Elke dag zag de Italiaanse pizzabaas Giorgio Moffa een oude man voor zijn restaurant op een muurtje zitten, triest turend over zee met een fotolijstje in zijn hand. Op Facebook deelde Moffa zijn ontroerende liefdesverhaal.
De turende man bleek de 70-jarige Giuseppe Giordano. Al jaren zit hij elke dag op een muurtje in de Italiaanse plaats Gaeta met een fotolijstje van zijn vrouw Ida bij zich. Zeven jaar geleden overleed Ida aan kanker.
Moffa deelde eerder deze zomer op Facebook het verhaal van Giordano. Giordano en zijn vrouw Ida ontmoetten elkaar op 16-jarige leeftijd. Ze kregen drie kinderen en waren vijftig jaar samen. Het gezin bezocht regelmatig de plek in Gaeta waar Giordano nu elke dag zit.
"Ik zag hem zitten en wist meteen dat dit een prachtig liefdesverhaal moest zijn. Ik heb hem zien huilen. Er zijn vandaag de dag nog maar weinig mannen als Giordano die hun verdriet zo laten zien. Je bent een grootse man", schrijft Moffa.
De post van Moffa gaat inmiddels de hele wereld over en overal ter wereld zijn mensen ontroerd door de rouwende opa. Volgens Moffa hét bewijs dat iedereen wel 'een grote liefde heeft die hij of zij nooit zal vergeten'.
Restauranteigenaar Moffa maakt, sinds hij het verhaal van Giordano kent, regelmatig een praatje met de oude Italiaan die hij op Facebook zijn 'lieve vriend' noemt.
FotoDitzelfde zie ik nu ook elke dag
. Sinds mijn moeder is overleden (bijna 9 maanden geleden) heeft mijn vader, na 53 jaar huwelijk en 5 jaar zeer intensieve zorg, een onherstelbaar gat in zijn hart en in zijn leven. Om een en ander dragelijker te maken, heeft hij een grote foto van mijn moeder neergezet op haar vaste plekje en praat daartegen alsof ze er gewoon nog is. Daar mag iedereen wat van vinden maar het helpt hem om het verlies te kunnen dragen, en zo lang dat het geval is blijft die foto daar gewoon staan.
Dit soort zaken kun je nooit voor een ander invullen. Het betekent ook niet dat zijn leven niet verder gaat, hij gaat regelmatig met mij op pad, met zijn vrienden kaarten enzovoort en geniet ook wel van zaken, maar het gat wat m'n moeder heeft achtergelaten valt nooit meer te vullen en zal tot zijn dood blijven bloeden. De foto is een soort pleister.
@allone: Mijn ouders konden elkaar soms wel de tent uit vechten, maar aan liefde heeft het ze nooit ontbroken. Zelfs toen mij moeder uiteindelijk erg dement werd, was ze duidelijk erg gecharmeerd van m'n vader en andersom ook.
Zo praatte ze in een bepaalde periode maandenlang helemaal niet meer en was nauwelijks nog bereikbaar. Maar mijn vader bleef haar tijdens het verzorgen steeds het knapste oude vrouwtje van Groningen noemen. Op een dag keek ze hem plotseling recht in het gezicht en zei met luide stem "nou, je bent zelf anders ook een verdomd knappe bink"
.
Hier heb ik echt dagenlang om gelachen.
.
Mocht ik dood gaan, zou ik niet willen dat mijn vrouw dit zal doen. Wat een verpest van je leven! Dat je iemand mist, wil niet zeggen dat je je eigen leven op deze manier moet vergallen... iedere dag... iedere dag verdrietig zijn en mensen noemen dit 'romantisch'? Natuurlijk hoop ik dat mijn vrouw me niet vergeet, maar van mij hoeft ze niet iedere dag verdrietig te zijn...
aan.