Quote
@Mamsie:
Ja, hij heeft natuurlijk gelijk, anderzijds gooit hij nu net zo hard de deur voor zijn dochter dicht als zij zelf deed voor haar zoon.
Dit zal het voor die moeder, als zij van gedachten verandert toch moeilijk maken om weer vrede te krijgen met haar vader.
De toevoeging dat ze maar moet bellen als ze van gedachten verandert, is nu niet bepaald een deur die op een kier staat.
Hoe harteloos en stom ze ook gedaan heeft, het is nog steeds zijn dochter en er moet toch ook plaats blijven voor een mogelijkheid voor vergeving en verzoening.
Laatste edit 05-10-2013 23:16 Hier ben ik het niet mee eens. De moeder heeft nog steeds haar eigen huis, een zekerheid van een dak boven haar hoofd. Ze wordt niet gediscrimineerd op iets, ze is alleen op haar vingers getikt door de vader vanwege haar homofobie.
En vergeving en verzoening is er ook. Dat zegt de vader zelfs in de brief: bel maar als je van gedachten veranderd. Dat kan een opgave zijn voor de moeder, maar dat mag wel een keer. Ze moet niet verwachten dat ze 't makkelijk krijgt door haar acties. Laat haar maar werken om weer een goed contact te krijgen. Dan had ze niet zo stom moeten zijn om haar zoon uit huis te trappen.
Het "de deur dichtslaan" is bij de zoon dus letterlijk (hij komt het huis niet meer in), en bij de moeder emotioneel/geestelijk. De zoon heeft er veel directer veel meer last van dan de moeder. Ze zal moeite moeten doen om zichzelf te veranderen, ALS ze dat al wil, maar dat is alleen maar goed. Laat haar maar werken om een goed mens te worden.