Karel Tellings uit Barendrecht was 70 toen hij hoorde dat hij een prins is. Hij moest met spoed naar een paleis in Indonesië komen. Woensdag kreeg hij een belangrijke onderscheiding vanwege zijn bijzondere geschiedenis.

Zes jaar geleden, op een gewone, doordeweekse dag, kreeg Karel Tellings uit Barendrecht een brief. Met een sjieke zegel op de envelop en geschreven in een zwierig handschrift. De boodschap was helder: hij moest met spoed naar Indonesië komen. Was getekend: de keizer uit Surakarta, een gemeente op het Indonesische eiland Java.

Karel Tellings, een 75-jarige AOW'er die met zijn vrouw op twee hoog in Barendrecht woont, is namelijk een prins. Zijne Majesteit Inkang Sinoehoen Kanjeng Soesoehoenan Paku Buwono had vastgesteld dat hij een afstammeling van de keizerlijke familie op Java was.

Tot die brief had hij géén idee. "De broer van mijn vader heeft weleens gezegd dat we afstammen van hoge Javaanse adel, maar ik dacht: ja ja, het zal wel. Ik liet het rusten. Mijn vader kwam in 1942 tijdens de Slag om de Javazee om het leven, ik heb tot mijn achttiende in een weeshuis op Java gewoond."

Zijn moeder hertrouwde met een man die niets van Karel wilde weten. "Ik heb mijn ouders niet leren kennen, wist dus niets van mijn geschiedenis." Op zijn achttiende kwam Karel naar Nederland, waar hij trouwde en een gezin stichtte.

Altijd bleef hij nieuwsgierig naar zijn verleden. Samen met zijn vrouw deed hij in 2011 dan ook meteen wat de keizer vroeg. Hij vloog naar Surakarta en werd er door een fronsende beveiliger ontvangen. 'Wilde u zó naar het paleis toe?' vroeg hij, wijzend op hun kleren. Karel droeg namelijk een simpele blouse en een spijkerbroek. "Maar dat was te burgerlijk, dat kon écht niet voor een bezoek aan de keizer", grinnikt hij nu.

Dus kregen Karel en zijn vrouw (78 ) een traditionele sarong aan en werd Karel op het paleis beëdigd. Hij kan er nog steeds om lachen. Stond-ie daar, met de neef van de keizer achter zich. "Hij had een soort paraplu in zijn hand, die boven mij werd gehouden. Het was heel officieel allemaal." Het echtpaar verbleef een tijd lang bij de keizerlijke familie. "Ze zijn heel gastvrij. We keken onze ogen uit. Het was zó mooi, groot, luxe. Er zat een heel hotel bij het paleis, daar sliepen we. Echt overweldigend."

Vanaf het moment van de beëdiging was het een feit: Karel was een prins. En prinsen hebben vaak lange, moeilijke namen. Die van Karel luidt: Kanjeng Raden Aryo Karel Henry Hadinagoro. Een mondvol, maar hij gooit het er vloeiend uit. "Je bent een prins of niet, hè."

De keizer vroeg Karel en zijn vrouw of ze in het paleis op Java wilden komen wonen. Want: plek genoeg. En personeel genoeg: er werken 2000 mensen op en rond het paleis. Maar Karel en zijn vrouw – de prinses – besloten in Barendrecht te blijven. "Wat moeten we met al die rijkdom?" vraagt de prins zich hardop af.

"Ik ben gelukkig in mijn eigen 'paleis', in Barendrecht, met mijn eigen spullen en familie. Iedereen vindt het hier ook heel leuk, ik vertel er graag over." Het enige 'prinselijke' aan zijn woonkamer is dat er staatsieportretten en oorkondes hangen. Ook de brief waar alles mee begon, heeft hij bewaard.

Het is ook niet zo dat prins Karel nu heel veel geld heeft. "Ik leef nog steeds van een AOW. En dat gaat prima. Het draait om de liefde." En om zijn geloof. Vanuit het christendom helpt hij armen. Al vijftig jaar zamelt hij kleding in, voor mensen in Israël, Sri Lanka, en nu ook in Surakarta, sinds hij weet dat hij prins is.

Dagelijks is Karel nog bezig met zijn verleden, en dat van zijn vader. Morgen krijgt Karel van de Inspecteur-Generaal der Krijgsmacht het zogenoemde Mobilisatie-Oorlogskruis, voor zijn vader. Daar is hij trots op. Hij zal dan ook in zijn traditionele, koninklijke outfit de onderscheiding in ontvangst nemen.

Maar hij blijft er ook 'heel nuchter' onder. "Het personeel in het paleis buigt voor mij, omdat het hoort, maar mensen in Nederland doen dat niet. Wil ik ook echt niet. Ik ben Karel."

Gewoon Karel, dus, maar wel mét een mooi vakantiehuis. Want ieder jaar gaat hij op visite, in het paleis van de keizer. "Zo'n adresje is een leuke bijkomstigheid."
Foto