Een adoptiekind uit Australië heeft zijn dankzij Google Earth zijn familie in India teruggevonden die hij een kwart eeuw geleden verloor. Saroo Brierley wist de weg terug te vinden die hij als 5-jarige was kwijtgeraakt.
In 1986 vergezelde Saroo zijn oudere broer Guddu die als schoonmaker op een treinstation werkte. Op een avond deed Saroo een dutje terwijl Guddu aan het werk was. Toen hij weer wakker werd, was zijn broer verdwenen.
"Ik werd wakker en zag hem nergens meer", zegt Saroo tegen de BBC. "Ik zag een trein staan en dacht dat hij daar wel zou zijn. Dus besloot ik in te stappen en hoopte dat ik mijn broer weer zou zien."
Dat was de grootste fout uit zijn leven. Saroo viel in de trein in slaap en kwam zo 14 uur later in Kolkata terecht. "Ik was doodsbang. Ik had geen idee waar ik was dus begon ik maar willekeurig mensen te vragen", herinnert Saroo. "Maar iedereen was met zijn eigen dingen bezig. Ik was gewoon het zoveelste jongetje dat om geld of voedsel smeekte."
Lange tijd probeerde Saroo de juiste trein terug naar huis te vinden, maar hij wist niet hoe zijn stad heette. Uiteindelijk legde hij zich neer bij zijn lot en werd bedelaar in Kolkata. Hij kwam in een weeshuis terecht, waar zijn Australische adoptieouders hem vonden.
"Ik had geaccepteerd dat ik nooit meer thuis zou komen, dus vond ik het prachtig dat ik naar Australië ging."
De laatste jaren probeerde Saroo zijn oude woonplaats terug te vinden via Google Earth. Eerst deed hij dat door willekeurig over de kaart te scrollen om te zien of hij iets herkende. Later ging hij nauwkeurig de vele treinsporen langs die door Kolkata liepen.
Hij rekende uit dat hij ongeveer 1200 kilometer had moeten gereisd die fatale nacht en kwam zo na 4 jaar zoeken bij de stad Khandwa uit. "Ik zoomde in en - boem, daar was het. Ik zag een waterval waar ik had gespeeld en een brug die ik kende. Dit was de plek waar ik was geboren."
Saroo kocht een vliegticket en trok 10 dagen uit om zijn gezin te vinden. Hij ontdekte het huis waar hij had gewoond en mensen die zijn ouders kenden. Uiteindelijk trof hij iemand die hem bij zijn moeder kon brengen.
"Ze was flink ouder geworden, maar ik herkende haar gezicht en zei: ja, jij bent mijn moeder." De vrouw herkende haar zoon aan een litteken dat hij als kind had opgelopen. "Bovendien heeft hij dezelfde kin als zijn broers."
De moeder kon ook uitleggen waarom Guddu die nacht was verdwenen: hij was onder een trein gekomen. Weken later werd het lichaam van de jongen pas teruggevonden. Het gezin was altijd blijven hopen op terugkeer van Saroo.
Saroo is niet van plan te verhuizen naar India, maar zal wel contact houden. "Ik kan nog altijd niet geloven dat ik ze teruggevonden heb. Gezien mijn jonge leeftijd toen en het aantal inwoners van India, was het een speld in een hooiberg."