag het er slecht uit voor Madarian...

Demion slaat een zucht van opluchting. madarian zit in een cel en het gaat goed met Muad. de volgende stap was de hofmagier zoeken. maar wat zou daar na gebeuren? in deze wereld en deze tijd kon Demion dat niet met zekerheid zeggen. onverwachtte gebeurtenissen duiken op, op de raarste momenten. hoe lang moesten de krijgers wachten, voor het volgende ging gebeuren.

Het was genoeg geweest voor vandaag. Demion, Arya en Odysseus waren alledrie te vermoeid voor nog meer actie. Sjokkend gingen ze op weg naar de herberg waar Odysseus de vorige nacht was verbleven. De waard herkende Odysseus (logisch, wie zou hem niet herkennen met die lengte?) en vroeg wat er die dag gebeurd was. Maar het enige wat Odysseus nog kon zeggen was: "Grote kamer, twee bedden..." Meer kon hij niet uitbrengen. De waard bracht hen naar een vrij grote kamer op de eerste verdieping. Odysseus zei niets meer, wierp zijn bijl af en viel op de grond als een blok in slaap...

*Muad rent richting bos, en zo door in de richting van Haryendal. Al snel ziet hij echter een jong maar mank hert rond lopen, en begint zijn maag te knorren. Hij wijkt van zijn pad af, valt het dier aan, dood het met een snelle beet in de nek, en begint het dan te verorberen.
Moe van het eten valt hij terplekke in slaap.*

*De volgende ochtend wordt Muad weer in zijn menselijke gedaante achter, en merkt hij met het schaamrood op zijn kaken dat hij zijn tas, en dus ook geen reserve kleding bij zich heeft.*
*Hij staat toch maar op, slaat zijn vleugels uit, en vliegt zo snel mogelijk terug naar de herberg waar hij heeft overnacht. Daar aangekomen vind hij Odysseus op de grond van de kamer waar hij sliep, gelukkig nog diep in slaap. Hij pakt snel zijn tas, trekt er wat kleding uit, en kleed zich aan.
Dan gaat hij naar beneden om op de rest te wachten. Waarom moet hij immers die hofmagiër halen? Hij wist al lang waar wolfskruid groeide.*

De dag breekt door en de warme stralen van de zon verwarmen opnieuw de stad. Demion was gister avond op zoek gegaan naar een slaapplek. uiteindelijk was hij odysseus maar gevolgt richting de herberg en had ook maar een kamer genomen. hij stond op en liep naar het raam. hij pakte zijn spullen en ging naar beneden om te betalen. toen hij buiten was keek hij wat rond. de mensen uit het dorp leken zich helemaal niks meer aan te trekken van de grote veldslag die laatst had plaats gevonden. Hij sprong tegen de muur en klom weer het dak op. hij rende weer richting de kerktoren. toen hij weer op de rug van het standbeeld was geklommen, keek hij geheel uit over de stad. ditmaal leek het rustig. hij vroeg zich af hoe het Muad was. hij had hem immers gisteren weg zien rennen richting het bos. hij kon wel voelen dat hij weer terug in de stad was. hij vroeg zich ook af hoe het met de rest van de krijgers was. wanneer gingen ze verder met hun belangrijke taken?

Arya was net wakker geworden na een nacht slapen in de herberg. ze had op de grond geslapen omdat ze geen zin had op het bed te gaan liggen. ondanks ze wat koudere vloer had ze goed geslapen. ze was alleen wakker geworden door voetstappen in de kamer. ze opende haar ogen even, maar sloot ze bijna meteen weer. was ze nu aan het halucineren, dat ze een naakte Muad voor de kamer zag lopen? doordat ze aardig in een hoek lag had hij haar kennelijk niet gezien, als het dan niet gewoon een hallucinatie was geweest.

Ze opende haar ogen nogmaals, en weer stond de nu halfnaakte Muad daar, zich aan te kleden. Ze hield wijselijk haar mond en sloot haar ogen weer. misschien was het maar beter om te denken dat het een droom was geweest..

Ah, een goede nachtrust, dat was alles wat Odysseus nodig had. Nadat hij wakker was geworden, keek hij nog even om zich heen. Arya was er nog, hoewel ze net als hem op de grond lag. Maar Demions bed was leeg. Hij was dus weer op verkenning, waarschijnlijk. Odysseus zette het van hem af, Demion wist wat hij deed.

Toen dach Odysseus aan Madarian, die nog steeds opgesloten zat. Die zal wel weer genoeg hebben van opgesloten zitten dacht hij. Tevreden liep Odysseus de trap af(die vervaarlijk kraakte onder zijn gewicht) en maakte zich klaar om te ontbijten.

Maar aan de tafel zag hij een persoon die hij hier niet had verwacht. "Muad! Wat doe jij hier nog? Zou jij niet naar Haryendal gaan? Wat..." Muad onderbrak zijn stortvloed aan vragen. "Niet nodig, Odysseus, ik weet waar het wolfskruid groeit..."

De betekenis van die woorden drong snel tot hem door. Als het waar was wat Muad beweerde, dan zou dat deze kwestie een stuk makkelijker en korter maken! Een lach welde in Odysseus op. "Nou, waar groeit het?"

Arya was weer even in slaap gevallen nadat ze haar ogen had gesloten. nu dat de zon toch echt in de kamer begon te schijnen werd ook zij wakker. Gapend staat ze op en rekt zich uit. "hmm.. toch wel lekker geslapen.." helaas weer zonder 'extra warmte', maar je kunt niet alles hebben. nadat ze de rest van ahar kleren weer had aangetrokken ging ook zij naar beneden, terug de herberg in. aan een tafel zag ze Muad en Odysseus al zitten. ze liet er naar toe en ging ook zitten.

"Goede morgen... nog wat lekker geslapen? Muad nog een nachtelijk avontuurtje gehad?"Ze lachte, en gaf hem een por in zijn zij. "de volgende keer even iets beter rond je heen kijken... ik lag te slapen in de kamer."

"Lag jij er ook? oeps..." zegt Muad verbaasd, en met het schaamrood op de kaken.
"Maar ach... om eerlijk te zijn was ik wel met iets anders bezig... Als je in je blote kont rondloopt, wil je geen beer van een vent wakker maken...." vervolgt hij met een knipoog.
"Maar Odysseus, ik weet niet of je een kaart in de buurt hebt, dan kan ik de locatie aanwijzen. Vergeet alleen niet dat wolfskruid op weerwolven hetzelfde effect heeft als kattenkruid op katten... Ze worden er helemaal gek en bloeddorstig van, ook al worden ze er onweerstaanbaar door aangetrokken. Shana was zo vriendelijk om mij de locatie door te geven... Ik denk dat ze hoopt dat de wolf in mij over neemt als ik het wolfskruid ruik...
Erger nog, de geur van wolfskruid heeft hetzelfde effect als volle maan, maar dan versterkt, daarom is denk ik dat medicijn zo moeilijk te verkrijgen..."
*Ondertussen heeft iemand al een kaart gepakt, en Muad wijst een plek aan op ongeveer een etmaal reizen hier vandaan.*
"Daar moeten we naartoe."

*Dan kijkt hij nog even naar Arya*
"Ow ja, bosgrond slaapt heerlijk als je een vachtje hebt om op te liggen." zegt hij tegen haar met een knipoog. "Shana overigens niet gezien... dacht dat ze wel naar me toe zou racen zodra ze merkt dat ik getransformeerd ben."

*Madarian wordt in wolfsgedaante wakker in de cel. Even ziet en ruikt Madarian een andere weerwolf, daarna niet meer. Versuft staat Madarian op en kijkt rond. Geen zwakke plekken te ontdekken. Een rat in de cel... HAP! Nu niet meer. Madarian gaat liggen en begint te slapen.

De volgende ochtend wordt Madarian wakker. Hij is geen weerwolf meer. Hij heeft het erg koud. Hij begint te schreeuwen.*

Madarian: "Hallo? Wachters? Cipier? Ik moet op zoek gaan naar het wolfskruid. En het is hier erg koud!"

*De cipier komt angstig dichtbij.*

Cipier: "Euh... is it safe? "

Madarian: "Hoe bedoel je?"

Cipier: "Zo te zien wel. Momentje, ik maak de deur open... Zo. Wil je even kijken naar de andere cel waar je in zat? Die heb je gemold..."

*Madarian loopt de cel uit en kijkt naar de kapotte cel. Hij ziet de kapotte tralies met open mond. Ook ziet hij z'n spullen en kleding, die hij meteen aantrekt. De wachters hadden z'n geldbuidel gelukkig niet gezien. Hij geeft de cipier wat geld zodat ze die cel kunnen laten maken.

Madarian: "Bedankt voor het opsluiten. Ik hoop dat er niemand gewond geraakt was gisteren toen ik uitbrak?"

*De cipier verteld wat er gebeurd was, voor zover hij kon zien door het kijkgat van de hoofddeur.*

Madarian: Beste vriend Gandalf (kon even geen andere naam bedenken...), kun je me de locatie van het wolfskruid geven? Ik ben gebeten door een weerwolf...

Gandalf: Hoi Madarian, al weer eventjes niets van je gehoord. Een weerwolf? Het wolfskruid? Tuurlijk. Hier groeit het. Krijgt de gedachte van de plek van het wolfskruid door. Hou er rekening mee dat het bewaakt wordt door een hele sterke vampier. Het groeit alleen maar in de tuin van z'n kasteel. Er is niet bekend hoe die vampier gedood kan worden. Alles heeft tot nog toe gefaald.

Madarian: Bedankt voor de info. Als ik genezen ben, dan kom ik binnenkort weer even bijpraten

Demion zit nu al een uur op het beeld boven op de kerktoren. Hij vind het wel weer genoeg geweest en spring naar beneden. heel elegant land hij op zijn benen en rent weer over de daken richting de herberg. De rest zal vast al wakker zijn. hij spring van het dak in een kar met stro en rolt er vervolgens weer uit. hij snelt zich door de straten van de stad en voelt zich weer vullen met kracht. de wond in zijn zij lijkt nu mee te vallen. Demion verhoogt zijn tempo en schiet door de straten. mensen kijken om, om te kijken wat ze net passeerde. hij ging te snel voor hun ogen en stormde verder richting de herberg. Toen hij daar aankwam, verlaagde hij zijn snelheid en kwam tot stilstand recht voor de deur. hij opende de deur en liep naar binnen. Daar, aan de tafel, zat de rest van de groep. Demion miste alleen nog madarian en Duss. misschien moesten ze eerst nog wachten op Duss. misschien ook handig om madarian op te halen uit de kerker.