Er staat weer een nieuwe poll online, wat stem jij?

Regen & wind
Mooie bomen
Op naar de winter

Mooie bomen

Regen & wind ook wel, maar alle seizoen hebben dat. Alleen in de Herfst zie je de mooi gekleurde boombladeren

Voor mij vooral regen (ben geen liefhebber ).
Heb nog totaal geen wintergevoel en de bomen hier om me heen verkleuren nog maar heel weinig.

Op naar de winter natuurlijk

Mooie bomen!! Mooie kleuren en mooie lucht ook.. en het ruikt lekker buiten als het net heeft geregend. Nou ben ik best een koukleum, maar in de herfst is het heerlijk fris, en niet te koud

Regen en wind natuurluk. Dat is ook het gebaar voor herfst nameluk.

Mooie bomen

Regen en wind, ik moet de hele dag buiten zijn

Schone bomen met schone blaren, zoals de Belgen zeggen

Lekker binnen zitten Mag dat ook?

Is niet goed voor je weerstand Dus zoveel mogelijk naar buiten

waai waai
blaas regen
s'nachts stormig
de geur in de lucht
wel bekende
die december guur

door kieren en gaten
blaast moeder natuur

kraakt en bibbert
de vogels verlaten
nesten leeg
boomtoppen wiegen

heen en weer
heen en weer

wolken praten
zware woorden
krullen en draaien
heen en weer
heen en weer

die bekende december geur
nu al in oktober weer
je herkent het speculaas al
je proeft de smaak van
pepernoot..

nog even wachten
nog even smachten

heen en weer
heen en weer
gaan de toppen
van de bomen

de kraaien strijken neer
kijken je aan met die
reflecterende kogeltjes
ben jij er weer?

heen en weer
heen en weer
wiegen de toppen
van de bomen

nu ruik ik het weer
Herft is er weer

zoals al die vorige jaren.

Bladeren schuiven
met voeten vooruit
bedroeft lijkt het
voeteneinde

Schoppen tegen
de vangers van
zomersgeluk
De nerven gebroken.

Eindelijk vakantie
wat een geluk
Weer een stapje verder
het leven is al druk.

Kijkend door de takken
op zoek naar die laatste
straal.
De stralen verdoven.

Loerd die boom weer terug
op haar.. dat bestaan zo kaal
Schoppend tegen het bruine
verhaal, einde zomer.

Zo is het verhaal
De lente als een vrolijk
zonnig spiraal op naar de zomer
de Herfst als galgemaal

Maar verblijd ons liefste
kijkt op naar die grouwe tekens
vangt het eerste vlokje in haar hand
Grote vlakten doemen op in haar dromen.

Drommen samen op straat ballen gooien
spetterend ijskoud geluk
over daken naar de andere kant.
Bevroren ontroering ontdooien.

Met de herfst gaat niets verloren.

@heraux:

Bulder donder kraak geweld
over een gevelde boom werd verteld
gevloek en getier de ander met veel
plezier.

Een boom lag gestrekt op een
vervoersmiddel van formaat
de wielen lagen triest
de ruiten gebroken

lag deze als tranen schitterend
verspreid op het gras,
verboden te lopen had die
boom niet gesnopen.

De brandweer sleep en knipte
trok en brak.. de boom in
kleine stukken

De haard kent in de herfst vele vrienden.

Er klonk applaus buiten
tegen het raam en ik voelde
me een beetje opgelaten
want ik wist niet waarvoor.

Maar bemoedigend was het wel
en ik deed dan ook ontzettend
mijn best om het applaus waardig
te maken door nog eens richting
het raam te buigen en me vriendelijk
voor te stellen aan Pluvius.

Bedankt voor de inbreng
met dit signaal kan ik weer
verder gaan en me nog meer
inzetten voor datgene dat
het een applaus van Pluvius
waard is.

Ik trok mijn broek op
en liet de cascade haar
werk doen.

Het regende deze week weer
bijna elke dag, elke dag weer
rede om extra je best te doen.

Toch wel goed van die boom
een functie, een kundigheid
nou, ik sta versteld.

Elke herfst is dat weer
goed zichtbaar, een handeling
waar geen mens aan begint.

Je kijkt en ziet het bijna gebeuren
elke tak veranderd, de boom verkleed zich
en dat jaar in en jaar uit.

Ik moet zeggen dat doe ik niet na
dat zal me niet lukken en ik
denk dat ik ook niet de concentratie
zou vinden laat staan de ladder
om het te klaren.

Elk jaar verliest de boom zijn
bladeren, laat ze los en laat ze
gaan en vallen op de grond.

En een paar maanden later zitten
ze er weer aan de takken, prachtig.
Vers, groen of rood, ze zijn er weer.

Als ik die nu ook nog handmatig
moest terug plakken met prit
nou, nee, daar begin liever niet aan.

In die kunst is de boom veel beter.

De ochtend verborgen
voorzichtig dat wel
ik hoorde de bladeren
knikken, meegaande
in het geval.

Viel met een lichte tik
op het trotoir, gaf
me dat gevoel.
De Koning komt langzaam
dichter bij me staan.

Zucht diep en spreekt
vlokken als woorden
knisperend wit als
refrein.
Grijze wolken als
ochtend jas.

Zijn hand strekt
en rekt de dagen
korting op de zon
maar veel heel even.

Als de laatste stralen
kermend rood verdwijnen
achter het trillend einde.
Het begin van de winter nacht.
Dan is er veel te beleven.

Ik zucht en blaas kleine wolkjes
De koning knikt en is tevree.

@heraux: het lijkt me een genot met jou de herfst te mogen beleven!

Weer nat dat glas
en tranen vol verhaald
ze, was het maar zomer
was het maar lente
Zelfs voor de winter
smeekt het raam.

Als het wit zich
over het land
verspreid
kraakt het glas
zo koud zo koud

Was het maar lente
was het maar zomer
Nee, ik smeek voor
die Herfst die ik
eerst liet gaan.

De lente treed aan
en ontdooit het glas
verblijde stralen
strelen en breken
regenboom kleuren
in haar venster blik
in haar open gaan.

O hemel wat een weer
ik sta op spanning
in de sponning
ik hou het niet meer.
Was het maar Herfst
was het maar winter
want zo warm au
dat doet zeer.

Pats ging het raam
gespongen van ongeluk
de zon te fel
die verwenste zomer
kwam om de hoek gevlogen
als een kraai verblind
door het reflecterende
en klagende glas.

Pats brak in duizend
scherven en nu smacht
elk scherfje een stukje
van het voorbije jaar.

Nu ligt het glas gebroken
te zonnen op de grote
hoop voor de eeuwigheid.
Kraaien komen zich
bewonderen in de reflectie
en zien een stukje van het jaar

de lente, de zomer, de herfst
en de winter.. zitten in het
glas voor altijd te zien.

De kraai kijkt eens aandachtig..
het glas kijkt terug..
de kraai schrikt en lijkt
bevroren zo opgegaan in
het beeld van het glas.

Zie je een kraai aandachtig
staren dan weet je zeker
die is in zijn sas
omdat deze in het licht mocht
staren van het glas der gebroken
jaren.

Het is tijd om de mantel langs de schouw te trekken en het hout bij te houden.

@Retep: Een ontmoeting, kennismaking komende herfst... Ik wil wel!

Bij de laatste haren van Odin
seconden voor het kantelen
van de grote klos

Door het torsen van moeders garen
het baren van haar grote tros,
gingen de oudsten scharen.

Rond het uur van het grote vuur.
Dansen schimmen tegen dagen,
maanden en jaren - de eeuwen
al voorbij.

De sterren in hun stand verklaren
hun krachten meten in hun gestel.

Breekt het licht door na al die jaren
De kennis zuiver en onbetwist.

Vist de Godin uit haar troebele spiegel
in het teken van de komende zon.
De leeuw trekt op aan het getij der sterren.

Dansen schimmen tegen vragen, antwoorden
en mystieken van de tijd - de eeuwen
reeds vergaan maar nooit ten einde.

Staat daar dat hemels wezen
in helder wit gekleed paraat
slaat met haar gouden aren
en zaait de tijd een nieuw begin.

De lijnen spelen rood, wit en geel.
kruisen groen en blauw.
Ergens komen we elkaar tegen
en getuigen ons eeuwig trouw.

Het masker alleen maakt ons
allen eender, daarachter
is alles geheel in het niets.

Als zand tot zand besloten.
Het lot als een druppel
ochtend dauw..

Verdampt bij de eerste zon
van de maagdelijke ochtend.

Zo zal het altijd wezen
Spint de oudste weer een touw.

Een korrel gaat op reis

Ze rolt van kiezel naar kiezel
van steen naar steen en
vraagt

weet jij een mooie plek
om te wezen.. ik ben al
flink op weg.

De ene zweeg de andere staarde
in het niets.

De korrel liet zich gaan
door de wind van de winter
met de geur van de herfst.

voorbij gravel en leisteen
voorbij zonnepitten vergeten
harde noten en brokken
geschiedenis, stukken oude
gebouwen met ingegraveerd
woorden van lang geleden.

En hij bleef vragen
en nam menig monument
op de korrel.

Bij het oversteken
viel hij in een rivier
en dreef met grote spoed
door het voortvarende
gepasseerd door losse
klei en rivierzand
kreeg hij elke keer
het antwoord..

wacht maar tot aan het einde
daar ligt de grote zee
een onmetelijke wereld
met schepen zij aan zij

Daar kun je wel bij varen
van die beelden wordt je blij.

De korrel kwam aan bij de zee
en keek zijn ogen uit..
Grote massa's mensen
strandballen rood en blauw
kleine voetjes schopte korrel
tot grote hoogten..
en daar voelde hij zich
helemaal vrij.

Gisteren was korrel deel van
een kasteel.. en keek vanuit
de muren naar de zee..
vandaag zwemt een zeester
langzaam weer terug naar huis..

Korrel is op zijn plek gekomen..
korrel is nu eindelijk

thuis.

De trektocht is begonnen

druppels ooit opgesnoven
door de luchten van de zee

voorgekropen meeuwen als
gids bedelend voor dat stukje
vis achter een trawler.

De haven ligt gemoedelijk
lichten verwarmen de natte
zomen, koude tegels glimmen
als vers uit de douche.

De ramen tonen gezelligheid
schimmen draaien en bewegen
heen en weer, geluiden en muziek
begeleiden deze onduidelijke dans
beslagen met de adem van plezier.

Een regenpijp schud zijn gebruiker
vloeiend over de straat, herfst
symbolen vloeien mee, bladeren,
takjes, resten van een oud nest.
Gorgelend en brommend loopt het water
bruisend en breekt de nachtelijke stilte.

De maan draait zijn ronde gevolgd door
een dikke ster, op dieet nooit deel van
zijn nachtelijk ritueel als een bewaker
van de hemel plaatsen. Ergens in de verte
hoort men de nacht vogels, kort gekwetter
met een lange zucht. De deur gaat open en
menig verdwijnt in het duister.

Langzaam sterven de geluiden en de
regenpijp raakt leeg, de vogels zwijgen..
de maan begint te verbleken, de ster
kwijnt weg.

En zo begint weer een winter dag..