Vijftien mensen zaten in het zuidwesten van Frankrijk veertig dagen lang in een grot zonder klok of daglicht. Vorige week zijn ze weer naar buiten gekomen. Twee derde van hen wilde graag langer onder de grond blijven.

Onderzoekers voerden het experiment uit om te achterhalen wat de afzondering van de buitenwereld en het gebrek aan daglicht voor invloed zouden hebben op het tijdsbesef van mensen. Het bleek minder erg dan gedacht. Met bleke gezichtjes, maar met een grote glimlach kwamen de vrijwilligers uit de Lombrives-grot tevoorschijn. Ze droegen nog zonnebrillen om te wennen aan het daglicht.

"Het was alsof je een pauzeknop indrukt," zegt Marina Lançon, een van de zeven vrouwen die in de grot zaten. Ze voelde geen haast om iets te doen en wilde dat ze een paar dagen langer in de grot kon blijven, vertelt ze, maar ze vond het ook fijn om de wind weer te voelen en de vogels te horen zingen. Wel wil ze nog een paar dagen langer van haar smartphone afblijven, zodat de terugkeer naar het echte leven niet 'te heftig' is, aldus Lançon.

De groep verbleef in de grot voor het project Deep Time. Er was geen natuurlijk licht, de temperatuur bedroeg 10 graden en de luchtvochtigheid was 100 procent. Ze hadden geen contact met de buitenwereld, geen updates over de pandemie of communicatie met vrienden of familie.

Volgens de betrokken wetenschappers van het Human Adaption Institute helpt het experiment om beter te begrijpen hoe mensen zich aanpassen aan drastische veranderingen van de leefcondities en omgeving.

Zoals verwacht verloren de grotbewoners hun tijdsbesef. "In ons hoofd waren we pas dertig dagen in de grot," zegt projectleider Christian Clot. Eén vrijwilliger dacht zelfs dat hij pas 23 dagen onder de grond zat. Zonder dagelijkse verplichtingen of kinderen in de buurt was het de uitdaging om "in het huidige moment te leven zonder te denken aan wat er over een of twee uur gaat gebeuren," zegt Clot.

Twee derde van de deelnemers zei graag langer in de grot te willen blijven om een aantal groepsprojecten af te maken waar ze aan begonnen waren. Het leven in de grot was dus niet zo vervelend als je misschien zou denken.