Het water in de NIOZ-haven op Texel oogde eerder deze week zo troebel dat het 'bijna melkachtig' werd genoemd. Van vervuiling was geen sprake, het ging om een natuurlijk verschijnsel: klaarkomende oesters die massaal hun eitjes en zaadcellen in het water vrijlaten.

Dat is de lezing van eilandbewoonster Sytske Dijksen, die het fenomeen haarscherp vastlegde, en wordt bevestigd door Arthur Oosterbaan van Ecomare.

"Orgie in de NIOZ-haven", schreef de Texelse eerder deze weer op haar Facebook-pagina. "Met kleine plofjes zag je steeds een klein pluimpje naar boven zweven. De oesters doen dat door hun kleppen even te openen en snel te sluiten. In het water smelten de eitjes en zaadcellen samen en vormen ze kleine larfjes, die al snel een schelp vormen."

Na een paar weken worden de schelpen zo zwaar dat ze niet meer blijven drijven, schrijft Dijksen. "Dan zinken ze naar de bodem waar ze zich voor de rest van hun leven vastzetten."

Een vrouwtjesoester zet tussen de 1 miljoen en 100 miljoen eitjes af, al wordt een groot deel van dat kroost in een vroeg stadium verorberd door andere zeedieren.

Ecomare-conservator Arthur Oosterbaan is vandaag niet bereikbaar voor nadere toelichting. Benieuwd hoe de de zaadlozing van een oester er van dichtbij uitziet? Bekijk dan deze video.