Toen examenleerling Mex van Brussel donderdag te horen kreeg dat hij was geslaagd, wist hij nog niet dat hem een emotionele rollercoaster te wachten zou staan. Nog geen twintig minuten later bleek dat de school een foutje had gemaakt en hij nog een herkansing moest maken. Tot gisteren ineens zijn mentor en directeur op de stoep stonden met een bos bloemen en gebak. "Ik was dus tóch geslaagd."

"Hoe kan de school zo'n fout maken bij zoiets belangrijks?", zegt Mex. Dat waren de eerste woorden die door hem heen gingen toen hij hoorde dat hij toch niet was geslaagd. Hij had zelf al verwacht dat hij een herkansing nodig zou hebben om te slagen, dus toen hij hoorde dat hij het wél had gehaald, kwam dat als een aangename verrassing.

"Maar toen ik even later werd teruggebeld omdat de school een rekenfout had gemaakt, was de klap extra hard. Familie en vrienden hadden mij al gefeliciteerd en ik was blij. Het voelt dan heel lullig. Terwijl als ze meteen hadden gezegd dat ik moest herkansen, had ik het niet eens erg gevonden omdat ik me er al op had ingesteld", vertelt hij aan EditieNL.

Voor het vak Nederlands kwam Mex 0,1 punt en voor aardrijkskunde 0,2 punten tekort om te slagen. Zijn docent heeft het examen Nederlands nog een keer nagekeken en vond een antwoord waar hij nog een punt extra voor zou kunnen rekenen: net genoeg om te slagen. "Maar dat moest nog voorgelegd worden aan de tweede corrector en de Onderwijsinspectie. Hij zei dat ik pas woensdag te horen zou krijgen of het goed was."

Maar gisteren was het besluit al genomen. 's Ochtends was het gezin al op de hoogte gebracht dat hij geslaagd is en zijn herkansing niet meer hoeft te maken. "Mijn moeder zei dat ze ziek was en daarom eerder naar huis was gekomen. Mijn vader en zus zeiden nog tegen mij dat ik snel moest leren voor de herkansing, dus ik had niks door."

Toen Mex even later naar buiten keek, duurde het nog even voor hij besefte wat er precies aan de hand was. "Ik dacht: wie zijn die mensen? Ineens zag ik de grote bos bloemen en begon het kwartje te vallen. Ik ben dus tóch geslaagd, dacht ik."

Overweldigend, zo omschrijft Mex het gevoel dat door hem heenging op dat moment. Hij voelt zich nu vooral goed en opgelucht. "Ik ben ook niet meer boos op school. Ze hebben me goed verrast en het leuk opgelost. Het is in ieder geval een uitslag om nooit te vergeten."