KlikApocalypsHet regent, het regent, het regent nu al maanden.
Het water stroomt daar waar sinds eeuwenlang de zon alleen maar scheen
Het water staat de mensen aan de lippen.
Ze zijn niet meer te redden, ze kunnen nergens heen.
Het water , het water, het water blijft maar komen.
De aarde is in opstand, er hangt een grauwe grijze lucht.
Stormen woeden, bergen spuwen, modder in de ether.
En niemand is te redden, iedereen is op de vlucht.
De Aarde schudt haar pels los, het moest een keer gebeuren.
Zij had zich door de eeuwen heen, nog redelijk beheerst.
Zij was voor alle mensen, toch `n gedekte tafel.
De mensheid heeft haar met haar arrogantie overheerst.
Het schip zinkt, het schip zinkt, we zijn niet meer te redden.
De wanhoop en de chaos maken alle mensen woest en daas.
Ze willen zich teneinde raad, nog een keer goed bezatten.
Ze roven en verkrachten, de duivel is de baas.
De mensheid, de mensheid, is aan zijn eind gekomen.
Doldriest en wanhopig huilend, roepen zij hun Goden aan.
Maar die zijn niet meer nodig, dat is zeker.
Want waar geen mensen zijn, daar hoeft geen God meer te bestaan.
De Aarde is het hopeloos te moede.
De mens leek uitverkoren maar hij bleek een parasiet
Begeerte, macht en onlust heeft gewonnen van de liefde.
Zij gaat opnieuw beginnen maar de mensheid spaart ze niet.
Ze spoelt haar vacht schoon,laat het water stromen.
Dan zal ze rustig wachten, en alles wordt weer mooi en groen.
Of zal ze er misschien toch nog twee sparen.............
Nee deze keer maar eventjes niet doen....