Wit pak, trillende bovenlip en swingende heupen. Een Amerikaanse zakenbankier deed zijn best om op Elvis Presley te lijken. Zijn baas had er geen begrip voor. Toen hij in het witte pak op Wall Street verscheen, kon hij rechtsomkeert naar huis.
De bankier stapte naar de rechter. Het ontslag is in zijn ogen volledig onterecht. Zijn baas zou hem gewoon niet hebben gemogen. 'Mijn ex-werkgever dwong mijn collega's mij geen Elvis te noemen.' Het was niet de eerste keer dat zijn werkgever hem dwars zat. Zijn zwart geverfde haar kon op weinig enthousiasme rekenen. Zijn manier van bewegen - 'hip-wiggling, quiff-quivering, lip-curling' - was ook een steen des aanstoots. Ook bij de rest van het personeel voelde hij zich onbegrepen. Toen hij een been verloor, wachtten zijn collega's hem sarrend op door 'Wooden Leg' te zingen op de melodie van Elvis-hit 'Wooden heart'. Een laatste trap na kreeg hij van een medewerker bij personeelszaken die hem voor zijn definitieve vertrek meedeelde: 'Elvis has left the building'.