Het leven van Johanna Watkins is in korte tijd veranderd in een hel. Door een zeldzame aandoening is ze allergisch geworden voor vrijwel alles, zelfs voor haar liefdevolle echtgenoot Scott. Elke dag brengt ze door in complete isolatie en iedere dag vecht ze om te overleven.
Drie jaar geleden trouwden Scott en Johanna. Toen was er nog geen vuiltje aan de lucht. Vorig jaar veranderde dit plots. De gezondheid van de 29-jarige Amerikaanse lerares ging dag na dag achteruit. Eerst kreeg ze last van een voedselallergie, maar al snel werd ze allergisch voor vrijwel alles. Ze kan nu ook geen geuren meer verdragen.

Een knuffel van haar eigen man doet veel pijn. ,,Ik mag niet te dichtbij komen en kan haar niet omhelzen'', vertelt de man in een reportage van zender Fox 9. Alleen haar broer en zus kan de vrouw nog in haar buurt verdragen.

Johanna heeft in die beginfase heel wat verkeerde diagnoses gekregen, totdat er een zeldzame aandoening werd vastgesteld. De lerares lijdt aan het 'mestcel-activatiesyndroom' (MAS), waarbij het immuunsysteem helemaal op hol is geslagen. Volgens professor Lawrence Afrin van de universiteit van Minnesota gaat het om een relatief nieuwe ontstekingsziekte.

De mestcellen in het lichaam scheiden stoffen af die de reacties van het immuunsysteem regelen. Maar in het lichaam van mensen met MAS maken ze de verkeerde stoffen aan, op verkeerde plaatsen en op het verkeerde moment.

De aandoening zou bij één tot vijftien procent van de bevolking voorkomen, maar zou volgens de professor bij veel mensen onopgemerkt blijven omdat ze de diagnose fibromyalgie, prikkelbare-darmsyndroom (PDS) of chronische vermoeidheid krijgen.

Een doeltreffende behandeling samenstellen, is dan ook allerminst evident. Vaak wordt gewerkt met een combinatie van therapieën om de ziekte te bestrijden. Voor Johanna is dit echter geen oplossing, omdat zij aan een extreme vorm van de aandoening lijdt. Ze hoest, ze is duizelig, ze heeft pijn in haar botten en ze is zo kortademig dat ze soms dreigt te stikken.

De vrouw leeft voorlopig in het huis van vrienden. Ze brengt elke dag door in een geïsoleerde kamer die afgeschermd is met plastic schermen en doeken. Ze kan maar één keer per dag eten en houdt contact met anderen via Skype.

Ondertussen verbouwt Scott hun eigen huis, zodat Johanna over twee maanden weer terug kan. Hij zal dan boven zijn eigen appartement hebben waardoor Johanna in afzondering kan vechten tegen haar ziekte. Ooit hopen ze weer echt samen te kunnen leven, als de aandoening is overwonnen.