"Als je dit een beetje gek vindt klinken, dan is dat omdat je niet Nederlands bent." De Amerikaanse krant The New York Times vindt het in ieder geval maar een "eigenaardig Nederlands zomerritueel": de dropping, waarbij kinderen ergens in een bos worden afgezet en in groepjes zelf hun weg terug moeten vinden.

De krant publiceerde gisteren een reportage van een dropping van een scoutinggroep in het Utrechtse dorp Austerlitz. Volgens de auteur vormen droppings in Nederland een normaal onderdeel van de kindertijd. "Om het moeilijker te maken, kunnen de organisatoren de kinderen onderweg zelfs blinddoeken, of ze rijden rondjes om hun richtingsgevoel in de war te brengen."

The New York Times concludeert: "Nederlanders - dat kunnen we wel eerlijk zeggen - doen de opvoeding anders." Volgens de krant wordt kinderen bijgebracht om niet te afhankelijk te zijn van volwassenen. Volwassenen op hun beurt leren hun kinderen om hun eigen problemen op te lossen. "In droppings nemen die principes een extreme vorm aan."

Op sociale media wordt ook vandaag nog volop gereageerd op het artikel. Veel Nederlanders steken er de draak mee. "We drinken ook urine", zegt bijvoorbeeld Sander de Hosson. En Daniƫl Wever tweet: "Zelf werd ik door mijn ouders in het bos gedropt bij Slochteren, toen ik twee jaar was. Ik ben opgevoed door twee koeien en drink nu alleen melk."

Ook zeggen sommige Twitteraars dat het artikel ten onrechte de indruk wekt dat iedereen in Nederland aan droppings doet.

Sommige mensen wijzen op de geringe omvang van de Nederlandse bossen. "Het wildste dier dat je kunt tegenkomen, is misschien een eekhoorn", zegt bijvoorbeeld Wijnand van der Hoeven. Andere Twitteraars vragen zich af of Hans en Grietje misschien Nederlands zijn.

Amerikanen zelf zijn verbaasd over het fenomeen 'dropping', maar sommige lezers maken er ook grappen over.

Volgens de auteur van het droppingverhaal in de New York Times staan droppings in ieder geval heel ver af van de Verenigde Staten, "het land van helikopterouders". Voor Amerikaanse ouders is het minder normaal om hun kind alleen over straat te laten gaan dan hier.

In 2015 werd een stel uit Maryland nog op de vingers getikt door de kinderbescherming, omdat hun kinderen (6 en 10) alleen terug naar huis liepen vanaf een park anderhalve kilometer verderop. Ze werden beschuldigd van verwaarlozing. Het koppel stond bekend als vrije-uitloopouders ('free range'), die vrijheid voor hun kinderen heel belangrijk vinden. Daartegenover staan de helikopterouders, die hun kinderen juist zoveel mogelijk begeleiden.

In de Amerikaanse staat Utah is vorig jaar een 'vrije-uitloopwet' aangenomen die de definitie van 'verwaarlozing' heeft veranderd. Kinderen mogen daar nu bijvoorbeeld alleen naar school lopen of zonder toezicht spelen in een park. Utah is de enige staat met zo'n wet.
Foto