De prothese bestaat uit vijf tanden van verschillende mensen die met behulp van een gouden bandje bij elkaar worden gehouden.

Archeologen ontdekten de tandprothese in een familiegraf in Lucca. Het graf behoort toe aan de Guinigi’s: een machtige familie die tussen 1392 en 1429 over Lucca regeerde. Meerdere generaties uit deze familie werden in de tombe ter ruste gelegd: de archeologen troffen in de tombe de resten van zeker 100 individuen aan.

En tussen al die resten stuitten ze dus ook op een tandprothese: een brug. De prothese bestaat uit vijf tanden die oorspronkelijk bij verschillende individuen in de onderkaak huisden. Het gaat om drie centrale snijtanden en twee hoektanden. De verschillende tanden worden met behulp van een goudkleurig bandje bij elkaar gehouden. Dat bandje loopt dwars door de wortels van de tanden heen (zie ook de afbeelding hieronder). Verder onderzoek wijst uit dat het goudkleurige bandje voor 73 procent uit goud, voor 15,6 procent uit zilver en voor 11,4 procent uit koper bestaat.

Op de tandprothese heeft zich flink wat tandsteen verzameld. Het wijst er volgens de onderzoekers op dat deze langere tijd is gebruikt. Onduidelijk is wie de prothese precies droeg en wanneer deze exact vervaardigd is. Sommige elementen wijzen er echter op dat de tandprothese ergens aan het begin van de zeventiende eeuw werd gemaakt, zo is in het blad Clinical Implant Dentistry and Related Research te lezen.

De tandprothese is een unieke vondst. Verschillende schrijvers uit de vroegmoderne tijd maken melding van tandprotheses die met een gouden bandje bij elkaar werden gehouden en gebruikt werden om verloren gegane tanden te vervangen. Maar tot voor kort was er geen direct bewijs voor het gebruik van deze protheses. De vondst in Lucca brengt daar verandering in.
Foto