Bewoners van de Meeuwerderbaan in Groningen worden gek van de overlast door de werkzaamheden aan de zuidelijke ringweg. Ze komen maandagavond bijeen omdat de maat vol is. Lyanne Levy, student en redacteur van Dagblad van het Noorden, is een van hen.

Piep, piep, piep. Het is nog vroeg als ik wakker word. Mijn bed trilt en een vrachtwagen die heen en weer rijdt piept continu. Ik grijp mijn telefoon om te kijken hoe laat het is. Het is zaterdag, 07.15 uur. De nacht daarvoor ging ik slapen met het vooruitzicht na vijf dagen herrie eindelijk niet wakker te worden door lawaai. IJdele hoop. Ook op zaterdag werken de wegenbouwers aan de zuidelijke ringweg.

Ik woon in de Oosterpoort, een van de leukste wijken van de stad, dichtbij het centrum, mijn werk en het station, in een gezellig huis met drie andere studenten. Allemaal positief. Het grote nadeel: ik woon aan de Meeuwerderbaan. De afgelopen maanden is daar dag en nacht aan de tijdelijk weg aan de noordkant van de zuidelijke ringweg gewerkt. Vanaf maandag wordt de weg in gebruik genomen, waardoor het verkeer nu nog dichterbij mijn huis voorbij raast.

Daar gingen slapeloze nachten, vele frustraties en geluidsoverlast aan vooraf en dan moet het intrillen van de damwanden deze zomer nog komen. De overlast is nog niet voorbij. Voor de bouw van de tijdelijke weg moest eerst de oude oprit gesloopt worden. Dat ging met grof geweld. De wegenbouwers verwijderden de geluidsschermen door ze simpelweg naar beneden te gooien.

Daarna begon het werk aan de tijdelijke weg. De werktijden zijn van 07.00 uur ’s ochtends tot 19.00 uur ’s avonds. Vrachtverkeer rijdt continu heen en weer en er wordt gewalst, gesloopt en continu gewerkt. De weg is afgesloten voor al het verkeer, behalve voor voetgangers. Niet dat fietsers zich daar iets van aantrekken. Die fietsen gewoon over de stoep, waardoor je alleen met gevaar voor eigen leven de deur uit kan.

Als er weer een brief van Aanpak Ring Zuid op de deurmat ligt, durven mijn huisgenoot en ik de envelop niet te openen. Het is altijd slecht nieuws. De laatste brief: werken in het weekend, werken tot 23.00 uur s’ avonds en de weg s’ nachts afsluiten voor werkzaamheden, wanneer wij willen slapen.

Alle prioriteit gaat naar het verkeer en niet naar omwonenden. Zelfs met vleermuizen wordt meer rekening gehouden. Door de aanleg van de zuidelijke ringweg verdwijnen woon- en foerageergebieden van kraamkolonies van beschermde vleermuizen, waar de Vleermuiswerkgroep Groningen zich met succes tegen verzet. Daardoor is de bouw van de zuidelijke ringweg meerdere keren vertraagd. Vandaar dat mijn buren stickers hebben gemaakt: ‘Hier wonen geen vleermuizen’ staat ironisch op deuren van huizen aan de Meeuwerderbaan.

Het lawaai is oorverdovend. Oordoppen helpen niet. Ik probeer alle soorten uit, maar ze werken amper en tegen trillingen begin je met oordoppen niets. Het maakt niet uit hoe hard ik mijn speakers zet, het lawaai komt erboven uit. Het is nooit meer stil.

De beste oplossing om met het lawaai om te gaan is niet thuis zijn, of zoals mijn onderbuurman het doet: ‘door in een andere dimensie te leven.’ Aangezien ik liever niet continu stoned door het leven ga, kies ik ervoor om zo min mogelijk thuis te zijn. Dat doe ik door veel te werken, altijd bij vrienden af te spreken of door in de bibliotheek te studeren. Dat is op mijn kamer onmogelijk. Wanneer ik iemand bel, doe ik dat in de kamer van mijn huisgenoot aan de achterkant van het huis, waar veel minder overlast is. Als ik doordeweeks vrij ben, vlucht ik naar mijn moeder om daar even bij te slapen.

Naast stilte ben ik ook mijn privacy kwijt. De bouwers hebben het punt bereikt waarop de tijdelijke weg net zo hoog is als het raam van mijn slaapkamer. Als ik mijn rolgordijn open, sta ik oog in oog met zes mannen. Ze zien alles wat je doet. De oplossing is of het gordijn dicht doen en in een donkere kamer leven of oogcontact te allen tijde proberen te vermijden.

Nu denkt u; als het allemaal zo vervelend is, waarom verhuis je dan niet? Dat heb ik ook al herhaaldelijk gedacht. Ik kijk op Kamernet of in Facebookgroepen naar kamers, maar het vinden van een betaalbare kamer met een betrouwbare huisbaas is in Groningen niet zo makkelijk. Onze huisbaas is ons tegemoet gekomen door de huur tijdelijk te verlagen, maar kan verder ook niets aan de overlast doen.

Het is vooral vervelend dat er geen einde aan lijkt te komen. Als omwonende ben je machteloos. Je belt met de klachtenlijn als er s’ avonds tot 21.30 uur lawaai is, je stuurt een mail als je zonder aankondiging in het weekend in de herrie zit. Dan krijg je excuses en dat is het.

Dat het zo niet door kan gaan, is duidelijk. Er moet meer rekening worden gehouden met omwonenden, door werkzaamheden die het meeste lawaai maken niet om 07.00 uur ‘s ochtends uit te voeren, maar iets later op de dag. Daarnaast moeten er meer bijeenkomsten worden georganiseerd waar naar omwonenden wordt geluisterd. Na het nieuws twee weken geleden dat de ringweg pas twee jaar later klaar is, had er meteen een bijeenkomst voor omwonenden moeten komen. Nu krijgen we een brief en kunnen we het daarmee doen.

Tot 2023.