TEXEL - Een voormalig medewerkster van Ecomare heeft vorige week een bijzondere vondst gedaan. Tijdens twee strandwandelingen op Texel trof Sytske Dijken drie zeeharten aan. Van de drijvende zaden, die oorspronkelijk in Midden- en Zuid-Amerika voorkomen, zijn in Nederland slechts twintig vondsten bekend.

De eerste twee harten vond Dijksen vorige week donderdag, tussen paal 12 en paal 14,5. Een dag later vond ze bij paal 8 een derde exemplaar. Bovendien trof ze daar ook een palmtak en enkele tientallen schildjes van de gedoornde zeekat aan. De gedoornde zeekat is een inktvissoort die vooral in zuidelijkere gebieden voorkomt, schrijft Ecomare.

Vermoed wordt dat een harde westenwind als gevolg van een warme periode met zuidelijke stroming de zaden, schilden en de palmtak richting Europa heeft geblazen, waarna ze op het strand van Texel zijn aangespoeld.

Een zeehart is een zogeheten drijfzaad uit de bonenfamilie, brengt liaanvormige planten voort die tot wel twintig meter hoog in bomen kunnen klimmen en peulen van wel twee meter produceren. Omdat de zaden blijven drijven, worden ze regelmatig ver van hun oorspronkelijke leefgebied gevonden.

Hoewel de grote zaden ook door mensen worden geïmporteerd om als 'lucky beans' te worden verkocht, weet Ecomare vrijwel zeker dat deze zeeharten de grote oversteek (met hulp van de golfstroom) zelfstandig hebben gemaakt. Op de schil van een van de exemplaren zitten namelijk zeepokken, die zich alleen kunnen hechten op materialen die lange tijd in het water liggen.

Omdat zeeharten in deze contreien zelden worden aangetroffen, zijn er door de eeuwen heen verschillende legendes omheen ontstaan. Zo zou de vinder van een zeehart spoedig de ware liefde ontmoeten. Zwangere vrouwen die het extract van het zeehart drinken, zouden zichzelf verzekeren van een soepele bevalling.

Vindster Sytske zal weinig waarde hechten aan die legendes, benadrukt haar oud-werkgever: ze is inmiddels gepensioneerd en al tientallen jaren gelukkig getrouwd.
Foto