sterkte iedereen die het nodig heeft

Thx matey, voor ieder die er mee heeft te maken.

auw...

mijn oom ook zoiets jaren lang heeft hij gevochten maar bij de geboorte zeiden ze al dat hij geen 10 zou worden maar toen hij 20 was begon het pas overal had hij tumoren 2 in zijn hersenen 1 in zijn arm en 2 in zijn been die zijn allemaal verwijderd die in zijn hersenen kondern er niet in een keer uit daar is hij drie keer aan geopereerd maar hij bleef doorgaan al had het geen zin mee toen hij 25 was werd hij door al die tumoren die weer overal opstaken onvruchtbaar maar hij ging door uiteindelijk is hij na 25 operaties waarvan 5 in zijn hoofd op 39 jarige leeftijd overleden R.I.P.

Sick zon gevecht.. Sterkte Protan.

Wat is dit nu voor lullige opmerking.
Grof bij zo'n onderwerp.

Allemaal heel veel sterkte, het is afschuwelijk om een naaste die je lief is te verliezen. Ze zeggen het hoort bij het leven, maar het is iets wat je liever niet meemaakt.

Bij mijn vader is in 2002 lymfeklierkanker ontdekt. Hij had ook al prostaatkanker gehad, is goed behandeld. Behandeling in 2002 was moeilijk omdat hij 80 was. Ze hebben toch wat geprobeerd, daaraan is hij bijna overleden,toch gered. Was geen behandeling meer mogelijk, afwachten wat het zou worden. Is dus vier en half jaar goed gegaan. Nu, drie maanden geleden terug gekomen in zeer agressieve vorm, ook nu natuurlijk geen behandeling mogelijk. Hij heeft nog maar kort te leven, werd tegen hem en ons gezegd. Moeilijk hoe kort, maar ze spreken eerder van een paar maanden, dan een jaar. Weet wel hij is 84, wat wil je dan nog. Maar hij is nog zo actief, lijkt wel 70. En je wil je ouders niet verliezen. Het weten dat je vader gaat overlijden is verschrikkelijk, moet er niet te veel aan denken, want dan stort ik in.

mijn oma heeft al 2 keer kanker gehad.. eerst kreeg ze een hersentumor, waar ze na 6 maanden bestralingen en kuren goed vanaf is gekomen, en een half jaar daarna kreeg ze baarmoederkanker. Waar ze ook voor bestralingen moest terug komen. Maar ze is er gelukkig boven op gekomen..
Nu zijn we weer 6 maanden verder..en nu zit ze benenden thee te drinken met mn moeder...

ik dacht ik vertel mijn verhaal ook even.. ik ben gelukkig nog nooit een dierbaar persoon kwijtgeraakt.. ( tenzij je een kat mee mag tellen..)

sterkte aan de gene die het nodig hebben

eerst is mijn oma overleden aan een bloedpropje in de hersenen, een paar maanden later mijn opa volgens mij aan een hartinfarct..

andere opa is echt heel erg dement, werd een tijdje agressief door zijn herinneringen uit de oorlog, die echt heel erg zijn(btw: bij een normale man van 74 zou je zeggen: geen probleem, maar mijn opa is 1,85m en had spierballen zo dik als een gemiddeld melkpak... de verzorgers waren echt bang voor hem soms) maar nu is ie weer rustig.. voor mij is hij al overleden, hij herkent ons nog wel als 'bekend', maar niet meer dan dat. Erger is het voor mijn oma, mijn opa was alles voor haar, ze gaat er al langer dan een half jaar iedere dag naar toe, doet zichzelf tekort en wil geen hulp(typisch famillietrekje..) en ze ziet teveel in dat verpleeghuis.. maar ja..

Ben ik mijn verhaal ook weer kwijt.

Pfffff kippevel als je het leest.
Iedereen heeft wel iets waar hij/zij aan denkt als je dit leest.
Heel veel sterkte toegewenst

Mijn vader is helaas door een medische fout overleden 1 dec vorig jaar (2005). door deze fout heeft hij 7 weken op de IC gelegen waarna ze uiteindelijk zeiden dat hij nog maar 2 weken te leven had. Dit hebben we niet afgewacht. Hij had zoveel pijn, kon niet praten (door beademing) dus euthanasie. Hij heeft die 7 weken wel bewust mee gemaakt (neurologisch was alles in orde, maar zijn lichaam was op) dus we hebben hem in de ogen gekeken toen afscheid van hem namen. Dit was werkelijk waar de moeilijkste periode uit mijn leven.

De verantwoordelijke chirurg is wel later ontslagen, ook al was hij niet degene die de fout maakte... maar daar wordt het verlies niet minder van...

@mopje, dat is wel erg voor je familie.

Veel sterkte

Minder.?
Ik vind dat heel erg hoor.. de verkeerde chirurg ontslaan..

Nou, dat is wel ontzettend heftig - lijkt me moeilijk praten over leuke dingen - hoe pak je dat aan - welke levensdoelen stel je als je dat overkomt. Dat hij de 10 heeft overleeft - zo iemand ken ik ook, CF patient - men zei;" de 16 zal hij niet halen" en zo werd dan zijn leven ingericht - gelukkig en helaas leeft hij nu nog en moet ie zijn leven gaan inrichten zoals ieder anders - en dat is best moeilijk.

volgens mij snap je het niet helemaal. vind het ook jammer dat je er zo'n opmerking bij moet plaatsen. Ahhh is dat erg dat hij ontslagen is. Hij heeft het aanvaard en was eindverantwoordelijk. sorry hoor... maar als jij een fout maakt komen ze ook bij je manager uit. Ze hebben niet de verkeerde chirurg ontslagen (er was er maar 1) degene die onder hem viel heeft de fout gemaakt.

Vraag even verder voordat je zo'n opmerking maakt (kan nogal verkeerd overkomen!) Ik moet het dus erger vinden dat hij ontslagen is dan dat mijn vader overleden is!

Veel sterkte voor alle mensen die dit nodig hebben op het moment!