Sorry, deze pagina kon niet gevonden worden.
Mogelijk bestaat deze pagina niet meer, of is ze verhuisd.

@De Paus: Nee, de url van de webpagina is zo idioot lang, dat hij niet past in de database van WMR.

Klik hier om het artikel te lezen.

Ik reed een keer met m'n zus door Amsterdam West, om te chillen in m'n Opel Kadett , en toen zagen we op een kruispunt een huilende man staan met een grote natte vlek in z'n kruis. Koffie gekocht en een krantje en hem op de krant op achterbank gezet en verder gereden. Hij vertelde dat hij ernstig liefdesverdriet had en zich daarom bezopen had. Na een half uurtje vertellen terwijl m'n zus en ik luisterden en we rondreden zei hij dat het wel weer ging en of we hem bij z'n kantoor konden afzetten. Dus dat deden we. Voor de deur kregen we een visitekaartje en de garantie dat er altijd werk voor ons zou zijn. En bleek hij de directeur van een megabedrijf .

OT: Deze vrouw heeft wel verschil gemaakt zeg. Zonder meer te investeren dan tijd en vertrouwen heeft ze iemand zijn leven teruggegeven. Jammer dat ik zelf weinig van beiden heb .

Zojuist een stuk gelezen over de aanslag in Londen, over een horrorslachthuis in Belgie, overeen enge man die ons Nederlanders racisten en fascisten noemt en in één adem maar even vertelt dat we niet meer veilig zijn op straat.

Man...wat is dit dan een heerlijk bericht waar je letterlijk even weer van gaat ademhalen!

@Lennox Zo een verhaal kent alleen maar winnaars. Een klein beetje tijd en toch wel wat vertrouwen heeft jouw dag, die va je zus én die van de man een stukje zonniger gemaakt!

@Meira: ja, idd

goed van die mevrouw. als die man al 3 jaar op zijn moeder stond te wachten, is het een wonder dat hij nog leeft, zo ver als hij heen was. dat er niet eens politie naar om keek