70 jaar geleden zetten ouders hun huilbaby een nachtje in de schuur om zelf een goede nachtrust te hebben. Wie dat nu doet, krijgt de politie op zijn dak. Toch valt daarvan wat te leren, vinden Dorine Hermans en Els Rozenbroek. Zij verzamelden opvoedadviezen van vroeger die pedagogen ongetwijfeld onverantwoord vinden, maar die er wel voor zorgen dat ouders wat minder overspannen door het leven gaan.

Opvoeden mag je niet te serieus nemen! Dat is de stelling van Dorine Hermans (twee kinderen) en Els Rozenbroek (één kind) én ook de reden waarom ze het boek 'Geef dat kind een slok jenever' geschreven hebben. Met dit humoristische opvoedboek willen ze duidelijk maken dat je al die goedbedoelde adviezen van pedagogen met een korreltje zout moet nemen, tenminste als je niet onzeker en overspannen wil raken over je eigen opvoedkwaliteiten.

,,Uit een onderzoek van de Hogeschool Leiden in 2015 is gebleken dat ouders overbelast raken door al die adviezen van moderne opvoeddeskundigen", aldus Hermans en Rozenbroek. ,,Vandaag de dag gaat men te veel uit van de kinderen en kijken ze te weinig naar de ouders. Ouders hebben het gevoel dat ze alle verantwoordelijkheid voor het geluk van hun kinderen in hun schoenen geschoven krijgen. Maar honderd jaar geleden was het precies andersom. Toen stonden niet de kinderen, maar hun ouders centraal. Kinderen mochten aan tafel niet praten en als het financieel kon, moesten ze zo snel mogelijk naar de kostschool."

Inmiddels is de visie op opvoeden 180° gedraaid. ,,Met als gevolg dat ouders te lief en te begripvol zijn voor kinderen. Opvoeden wordt vandaag de dag té serieus genomen, terwijl het gewoon je gezond verstand gebruiken zou moeten zijn én heel veel relativeren."

Schrijfsters Dorine Hermans en Els Rozenbroek gingen te rade bij hun wijze buurvrouwen op leeftijd en lazen populaire boeken met opvoedingsadvies uit de jaren 50 om eigenwijs advies te geven op vaak voorkomende opvoedkwesties van vandaag de dag. Zo zette buurvrouw Hupperts (90), die negen kinderen kreeg waarvan drie huilbaby’s waren, het ledikantje ’s nachts in de garage. ,,Na drie tot tien dagen was het nachtelijk gehuil afgelopen en mochten ze weer in huis slapen."

Een kleuter met een driftbui sleurde ze mee naar zolder en dan deed ze de deur op slot. Dan was het meteen afgelopen.