hr
jaargang -23 - laatste artikel 28-3 18:00 - 74300 artikelen - nu online 38 bezoekers -

Home
Forum
Lid worden

Leden
Gebruikersnaam:

Wachtwoord:

Login onthouden

Login via:
Wachtwoord vergeten.

Het Forum

· [MED] Mededelingen
· [SUG] Suggesties
· [M&S] Moppen/Spelletjes
· [CUL] Kunst & Cultuur
· [OFT] Offtopic
· [G&C] Games & Computers
· [WMO] Wat me is overkomen
· [VDS] Vragen des levens
· [POL] Politiek
· [CON] Consumenten forum


offtopic - offtopic - offtopic - offtopic - offtopic - offtopic - offtopic - offtopic


[1] 2 3 4 5 6

Emmos Reisblog vanaf april 2019

17-04-19 13:20:08
Sjaak
Moderator


WMRindex: 21.226
OTindex: 53.100
Binnenkort, komende zondag voorlopig, ga ik er weer voor drie maanden van tussen.

Ik kom dit keer op een wat nieuwer bootje, de Floretgracht, uitvliegen naar Lome in Togo. Als het goed is heb ik daar internet aan boord.

Emmo.

17-04-19 13:25:37
Emmo
Stamgast


WMRindex: 65.335
OTindex: 28.406
De Floret is een zusterschip van de Florijn van een jaar geleden.
Floretgracht

17-04-19 13:39:39
stora
Oudgediende


WMRindex: 18.714
OTindex: 2.861
Ik hoop voor je dat ze op de Floretgracht nog een paar eieren voor je verstopt hebben:)
Goede reis en veel plezier:D

17-04-19 15:51:49
Mamsie
Oudgediende


WMRindex: 45.471
OTindex: 94.212
Mooie boot. Ik ga me verstekelen! :P

18-04-19 00:30:20
Emmo
Stamgast


WMRindex: 65.335
OTindex: 28.406
@Mamsie: Ik moet opstappen in Afrika. Verstekelingen vanuit Afrika worden nogal eens met een scheef oog aangekeken.

18-04-19 00:32:15
Mamsie
Oudgediende


WMRindex: 45.471
OTindex: 94.212
@Emmo: Nou, dan gaat het hele feest niet door! :D

20-04-19 15:28:50
Beereekhoorn
Oudgediende


WMRindex: 1.216
OTindex: 8.316
Goede reis :) ik verheug me weer op je verslagen :)

22-04-19 10:43:19
Emmo
Stamgast


WMRindex: 65.335
OTindex: 28.406
@Beereekhoorn: Komt 'ie, vanuit het hotel in Lomé

22-04-19 10:43:49
Emmo
Stamgast


WMRindex: 65.335
OTindex: 28.406
Dag 0: Proloog
Afgelopen maandag kreeg ik een telefoontje van de baas. Of ik maar genegen was om komende vrijdag naar Lome te vliegen. Lome ligt in Togo, één van de West-Afrikaanse landen, zoals Liberia, Nigeria en Kameroen. Niet één van mijn favoriete bestemmingen. In Togo zelf ben ik nooit geweest maar in verschillende buurlanden heb ik voldoende avonturen beleefd om en zekere mate van wantrouwen te hebben.
Maar volgens de baas was dertig april mijn verlof op, en volgens contract ben ik 15 (werk)dagen tevoren oproepbaar. Tenzij ik zeer zwaarwegende redenen heb, is het gewoon mijn beurt. Het enige dat ik kon verzinnen was dat ik zaterdag 20 april een afspraak had voor een verjaardag in Duitsland. Daar zou ik samen met mijn vader heen. Geen bezwaar voor de baas, want het schip zou vier dagen binnen liggen vanaf vrijdag. Maandag klaar. Dus kon ik ook op zondag vliegen. Zaterdag op en neer naar Duitsland vierhonderd kilometer heen, vierhonderd terug. En dan de dag erop naar Togo. Mooi.
Blijkbaar waren ze serieus, want een dag later had ik de reisgegevens al, en nog een dag later een brief van de agent in Lome dat alles voor me geregeld was en dat ik het land in mocht komen. Schijnbaar heel belangrijk, want er stonden een paar mooie stempels op.
Ook maar Schipholtaxi aangevraagd, dat is wel zo prettig. Ik sjouw met twee koffers met in totaal goed dertig kilo pakkazie en dan is bus en trein lichtelijk minder praktisch. De moderne treinstellen zijn ingericht op een minimum hoeveelheid bagage, en probeer voor de aardigheid eens met een koffer van twintig kilo de bus in te komen.
De twintigste gewoon naar Duitsland en op de terugweg belde Schipholtaxi met de tijd dat de taxi me zou ophalen. Ik zat op dat moment net in de Voerstreek in België in een “Deviation” die op typisch Belse wijze aangegeven was. Later op de snelweg maar even met de handsfree teruggebeld en de gegevens opgenomen. Kwart voor tien ophalen, vlucht gaat om half drie. Ruim de tijd.

22-04-19 10:44:24
Emmo
Stamgast


WMRindex: 65.335
OTindex: 28.406
Week 1
Dag 1, zondag 21 april 2019
De volgende ochtend nog even de nodige laatste handen in m’n huisje. Dat staat de komende drie maanden leeg. Dus de koelkast, prullenmanden, afvalbakken leeg, verwarming laag en meer van dat soort dingen. De bederfelijke waar gaat naar de buren, twee plastic tassen vol. Ik had verwacht later weg te gaan en daarom had ik mijn koelkast niet leeggegeten.
De taxichauffeur was op de seconde op tijd, en met een dikke Mercedes onderweg naar Schiphol. Onderweg mooi weer en geen vertragingen, we waren vlot op Schiphol. Op Schiphol de garantiebrief opgehaald. Dit keer klopte het wel, alles in orde. Toen inchecken.
Ik heb bijna altijd ruzie met die automatieke incheckapparaten, en nu ook weer. Ik moest volgens het apparaat mijn visumnummer invullen. Volgens de agent zou ik bij aankomst een visum krijgen en dat nummer had ik uiteraard niet. Toen maar een juffertje aangeschoten en die verwees me naar een balie. Bij de balie vroegen ze me naar mijn retourticket, die ik óók niet had.
Uiteindelijk is het toch allemaal wel goed gekomen, maar hoe moeilijk kunnen mensen het mekaar maken. Gelukkig zijn die baliedames best vriendelijk en behulpzaam. Aan de andere kant, het natuurlijk gewoon d’r vak.
Bij de beveiliging bleek dat ik dit keer mijn zakken helemaal leeg had moeten maken, en niet alleen het ijzerwerk. Bovendien moest ik mijn camera uit de paraattas halen. Dat was ook voor het eerst. Elke keer is er wel weer iets anders. Maar uiteindelijk had ik nog tweeënhalf uur zoet te brengen. Die benut ik dan maar om dit reisverslag te beginnen.
Op Charles de Gaulle. Dankzij de typische indeling en de onnavolgbare bewegwijzering drie keer meer gelopen dan nodig was. Maar goed dat er op strategische punten mensen stonden met een handscanner die je de weg konden wijzen. Wonder boven wonder spraken deze mensen goed Engels. Maar met goede borden hebben ze al dat volk niet nodig.
Ik moet weer een paar uren op mijn kont zitten, over twee uur gaat het volgende vliegtuig. Op naar Togo.
In Togo, op de luchthaven van Lome, krijg ik mijn eerste ervaringen met de de plaatselijke bureaucratie. De eerste horde is de gezondheidsdienst. Even mijn pokkenbriefje laten zien, meer niet. Tegelijk moet ik nog even met een warmtebeeld camera bekeken worden. Schijnbaar had ik niets onder de leden, want ik mocht doorlopen, naar de immigratie en visa dienst.
Daar moest ik twintig euries betalen en kreeg een formulier mee om in te vullen. Formulier ingevuld, allemaal min of meer normale vragen, het meest bijzondere waren vaders naam en moeders naam. Daar kun je natuurlijk invullen wat je wilt, want dat is toch niet te controleren.
Met ingevuld formulier ik weer terug naar het loket. Daar werden paspoort, formulier en de brief van de agent ingenomen. Ik mocht rondlopen en diende achter het hokje te wachten. Ook dat was normale procedure, dat gebeurde wel meer mensen. Een medereiziger, die een paar woorden Engels kende, was zo vriendelijk uit te leggen dat ik tegelijk mijn koffers van de band kon halen en dan weer terug naar dat hokje kon gaan. Goed.
Terwijl ik op mijn koffer wacht komt er een dametje langsdalven met een briefje met mijn naam erop. Van het agentschap. Schijnbaar was er iemand die me net buiten het vliegtuig stond op te wachten, die ik straal voorbijgelopen ben. Er stonden daar inderdaad een stuk of vier afhalers, maar ik had mijn naam, of de scheepsnaam, niet gezien. Volgens dat dametje was ik ook opgeroepen, maar klaarblijkelijk was mijn naam zo verhaspeld dat ik dat niet gehoord heb.
Toen mijn koffers voorbij kwamen die van de band geplukt en weer terug naar dat hokje van de visum dienst. Wachten. Na verloop van tijd komt datzelfde dametje waar aanwaaien neemt me onder de arm richting uitgang. Daar stond de man te wachten die me af kwam halen. Hij had inmiddels mijn paspoort van de visum dienst gesnaaid. Toen vroegen ze of ik al voor het visum betaald had. Ja, zeg ik, twintig euro. Dat was schijnbaar helemaal niet in de haak want we gingen met zijn allen, inmiddels vier man sterk, terug naar de visumdienst, waar een heleboel in deels Frans deels in een plaatselijk taaltje gekwekt werd. Eind van het liedje betaalde de agent met een biljet met plaatselijke flappen en ik kreeg mijn twintig euro weer terug.
Daarna nog door de douane. Daar werd alle bagage gecheckt en gebaarde een plaatselijk individu dat ik mijn tas open moest maken. Ik frommel een beetje met de ritsen maar toen ik mijn tas tas open had was het individu al weer vertrokken. Tas maar weer dicht, en samen met de agent naar het hotel. Hotel had een bewaker met een hek waar je met een tank moest komen om het plat te walsen Maar dat was dan ook het eerste en voorlopig het enige dat ik op het gebied van veiligheid gezien heb.
Goed. Maffen. Morgen zijn ze de eerste. Het was inmiddels al na enen in de ochtend, plaatselijke tijd.

22-04-19 11:49:40
Mamsie
Oudgediende


WMRindex: 45.471
OTindex: 94.212
Haha, je hebt op die eerste dag al meer avonturen beleefd dan een ander in máánden!

22-04-19 12:36:08
botte bijl
Oudgediende


WMRindex: 90.799
OTindex: 39.068
je bent dus in Togo aangekomen. nergens ter wereld is de KoffieTogo verser. geniet ervan  ;)

22-04-19 14:13:46
allone
Oudgediende


WMRindex: 50.718
OTindex: 90.297
Quote @Mamsie:
Haha, je hebt op die eerste dag al meer avonturen beleefd dan een ander in máánden!
ergens wel leuk, toch?!

22-04-19 15:51:10
Beereekhoorn
Oudgediende


WMRindex: 1.216
OTindex: 8.316
Goed begin is het halve werk :)

22-04-19 16:30:22
stora
Oudgediende


WMRindex: 18.714
OTindex: 2.861
Het is bij jou echt hollen of stilstaan:D

24-04-19 23:42:09
Emmo
Stamgast


WMRindex: 65.335
OTindex: 28.406
@stora: Dat is een understatement  ;)

24-04-19 23:43:14
Emmo
Stamgast


WMRindex: 65.335
OTindex: 28.406
Dag 2: Maandag 22 april 2019
Kalmpjes aan ontbeten, er was geen enkele haast. Om negen uur mezelf maar afgemeld en in de lobby gaan zitten. Half tien zouden ze me komen ophalen. Tegen tienen het agentschap maar eens opgebeld waar of die zooiensteker bleef. “Even vragen, ja hoor, hij is onderweg”. Met een kwartiertje was er inderdaad iemand die me naar het schip kon brengen.
Naar de haven toe was het een beetje hobbelig. Wegwerkzaamheden waren in volle gang. Dat hield in dat het oude wegdek al was weggehaald en er letterlijk niemand aanstalten maakte om het nieuwe dek te plaatsen. Een goede vering en vierwielaandrijving zijn in ieder geval aan te bevelen. Mijn chauffeur had zich in ieder geval in zoverre aangepast dat hij constant in de lage gearing reed. Het karretje maakte een toeren, ongelofelijk.
Ook de slagbomen waren van een plaatselijke constructeur. Een stuk touw over de weg gespannen. Aan één kant vastgemaakt aan een buis in een blok beton. De overwegwachter duwt die buis horizontaal, het touw ligt op straat en je kunt doorrijden. Behoorlijk bedrijfszeker maar wel arbeidsintensief.
Na een hoop gehobbel en een aantal paspoortcontroles kwamen we bij het schip. Gelijk sprongen een aantal matrozen in het geweer. Koffers werden aan boord gesjouwd en naar mijn hut gepikold, collega werd opgeroepen en die stond binnen de kortste keren voor mijn neus. Ik werd zeker verwacht.
Even een praatje gemaakt. Een aantal jaren voorheen had ik met hem gevaren op een ander schip toen hij nog tweede was. Met de kapitein had ik ook al eens gevaren en de bootsman kende ik ook al. Samen met collega een rondje over het schip gemaakt. Het zal weer even wennen zijn. Ik als eens eerder op een zusje gevaren maar op deze hebben ze toch weer wat andere trucs uitgevonden. Later nog maar eens rustig rondkijken hoe het er allemaal uitziet.
In ieder geval zal ik weer aan de studie moeten. Één van de nieuwigheden is een ECDIS, een Tomtommetje voor op zee. Nou hebben ze daar een enorme hoop dingen aan vastgeknoopt waardoor het geheel nogal ingewikkeld is geworden. Uiteraard is dit een ander model dan waarop ik les heb gehad. Voor deze apparaten ben ik een week lang in Hamburg op cursus geweest. Maar zo’n cursus is apparaatgevoelig, heb je een certificaat voor een Miele, dan ben je niet gecertificeerd voor een AEG, om het maar simpel te houden. Dus moet ik voor dit hebbeding ook nog weer een certificaatje halen. Volgens mijn collega was dat een cursus van een uurtje op de computer, dan een vragenlijstje beantwoorden en dan kan je je eigen certificaat uitprinten.
Om vier uur ging collega van boord, die zou met een lange stop op Parijs direct naar Sint-Petersburg vliegen, wel via Moskou natuurlijk, want het moet natuurlijk ook weer niet te makkelijk worden. Die zou al met al een dik vierentwintig uur onderweg zijn. Nou ja, het is sneller dan lopen.
Het schip ligt hier in Lome mangaanerts te laden voor Santander. Zowat een volle bak, tienduizend ton. Maar ze zijn al van vrijdag bezig en volgens de berichten zal het nog wel een dagje of vijf duren. We laden met scheepskranen met een knijpertje er onder. Die knijpertjes zijn handbediend. Dat wil zeggen dat de kraandrijver de knijper op de lading moet leggen dat de kracht eraf is, en dan moet iemand vanaf het luikhoofd aan een touwtje trekken. Dan gaat de knijper open. Per hapje doen ze één à twee ton, als ze dat al lukt. Zelfs met drie kranen tegelijk en vierentwintig uur per dag gaat het nog steeds traag.

24-04-19 23:43:43
Emmo
Stamgast


WMRindex: 65.335
OTindex: 28.406
Dag 3: Dinsdag 23 april 2019
Vandaag een dag van rondrennen en overal de neus insteken. Kapitein zit de hele dag op de pot met een voedselvergiftiging en daarmee komt alle loslopend volk van agenten, surveyors en andere lieden op mijn dak. Ik verdoe mijn tijd met van hot naar haar rennen, want elk moment als ik ergens bezig ben dat is er weer een hoogst belangrijk persoon dat even zijn neus komt laten zien. Gelukkig gaat het met de dag beter met de kapitein, het is alleen maar een kwestie van tijd en een beetje uitzieken.
Ik heb al eens eerder met dezelfde kapitein gevaren. Dat was door een aantal omstandigheden een gedenkwaardige reis. We hebben genoeg verhalen om elkaar te vertellen. Ook met de hoofdmachinist heb ik al eens eerder gevaren, een paar keer zelfs. De eerste keer op een oud grafjammer dat al bijna twintig jaar geleden verkocht is. Ook de bootsman is een oude bekende. Voor de rest is het allemaal nieuw volk waarbij het weer een tijdje gaat duren voordat ik de juiste koppen bij de juiste namen weet te verzamelen.
Twee keer per dag komen de verschillende hoogwaardigheidsbekleders voor de geladen tonnen. Van de wal weten ze alleen wat is afgeleverd op de kade. Wat er echt geladen is moet ik zelf uitrekenen door middel van de diepgangen. Volgens de wet van Archimedes, die ouwe Griek die tijdens het badderen uitvond dat een drijvend lichaam evenveel water verplaatst als zijn eigen gewicht, kunnen we, als we de volume van het schip onder water weten, het gewicht bepalen. Officieel heet dat een draftsurvey. Je neemt de diepgangen voor achter en in het midden, berekend het gemiddelde, compenseert voor de brandstof, drinkwater en nog wat dingen, en je weet hoeveel er geladen is.
Tegenwoordig heeft de rederij daarvoor een speciaal programmaatje, waar ik met gezonde argwaan naar zit te kijken. Ik gebruik het liefst mijn eigen programma, dan maak ik tenminste mijn eigen fouten. Maar ik heb dit keer het programma naast mijn eigen gelegd samen met het officiële rapport van de wal. Voor de tweede keer in mijn leven geeft mijn programma dezelfde uitkomst als dat van de rederij. In het rapport van de surveyor van de wal zitten een aantal eigenaardigheden, maar die goede man heeft net zo lang lopen klooien tot het eindresultaat wél hetzelfde was.
Ik weet nu al wat er bij einde belading gaat gebeuren. Volgens van de gegevens van de wal zouden we 10.000 ton moeten krijgen. Het resultaat van het draftsurvey zal daar iets boven liggen, een tonnetje of tien, max. Mijnheer de draftsurveyor zal net zo lang blijven worstelen tot hij dat resultaat heeft. Zoiets gebeurt wel vaker.
Voorlopig gaat alles op zijn elfendertigst. Laadsnelheid is ongeveer achthonderd ton per twaalf uren. Als je daarmee doorrekent kom je uit op vrijdagochtend klaar. Daarna is het ongeveer elf dagen varen naar Santander in Spanje. Dat zal dan om en nabij zeven mei worden. Spanje kennende zal de lossing stukken sneller gaan dan het laden. Dagje of twee, op zijn hoogst. Hangt een beetje af of ze daar normale uren draaien of dag en nacht doorgaan.

26-04-19 00:54:58
Emmo
Stamgast


WMRindex: 65.335
OTindex: 28.406
Dag 4: Woensdag, 24 april 2019
Vanochtend om zeven uur mocht ik de diepgangen weer nemen en de geladen gewichten uitrekenen. In de twee dagen dat ik aan boord zit is dat nu al routine geworden. Totaal geladen 7319 metrieke tonnen, nog een 2700 te gaan. De manier waarop ik die gegevens neem is nogal onzuiver, er zit een vrij grote foutmarge op. Het is toch maar een tussenuitkomst om een idee te krijgen van hoe ver we zijn en hoe lang we nog te gaan hebben. En daarvoor is het goed genoeg. Om het echt zuiver te doen moet ik de belading stilleggen, en dat vind ook weer een beetje overdreven.
De reden daarvoor is dat als het schip aan het laden of lossen is, zeker als het met eigen kranen gaat, het schip constant een beetje slingert. Dat geeft een onzuiverheid in de afgelezen diepgangen. Voor een echt, officieel, draftsurvey leg je wel alle operaties stil als je de gegeven aan het opnemen bent.
Vandaag wat extra drinkwater gekregen, dertig ton samen in drie vrachtautootjes. Waarschijnlijk moesten ze dat water uit de Sahara halen, want ze waren een eeuwigheid onderweg. Het vuilnis ging van boord, keurig gesepareerd op de laadbak van een kleine vrachtwagen. Vroeg in de avond kregen we nog wat vreterij aan boord. Het begint een flinke echo te worden in de voorraadkamer van de kok, en we moeten nog elf dagen naar Santander. Grote voordeel is dat we Santander een volle bak met vers spul krijgen. Tenzij natuurlijk we onderweg instructie krijgen om naar Noordwest Europa te gaan. Dan kan het voordelig zijn om ook in Santander minimaal te storen en verderop een vrachtwagentje uit Nederland te laten komen. Op de één of andere manier is Nederland nog steeds een stuk goedkoper dan de meeste andere landen.
Ik kom beneden voor het avondeten, en de tweede en derde machinist zitten er al. Ik wens “brjetnava aptida” “Eet smakelijk” op zijn Russisch en “Magannan pagay” in het Tagalog. Tweede machinist is een Rus en de derde een Filipijn. Krijg ik in koor “Eet smakelijk” in passabel Nederlands terug. Over een multinationale bemanning gesproken.
Omdat in het begin van de belading ruim één wat trager liep kregen we teveel tonnen in ruim twee en drie. Gevolg daarvan dat de trim, de helling van het schip in langsscheepse richting, te groot bleef. Om dat te compenseren liet ik in alle drie de ruimen alleen aan de voorkant beladen. Luik drie trim op die manier achterover, luik twee een beetje voorover, en luik één flink voorover. Het samenstel zou er voor zorgen dat de achterdiepgang langzaam zou toenemen en de voordiepgang een stuk meer. Dat verminderd de trim. Of dat voldoende zou zijn zie je dan vanzelf als je de waarden bijhoudt. Regelmatig de kaai opstruinen om te kijken hoe ze erbij ligt.
Bij de bepaling van de geladen gewichten om zeven uur ‘s avonds krijg ik een schok. Totaal geladen in twaalf uren dertienhonderd ton. Anderhalf keer zoveel als de twaalf uren daarvoor. Dat zou betekenen dat de morgen tegen zevenen klaar zouden zijn. In verband daar mee geef ik de derde stuurman order om bij een achterdiepgang van achtenhalve meter kraan drie te stoppen en alleen nog te laden met kraan één en twee. Daarmee komt het schip alleen maar voorover en zal de achterdiepgang lichtjes afnemen. Achtenhalve meter gelijklastig was de vertrekdiepgang die mijn collega had uitgerekend bij een volle bak lading, tienduizend ton plus vijf procent. Het contract was afgesloten op tienduizend plus of min vijf procent, en we nemen liever meer mee, want we worden per ton betaald.

26-04-19 05:49:58
allone
Oudgediende


WMRindex: 50.718
OTindex: 90.297
En lukt je dat, om iedere keer weer al die nieuwe namen bij nieuwe gezichten te leren en onthouden? En nieuwe cursussen er bij: zo wordt je werk iig nooit routine/sleur..

Wel makkelijk, dat iedereen gewoon Nederlands praat (a)

26-04-19 13:02:10
Emmo
Stamgast


WMRindex: 65.335
OTindex: 28.406
@allone: Met een beetje slaan en schoppen leren ze het wel (sword) :ja

26-04-19 13:16:38
Emmo
Stamgast


WMRindex: 65.335
OTindex: 28.406
Dag 5: Donderdag, 25 april 2019
Om vijf uur in de ochtend uit mijn nest getremd door de tweede stuurman. Diepgang achter is acht meter zestig en er ligt nog maar een klein prakje op de kaai. Ik strompel aan dek en inderdaad, hij had niets teveel gezegd. In de loop van de vorige avond had de kapitein beslist dat we door zouden gaan tot acht zeventig achter voordat we kraan drie zouden stoppen. Hij wilde zo lang als enigszins mogelijk doorgaan met kraan drie. Prima. Ik had de restrictie de trim te beperken tussen de nul en een halve meter. Dat zou op die manier krapaan worden.
Om half zes stoppen we kraan drie en nog even later kraan twee. Rond die tijd is de trim nog steeds een meter. Niks bijzonders maar niet wat die ouwe wilde. Gelukkig zijn er voor Santander, de bestemmingshaven, geen diepgangsrestricties,anders zouden we nog bijzondere trucs moeten gaan uithalen. Die kosten tijd en duiten en dat wordt door niemand gewaardeerd.
Het laatste prakje laat ik zoveel mogelijk in het neusje gooien. Uiteindelijk komt de trim uit op rond de zeventig centimeter. Daar moeten we het mee doen. Als de laatste lading erin zit maak ik samen met de surveyor het eindsurvey. Ik kom uit op 9755 en de surveyor op 9800 ton geladen gewicht. Omdat ik de hele zooi uit en terna doorgerekend had wist ik precies waar de boel knijp zat. Mijn collega had bij het aanvangssurvey een verschil van negentig ton en de toenmalige surveyor had wat gekke trucs toegepast om toch hetzelfde resultaat te krijgen. Geen wonder dat hij nu weer een verschil kreeg. Mijn survey had een lager getalletje dan de zijne, dus haastte ik me te zeggen dat ik alle vertrouwen had in zijn rekenkunsten (tussen ons gezegd en gezwegen had mijnheer de surveyor in het aanvangssurvey een plusje en een minnetje verwisseld waardoor zijn gemiddelde diepgang niet correct was). Mijn baas wordt met de ton betaald. Hoe hoger het geladen gewicht, hoe beter de verdienste. Hoe we dat in de loshaven oplossen zien we dan wel weer. Waarschijnlijk gaat het met de knollen de pot in. Vijftig ton is nou ook weer niet zo’n hoeveelheid al moet je het niet op je tenen krijgen.
Punt hierbij is natuurlijk de meetnauwkeurigheid. Het meten in een draftsurvey is het aflezen van de diepgangen. Dat kan onder de meest ideale omstandigheden tot op één centimeter nauwkeurig. Beweegt het schip en is er een golfslag dan is de nauwkeurigheid gelijk een stuk minder. In de hydrografische tabellen is een kolom “tonnen per centimeter”, oftewel TPC. Deze waarde geeft aan hoeveel het schip zwaarder wordt als de diepgang één centimeter toeneemt. Dat is je meetnauwkeurigheid. Op dit schip is die TPC op de geladen lastlijn (de maximaal toegestane diepgang) ongeveer tweeëntwintig t/cm. Een draftsurvey kan dus nooit beter zijn dan die tweeëntwintig ton. Kun je op vijf centimeter aflezen is dit al slechter dan honderd ton. Vandaar dat een fout van vijftig ton niet eens zoveel is. Mensen van de wal hebben nogal eens moeite met die waarden. Die gaan dan bakkeleien over een hoeveelheid van tien ton.
Toen het laden eenmaal gedaan was liet de derde stuurman de ruimen dicht leggen en afkeggen. Kranen vastzetten en voor de rest zeeklaar maken. Daarna een zoektocht voor verstekelingen, je weet maar nooit. Om twaalf uur kwam de loods en om kwart over twaalf voeren we. Nadat de loods van boord was nog een keer zoeken. Als je er op dat moment nog één vind kan die nog met een bootje naar de wal, anders zitten we ermee tot Spanje, en in extreme gevallen nog langer. Bijvoorbeeld als de verstekeling in Spanje niet de wal op mag. Dat gebeurt regelmatig en dan kan zo iemand maandenlang aan boord blijven. Dat is nogal lastig, vooral als het er meerdere zijn. We hebben geen accommodatie voor extra mensen en we mogen ze niet te werk stellen. Bovendien is er nog een veiligheidsprobleem, voor hetzelfde geld nemen ze het schip over en gijzelen ze de bemanning. Ook daar zijn voorbeelden van. Een scheepsbemanning is niet bewapend en als we dat wel waren, dan konden we er nog niet mee omgaan.

26-04-19 13:23:48
venzje
Oudgediende


WMRindex: 22.536
OTindex: 7.901
@allone: Logisch, want Nederlands lijkt nog het sterkst op de oertaal die Adam en Eva spraken.  ;)

26-04-19 16:19:26
allone
Oudgediende


WMRindex: 50.718
OTindex: 90.297
@venzje: 8O zo hee, zo is men nooit te oud om er nog wat bij te leren :D

Laatste edit 26-04-2019 16:20

26-04-19 23:40:16
HoLaHu
Oudgediende


WMRindex: 6.240
OTindex: 2.472
Hee Emmo...het valt me op dat je zegt: Met die heb ik al eens gevaren en met die heb ik ook al eens een reis gemaakt...Heb je nou nooit eens dat je denkt: Oh mijn god...Niet wéér met die l*l, drie maanden lang?

Hopelijk spreken je Russische en Filipijnse collega's iets meer Nederlands dan "Smakelijk eten"! Maar het begin is er! :)

Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren!

[1] 2 3 4 5 6

WMRphp ver. 7.1 secs - Smalle versie - terug naar boven